De JO9-6 is (weer) kampioen!
Het is een ongekend successeizoen geweest voor Rijnsburgse Boys JO9-6. Negen enthousiaste jongens en een enthousiaste trainer, die een bijzonder mooi seizoen glans gaven door middel van twee officieuze titels.
Vorig seizoen begon dit illustere gezelschap als de JO8-6. Eén jongen (Hamza) was duidelijk te goed en officieel ’te oud’. Hij verhuisde naar de JO10-2. Een andere speler/keeper (Ezra), was officieel ook ’te oud’ en verhuisde naar de JO10-5. Als aanvulling kwamen Boaz en Daan aan het begin van het seizoen erbij. Een vertrouwde kern dus, met twee nieuwelingen. En het werkte vanaf het begin als een tierelier. Met dien verstande: voor de winterstop speelde de JO9-6 in de zevende klasse en dat bleek al snel duidelijk te laag. Uitslagen in de dubbele cijfers waren doodgewoon. Soms zielig voor de tegenstander, maar meestal ook niet zo leuk voor de jongens. Natuurlijk, elk doelpunt werd gevierd als een goal in de Champions League. Maar uiteindelijk leren ze er niks van. Achteraf bleek dat ‘we’ de beste tegenstanders aan het eind kregen. Roodenburg, SJC en Sporting Leiden werden met ongelimiteerde inzet bestreden. Het was gelukkig een keer moeilijk, de jongens moesten alle zeilen bij zetten. Wat meer coachen, wat meer helpen, zonder te denken dat het heel veel uitmaakt.
Een stel van die Duracell-konijnen bereik je tijdens een wedstrijd namelijk amper. Ze deden het dus eigenlijk helemaal zelf. En wat dan helpt: ze hoefden nooit gemotiveerd te worden. De inzet en het enthousiasme waren er altijd. Toegegeven, het was zat keer behoorlijk rommelig wat we te zien kregen. Maar het werkte en uiteindelijk werden de jongens officieus kampioen. Officieus, omdat er tot en met de JO10 publiekelijk geen standen worden bijgehouden door de KNVB. Het nut van deze maatregel is me nooit duidelijk geworden, maar hoe het ook zij, als je alles wint weet je dat je alsnog kampioen bent. En dat deden ze. Op 8 december 2018 werden de Boys kampioen! Zonder puntverlies!
De week erna speelden we voor de beker uit bij Van Nispen. Het was ijskoud, donker, grauw en we speelden tot onze verbazing op een half veld. Niet zeiken, voetballen. Het was duidelijk wennen en Van Nispen scoorde (nee, dit is geen verliezerspraat) de ene mazzelgoal na de andere. Dat was even omschakelen! De spelleider was ook al niet al te sportief. Factoren waar we maar mee om moeten leren gaan… We verloren met 5-1, uit de beker dus. Gelukkig smaakten de snacks – het kampioensvoer – na afloop uitstekend, ook al duurde het ‘even’ voordat de broodjes klaar waren. In De Zilk zijn ze zo’n invasie duidelijk niet gewend. Wel een mooi complex daar, trouwens.
Na de winterstop
Na de winterstop stegen we twee klassen. Naar de vijfde dus! Maar, eerst oefenen tegen de JO9-3. Dat was een goede les. Qua inzet waren we niet minder, maar de JO9-3 speelde duidelijk met meer structuur. In de eerste helft konden we nog wel mee, omdat we grotendeels onze taak bleven uitvoeren en Brent erg sterk keepte. Maar na rust ging de kurk van de fles en liep de JO9-3 uit naar 8-1. Moraal van deze ochtend: blijf vanuit je taak voetballen en ren niet allemaal naar voren. Dit was een voorbeeld van afstraffen. We waren dus gewaarschuwd en het lot was ons meteen uitdagend gezind. Want, wie troffen we als eerste tegenstander in de competitie ? Juist, Van Nispen JO9-1. Dat was een mooie kans op revanche.
Het was nu prima weer en het veld was wat kleiner. Dat hebben die bollenboeren geweten. De inzet was weer fenomenaal en onder aanvoering van onze veldmaarschalk Jimmy werd Van Nispen genageld. Uitslag: 3-5. En daar viel niks op af te dingen.
Dat gaf dus een goed perspectief op meer. We waren thuis tegen Graaf Willem VAC slordig, gaven een 3-1 voorsprong weg (3-3), maar dat bleek meteen het laatste puntverlies. Langzaamaan kregen we er iets meer positie in. Fedde als de hangende spits die veel goals maakt. Rik, de kleine gifbol die overal is, net als Jimmy, de onverstoorbare vedette. Ties, het energiemonster, onvermoeibaar. Waarschijnlijk met natuurlijke Red Bull in zijn bloed. Daan en William, die meestal het middenveld hielpen bemannen en een aantal schitterende goals scoorden. Bas, onze kleine terriër, bliksemsnel en kan overal tussendoor. Zeer betrouwbaar slot op de deur Boaz, die steeds beter ging spelen als nieuweling. En Brent, die als een leeuw uit zijn doel komt en nergens bang voor is. Een ideale mix. Het bleek wel, vanaf eind februari werd er niet meer verloren.
Het is een prachtig cluppie jongens. Een paar ‘karaktertjes’ erbij, dat wel. Maar ook leergierige leuke jongens, enthousiast en vrijwel altijd aanwezig. De opkomst was dit seizoen werkelijk uitstekend. En succestrainer Jaco Jungerius heeft daar ook de hand in gehad. Hij is namelijk geen softie, traint in korte broek in de kou en laat zich niet kisten door wind en regen. Mietjes worden tenslotte niet geboren, maar gemaakt. Kortom, een uitstekend voorbeeld.
Met onder andere als resultaat dat we eind mei de kampioenswedstrijd konden spelen, uit bij UVS. Het was voor Rijnsburgse Boys een echte kampioenendag, want het ene na het andere team kwam feestend de kantine in. De jongens deden bij UVS wat ze moesten doen: winnen. Op een klein veldje, 7 tegen 7. Moeilijker, maar ook dit varkentje werd gewassen. En hoe wisten we dan dat we kampioen waren ? Heel simpel, met slechts 1 gelijkspel tegen een team dat al een keer verloren had, zo hoorden we, is een reeks overwinningen genoeg voor de titel. Het is ongekend: twee keer kampioen in één seizoen.
Het was prachtig. We hebben genoten. Er valt nog heel veel te leren, maar wat is het mooi om het plezier te zien. Want daar gaat het om. Selectievoetbal is leuk, maar lol is de basis.
En daar, beste lezers, konden we dit seizoen bij de JO9-6 vrachtwagens mee vol scheppen. Rijnsburgse Boys JO9-6 hadden we dit seizoen namelijk ook wel de ‘Lolexpress‘ kunnen noemen.
Trainer Jaco, hartelijk dank voor al je trainingsuren!!! En de aanwezige ouders, dank voor de support! Het was ècht leuk…
