De zoete wraak van Rijnsburgs mooiste bloem
Er zijn wedstrijden bij die je je leven lang niet meer vergeet. Ze beginnen heel normaal en lijken in niets op iets heel bijzonders. Je verwacht ze niet, van tevoren weet je absoluut niet wat het gaat brengen. Het kan namelijk alle kanten op. Bij aanvang wijst niets op een wedstrijd die je misschien maar één keer in de pakweg tien/vijftien jaar meemaakt. Het zaad voor zo’n wedstrijd is een tijdje ervoor gezaaid. Er komen dingen samen, omstandigheden, talenten, verloop van dingen en een klein portie mazzel. Als dan het zaad voor iets heel bijzonders tot wasdom komt, is de groei niet te stoppen. Als onkruid komt het op en je kan het proberen te bestrijden, maar de dag en de tijd is er gewoon even niet naar. Het onkruid heet Ignacio, de dag heet 5 april 2014, de tijd was nog geen negentig minuten. Bestrijdingsmiddel was er niet, de bloei leek eindeloos. Toen de bloei op zijn hoogtepunt was, was het voor de bestrijder, Spakenburg, allang te laat. Hun voormalige zaadje, de Antilliaanse Koningsbloem Raily Ignacio, liet de zon in de harten der Uien stralen. Het werd 7-2 en Ignacio scoorde zes keer. “The bad”, zoals ze hem bij Spakenburg noemden, had inderdaad een voor hen héle slechte invloed op de wedstrijd. “Good” voor ons…! De overwinning ? Die was geenszins “Ugly (=lelijk)”… Rijnsburgse Boys is weer terug in de race om iets heel moois…
Foto Hans Heemskerk
Dat de Uien deze wedstrijd met een monsterscore zouden afsluiten was niet bepaald af te leiden uit de openingsfase. Liefst vier corners kreeg de Rijnsburgse defensie binnen vijf minuten te verwerken en ze leverden nog gevaar op ook. Ignacio had overigens in de eerste minuut zijn visitekaartje al afgegeven door Michael Lanting met een flinke body-check over de zijlijn te werken. Toen Kevin Winter zijn pass op de prima spelende Javier Martina bij Ignacio zag belanden, die net wat lengte tekort kwam om goed te kunnen binnen tikken, was de geel-zwarte toon gezet. Een sprintduel over rechts werd door Ignacio gewonnen, waarna hij zijn tegenstander verslagen op de grond liet. De pass terug op de uitstekend gepositioneerde Jeffrey Koemans was op maat, de afronding, in de verre hoek laag buiten bereik van Barry Ditewig, onberispelijk: 1-0. Daarna leek Rijnsburgse Boys in een stroomversnelling te belanden. In 2014 hebben we een patent op een hoge lob over de keeper, want waar Danny van der Vijver en Jeffrey Koemans in het recente verleden prachtig scoorden met een boogbal, was het nu de beurt aan Ignacio om een beauty te scoren. Ditewig keek, constateerde en berustte: 2-0.
Foto Hans Heemskerk
Als de score zo snel oploopt ben je geneigd te denken dat alles vanzelf gaat, maar dat is overdreven. Ronald Breinburg calculeerde mis bij een terugspeelbal op Rick van den Burg, maar Van den Burg, die zich een absoluut waardig vervanger van Van Nieuwkoop toont, kon nog net op tijd, dus voor de lijn, redden. Het was slechts een intermezzo in de tyfoon die Ignacio heet. Het moet voor de Blauwen een zeer zure appel zijn om te zien dat de door hen verguisde Ignacio zo huishield. Ook zijn huidige èn toenmalige ploeggenoot bij Spakenburg, Hessing, liet zich niet onbetuigd middels een kopbal die van de lijn werd gehaald. Het was slechts uitstel van de volgende klap.
Olenski, duidelijk dol op een wat aanvallender rol in het elftal, werd in de zestien ten val gebracht. Wie anders dan ‘The Bad’ velde het vonnis en schoot de pingel zonder dralen binnen: 3-0. De ‘flow’ waarin de Uien nu zaten
moest bijna wel de volgende klap opleveren. En zo geschiedde.. De 4-0 die volgde was een staaltje van technisch vernuft. De aangever, Jordy Strooker, speelde uitgerekend tegen zijn nieuwe club niet echt zijn beste wedstrijd. Echter zijn voorzet op Ignacio was eng precies, de aanname op de borst van Raily zalig. In één vloeiende beweging lag de bal voor zijn rechtervoet. Het is inmiddels bekend dat deze kansen vaak fataal zijn voor de tegenstander: Ditewig was kansloos.
Foto Hans Heemskerk
Het idee dat het nu wel gespeeld zou zijn, Spakenburgse supporters verlieten inmiddels al het sportpark, is een normale, maar het blijft voetbal. De rust-consumpties waren de huig nog niet gepasseerd of de 4-1 lag namelijk al via Edwin Dekkers tegen het net. Er volgde een fase waarin de Uien zich terug lieten drukken en Spakenburg kwam opzetten. Het is zo’n stuk in de wedstrijd waarvan je weet dat als de 4-2 valt, het nog gevaarlijk kan worden. Juist toen je dat voelde aankomen, was daar de gebruikelijke redder in nood. Uiteraard niet zonder hulp van zijn team-maten, want topscorer word je niet alleen. Jeffrey Koemans, gezegend met een heerlijke techniek en een dito schot, zag zijn schot gepareerd door Ditewig. Uiteraard was er maar één als eerste bij om de rebound te verzilveren. De naam is bekend, de stand werd 5-1.
Deze goal was de klap die de wedstrijd definitief in het slot gooide. Het was tijd voor wat extra slagroom! Raily was het scoren nog niet zat en besloot drie tegenstanders af te schudden door middel van een mix van doorzettingsvermogen, techniek en fysieke kracht. De één op één die er op volgde was een koud kunstje voor de Topscorer van de Topklasse: 6-0. En ja, zeven kleven hè. Zou het een clubrecord zijn dat een speler van Rijnsburgse Boys 1 zes maal scoort in één competitie-wedstrijd ? Waarschijnlijk zal Ignacio er niet van wakker liggen. Zijn kopbal, op een voorzet van rechts, liet een onvervalste zevenklapper op ons prachtige scorebord zetten. Dat Kees Tol daarna balverlies op het middenveld afstrafte en de 7-2 maakte, ach, een kniesoor die daarop let.
Foto Hans Heemskerk
Spakenburg was al een tijdje murw en dát uitgerekend door de door hen zo verguisde Ignacio. Natuurlijk, als je zes keer scoort heb je ook aangevers nodig. Zijn ploeggenoten boden het fundament waardoor hij kon scoren. Ze zullen het met liefde gedaan hebben. De hoofdrolspeler zelf was na afloop duidelijk. Op de vraag of hij extra gemotiveerd was volgde een grijnzend: “Ja, duidelijk”. En de opmerking dat hij best wat ruimte kreeg beantwoordde hij met: “Spakenburg is een ploeg die wil voetballen, dus is er ruimte. Er zijn maar twee ploegen die mij echt willen lamleggen en dat zijn Barendrecht en Scheveningen. Tegen de anderen krijg ik mijn kansen”. Dat Raily sinds Scheveningen uit door een lichte blessure maar één keer met de groep had mee getraind, daar was hoegenaamd niets van te merken. Over de toegenomen kansen op een titel: “We moeten het wedstrijd voor wedstrijd bekijken, want we hebben nog niks in eigen hand, we zijn nog steeds niet in de positie om uit te maken wie er kampioen wordt”.
Het opvallende was dat Niek Oosterlee woorden van gelijke strekking sprak. Kampioen worden is nog een Ver-van-mijn-bed-show. Oosterlee is duidelijk: “Hoe gek ook na vandaag, Spakenburg heeft gewoon een hele goede ploeg”. En op de gekscherende opmerking dat het zijn tactiek was die de doorslag gaf: “Jongens, Raily komt zo uit de kleedkamer!”
En zo is het ook. Voetbal is een teamsport, maar wat Ignacio deze zaterdag heeft laten zien zal zelden geëvenaard worden. Eerst weggestuurd aan het IJsselmeer, nu de held van Rijnsburg. Dat het nog lang zo moge blijven. Hoe dan ook, wij zullen 5 april 2014 niet licht vergeten!
Rijnsburgse Boys – Spakenburg : 7-2 (4-0)
11. Jeffrey Koemans 1-0
15. Raily Ignacio 2-0
29. Raily Ignacio 3-0 (pen.)
41. Raily Ignacio 4-0
49. Edwin Dekkers 4-1
61. Raily Ignacio 5-1
68. Raily Ignacio 6-1
70. Raily Ignacio 7-1
80. Kees Tol 7-2
Scheidsrechter: M. Dubbeld
Toeschouwers: 1700
Geel Rijnsburgse Boys: Benito Olenski
Geel Spakenburg: Edwin Dekkers, Niels Buijtenhuis, Barry Ditewig, Niek Ripson
Opstelling Rijnsburgse Boys: Rick van den Burg; Jeroen Hessing, Ronald Breinburg, Renee Troost; Benito Olenski (75. Kevin Westmaas), Mark van den Boogaart, Kevin Winter (73. Martin van Eeuwijk), Jordy Strooker; Jeffrey Koemans, Raily Ignacio (83. Jeffrey Winter); Javier Martina.
Opstelling Spakenburg: Barry Ditewig; Edwin Dekkers (67. Wouter Vente), Niek Ripson, Hayri Pinarci (67. Patrick Duarte), Michael Lanting; Mark de Loor, Adil Mahdadi, Niels Buijtenhuis, Dominique Scholten; Kees Tol, Maurice van der Wilt (73. Roy de Ruiter).
