De bal rolt weer en alle jeugdteams lijken te zijn voorzien van leiders en trainers. Ik zeg met nadruk lijken. Ik was 2 zaterdagen terug namelijk getuige van dat een vader van een speler uit de B4 onze jeugdvoorzitter aansprak over het feit dat het bewuste elftal geen begeleider had. De jongens moesten die zaterdag bovendien uit voetballen, er waren niet voldoende auto’s beschikbaar en de jongens zouden op de fiets vertrekken. Ik stond eigenlijk te klapperen met mijn oren. Waar is het mis gegaan?
Vaak is het bij de F- en E-teams een drukte van belang langs de velden. Vaders, moeders, broers, zussen, opa’s en zelfs oma’s zijn met enige regelmaat langs de velden te vinden. Trots worden de verrichtingen van hun kroost gevolgd en het maakt daarbij niet uit of hij of zij nu in een selectie-elftal zit of niet. Het is gezellig en een heel sociaal gebeuren langs het veld. Je spreekt nog eens iemand anders, deelt ervaringen uit met andere ouders of grootouders en je hebt met elkaar dezelfde passie: de voetbalverrichtingen van (klein)zoon- of (klein) dochterlief volgen en geraakt worden door hun spelplezier. Bij deze pupillenelftallen hebben we vaak nooit problemen met het vinden van leiders of leidsters.
Bij de D-en C-pupillen lijkt het enthousiasme al iets af te nemen. De vanzelfsprekendheid dat beide ouders wekelijks naar hun kind komen kijken is er niet meer bij. Het kan natuurlijk zijn dat na vier jaar pupillenvoetbal het enthousiasme van de ouders voor het voetbalspelletje al iets is verminderd. Maar is dat nu echt zo? Het blijft toch mooi om je kind op haar of zijn niveau te zien genieten van een teamsport? Waarom moet er na vier jaar toch persé op de zaterdagochtend boodschappen worden gedaan? De kinderen vinden het ook op latere leeftijd nog steeds leuk om hun ouders of grootouders langs de lijnen te zien staan. Dat geeft een gevoel van verbondenheid en dat is heel belangrijk in deze maatschappij. Je kan een passie delen met jouw kind.
Bij de B- en A-pupillen is het blijkbaar nog droeviger gesteld getuige bovenstaande confrontatie. Natuurlijk moet een jeugdvoorzitter op de hoogte gebracht worden van het feit dat er blijkbaar voor dit team nog niet alles geregeld is. Maar leggen we het probleem niet te makkelijk op het bordje van het jeugdbestuur? Ook zij zijn namelijk afhankelijk van de medewerking van welwillende ouders die hun steentje willen bijdragen aan de verdere uitbouw van een vereniging en het instandhouden van het voetbalplezier van hun zoon of dochter. Een voetbalvereniging is er namelijk voor en door haar leden en voetbal is voor jong een oud. Als een elftal bestaat uit gemiddeld 15 spelers en dertig ouders, kan het toch niet gebeuren dat er een elftal zonder begeleiding staat? Rijnsburgse Boys kan niet zonder vrijwilligers en er zijn voldoende functies die jaarlijks moeten worden ingevuld. Neem uw verantwoording!
