Onze Uienradar heeft weer een echte Ui gededecteerd op zo’n 225 kilometer van ons mooie Rijnsburg. In een plaats die bij veel Rijnsburgers nogal wat oproept, Emmen.
De 66 jarige Hans Bijleveld speelde van 1959 tot 1965 – en later nog eens een jaartje – bij de Boys, o.a. met Jack den Heijer, Henk de Mooij en Gerard van Zuilen. Hoe is het deze Ui vergaan en hoe blijft hij op de hoogte van ‘zijn’ cluppie in de bollenstreek?
Naam: Hans Bijleveld
Leeftijd: 66 jaar
Woonplaats: Emmen
Provincie: Drenthe
In 1952 kwam ons gezin in Rijnsburg wonen, in de Burg. Hermansstraat. Na school was het al gauw altijd voetballen, en ’s zaterdags naar het eerste kijken (eerst nog aan de Kanaalstraat). Ik kon niet wachten om lid te worden van RBB, maar moest dat wel, want er waren nog geen pupillen. Voor de aspiranten moest je 12 jaar zijn. Op die leeftijd lid geworden, 3 jaar in de aspiranten (A) gespeeld, en toen 3 jaar in de junioren (A), als keeper. Onvergetelijke tijd, met o.a. een trip naar West-Berlijn – drie maanden voor de muur gebouwd werd, in 1961. Ook nog het jeugdelftal van District Leiden gehaald, met nog twee spelers van Rijnsburgse Boys. Henk de Mooij was er eentje van, maar of de ander nu Jack den Heijer was of Gerard van Zuylen, dat weet ik niet meer. In 1964 naar de senioren. “Hans”, zei trainer Van der Lans, “we hebben twee goeie keepers (Wim Paauw en Anton Driebergen), en jij kan ook aardig voetballen. Als jij veldspeler wil worden, dan neem ik je op in de selectie”. Zo kwam ik in de spits terecht, van het tweede, dat altijd trainde met het eerste samen. Zo kwam ook het eerste in beeld – in Siegen had ik daar al eens in meegespeeld – tot aan de onvergetelijke wedstrijd Quick Boys 3 – RBB 2, op het prachtige hoofdveld in Katwijk. Het was windkracht 7. Toen ik een voorzet wilde geven tegen de wind in, schoot ik dus zo hard als ik kon. Helaas niet tegen de bal maar tegen de schoenzool van hun rechtsback, die net even eerder bij de bal was. Scheenbeschermers waren nog niet verplicht. De knal van mijn dubbele beenbreuk was tot op de tribune te horen, werd me later verteld. Dat was het einde van mijn voetballoopbaan.
Tijdens mijn studie theologie, werkte ik elke zaterdag en elke zomer bij A.van Delft & Co in de bloemenveiling van 
Aalsmeer. Van voetbal kijken kwam dus niet veel terecht. In 1969 ben ik getrouwd, met Jannie Ravensbergen, van de Sandtlaan, en in februari 1974 werd ik dominee in het Friese IJlst. Half 1978 vertrok ons gezin naar Woerden en begin 1984 naar Emmen. Daar wonen wij tweeën nog; onze drie zonen wonen inmiddels verspreid in het land. Alle drie zijn ze enthousiaste voetballers geworden, en ook wel goede. Onze jongste is zelfs nog 4 jaar prof geweest bij FC.Emmen. In mijn werkzame leven was ik niet altijd even sterk bij RBB betrokken, hoewel ik tijdens een weekend Rijnsburg graag een wedstrijd bezocht op de Middelmors. Maar al die bijna veertig jaren keek ik op maandag wel naar de uitslag van Rijnsburgse Boys.
Na mijn pensionering, vorig jaar, heb ik mezelf een abonnement op V.I. cadeau gedaan, en zowel daarin als op de website volg ik de Boys.
“Wat is de laatste wedstrijd, die je van hen gezien hebt?”, is een vraag van deze rubriek. Dat is een voor mij en velen pijnlijke vraag, maar ik kan er niet omheen. Het antwoord luidt: WKE – Rijnsburgse Boys. Die heb ik bewust gevolgd in het Rijnsburgse vak. Want ik mocht toen dan al 35 jaar in Emmen wonen, en mijn zoon nog een paar jaar voor WKE gespeeld hebben, er is maar één club, waarvoor ik echt warm loop. Nee, twee! Want van de zaterdagvoetbalclub Drenthina ben ik niet alleen zes jaar jeugdleider geweest, toen mijn jongens daar in F, E en D speelden, maar nog steeds ben ik daar niet-spelend lid. Al acht jaar ben ik voorzitter van de kantinecommissie, en eens in de maand sta ik daar ook achter de bar.
Het competitieprogramma van Drenthina ken ik nog niet, maar hoe dat ook uitvalt, ik heb al met een vriend afgesproken om op 18 augustus naar HHC – Rijnsburgse Boys te gaan. HHC, uit Hardenberg, is de Topklasser die het dichtst bij Emmen ligt, maar streekgenoot of niet: ik zal vurig voor Geel Zwart juichen. En ik wens hen opnieuw zo’n goed seizoen als afgelopen jaar, met dit verschil: dat de concurrentie net die paar puntjes laat liggen, die de Uien kampioen zullen maken.
Tot slot wens ik ook de redactie van de Uienradar veel succes. Echt een heel leuke rubriek!
We danken Hans voor zijn medewerking aan dit item. Woont u ook ver van Rijnsburg (of zelfs van Nederland) en u vindt het leuk om mee te doen met dit item? Stuur dan een mailtje naar webteam@rijnsburgseboys.nl
