Iedere week is fotograaf Jan Jungerius met zijn camera te vinden langs de velden op Middelmors. Deze keer was hij bij een wedstrijd van de JO11-1 en de JO11-2. Nick Martens schreef het verslag voor 11-1, Leen de Verugd voor 11-2.
Rijnsburgse Boys JO11-1
Johan Cruijff zei ooit.. “Ik geloof niet. In Spanje slaan alle 22 spelers een kruisje voordat ze het veld opkomen, als het werkt, zal het dus altijd een gelijkspel worden”.
Het was een zonovergoten dag op de Middelmors.. Echt zo’n dag om als vader een lekkere pot voetbal tegen onze kampioenen van de 11-1 te spelen. De spanning was aanwezig aan beide kanten en af te lezen aan velen gezichten. Want verliezen of onderdoen wil niemand.
Het bij elkaar komen van de vaders in kleedkamer 17 voelde als een warm bad. Een afgebakende plek waar we heerlijk grappen en vooral sterke verhalen konden vertellen die niemand onderuit haalde. Eenmaal begonnen aan de wedstrijd werden de sterke verhalen toch heel snel getackeld door de aanstormende Rijnsburgse talenten… want binnen 5 minuten stonden de pensionado’s met 2-0 achter.. twee prachtige goals, keeper kansloos. Het voelde als een koude douch na een hete sauna. De zelfverzekerde blikken op de gezichten van de jongens maakte de vaders onstabiel en in de war. De jonge garde gingen ook als gladiatoren van start en waren goed op elkaar ingespeeld, waar wij tot het tweede blok geen antwoord op terug hadden. Uiteindelijk konden de vaders het door hard werken en slim gepositioneerd voetbal weer gelijk trekken. Maar onze jongens lieten het er niet bij zitten en knokten verder…
Het werd uiteindelijk een doelpuntrijke wedstrijd voor beide ploegen maar altijd 1 meer in het voordeel van RBB 11-1. Uiteindelijk kwamen veteranen tot de simpele conclusie, “Als je niet kunt winnen moet je zorgen dat je niet verliest”. Zo gezegd zo gedaan en in de laatste minuut werd de 7-7 genoteerd.
Het blijft Gissen… maar zou iedereen voor de wedstrijd dan toch een kruisje geslagen hebben?
Prachtige eindstand op een prachtige dag.
Rijnsburgse Boys JO11-1
RBB 11-2 sluit een fantastisch seizoen helaas niet winnend af
Vandaag stond de wedstrijd in het teken van “de laatste”. De laatste wedstrijd van het seizoen, de laatste wedstrijd op een half veld maar ook de laatste wedstrijd van de trainers Hans, Robbert en Leen. En daar past een winnend slot natuurlijk prima bij.
Dat moest gebeuren tegen RCL 11-2. Een goede tegenstander. Op ‘papier’ een betere voetballende ploeg maar dit seizoen is vaker gebleken dat de wilskracht van dit team toch vaak een doorslag kon geven. Daar gingen we nu ook vol voor. Strijdplan lag klaar. Helaas zonder 2 toppers maar zoals het hele seizoen helpen we met de U11 elkaar waar het kan met spelers. Top!
Van het strijdplan kwam vandaag te weinig terecht. Wat het dan is… Het was iig niet goed genoeg. Te traag, te loom om deze tegenstander echt pijn te doen. Ondanks dit hielden we de eerste 2 kwartjes prima stand. Op wat momenten (vooral schoten/ voorzetten) na was RCL ook niet in staat om echt gevaarlijk te worden. Toch viel de goal eigenlijk onverwacht binnen. Een schot van afstand verdween stiekem in het zijnet. Balen, maar niks verloren. Was RBB dan niet gevaarlijk? Helaas werden de momenten niet goed uitgespeeld of stond de verdediging hun mannetje waardoor we te weinig kansen kregen. Ondanks het mindere spel was er echt niets verloren maar er moesten wel 2 tandjes bij.
Wellicht zat er wat in de limonade maar de motor bleef pruttelen en kwam na rust niet echt goed op gang. Door 2 ongelukkige goals keken we vrij snel tegen een 0-3 achterstand aan. Dit is altijd zo’n moment van verder doorzakken of rug rechten en blijven knokken. En dat laatste is echt typerend voor deze jongens. Ze geven nooit op en met hun laatste krachten probeerden ze er nog een mooiere uitslag van te maken. de 3-1 viel ook snel. Heerlijk schot waar we nu wel scherp op de rebound waren.
Kan het dan nog? Het geloof kwam terug. We werden iets feller en begonnen meer duels te winnen. Heerlijke onderschepping van RBB, dribbel werd ingezet naar voren, ongelukkige struikelpartij over de bal, counter en helaas de 1-4. Zonde mannen. Typerend voor vandaag?
Dit ging iig heel lastig worden. Maar ook nu kwamen we nog terug in de wedstrijd. Prima goal, 2-4 na weer een rebound, en nog een kleine 10min te gaan. En ja hoor, 3-4! Heerlijk schot dat het net deed bollen. Alleen begon t wekkertje te trillen want het was echt al de laatste seconde. Een verdiende nederlaag vandaag.
En zo was dit de laatste, de allerlaatste. We kunnen terugkijken op een fantastisch seizoen waarin we kampioen zijn geworden en in de hoofdklasse vaak goed partij konden bieden. Waarin we de jongens hebben zien groeien en waar de jongens ook echt vrienden van elkaar zijn geworden. Wat wil je nog meer? Na jarenlang deze kanjers getraind te hebben, gaan we ze wel missen.
En over welke kanjers hebben we het dan; Max, David, Thijn, Matthijs, Dex, Djace, Nathaniel, Nathanael, Sam en Brent.
Namens de trainers, bedankt jongens!! Veel succes in U13.
