Heroïsch wonnen de mannen van Peter van Duijn op de Kooltuin van hun leeftijdgenootjes uit Katwijk. Het werd die zaterdag uiteindelijk 4-5 na een enerverende wedstrijd, die alle kanten op kon gaan. Dat de buit mee ging naar Rijnsburg, was volgens de Katwijkse verslaggever zeker niet onterecht, getuige zijn op- en aanmerkingen over het spel van de Rijnvogels E2.
Even daarvoor was ik gevraagd om wat over de jeugd te gaan schrijven. Er zijn zoveel Rijnsburgse jeugdspelers actief, die verdienen meer aandacht op de prachtige RBB-site. In welke vorm dit gegoten ging worden, mocht ik zelf bepalen. Na enige beraadslaging besloot ik om eens in de zoveel tijd een stuk over een jeugdteam te schrijven. Voor dit eerste stuk is dat de E3 geworden, omdat die op papier de mooiste uitslag hadden neergezet. Nou is voor velen 10-0 een nog mooiere uitslag, maar ik hou van spanning, strijd en karakter, en daardoor koos ik voor de E3.
De laatste zaterdag van oktober zaterdag toog ik dan ook naar De Zilk om deze dappere strijders aan het werk te zien. En het beloofde wederom een spannende wedstrijd te worden, want beide teams hadden nog niet verloren en hijgden samen met ASC in de nek van koploper SJC. Met zijn allen in gesponsord trainingspak gehuld deden de jongens van de E3 hun warming-up. Na een laatste peptalk van Peter werd er even na 11:00 uur afgetrapt. De jongens hadden nauwelijks met hun ogen geknipperd of Van Nispen loste al een waarschuwingsschot dat de kruising raakte. Het spel golfde daarna op en neer, waarbij RBB trachtte van achteruit op te bouwen en Van Nispen rekende op de bevliegingen van hun sterke en snelle rechtsbuiten.
Uiteindelijk bleek deze tactiek de winnende. Of zou het toch komen dat de Zilkers langer, sterker, ouder en meestal ook sneller waren? Eén jaar leeftijdsverschil maakt veel uit bij deze ‘kleintjes’. In deze wedstrijd maakte dat wel degelijk het verschil, al liet RBB zich wel heel makkelijk naar de slachtbank leiden in de tweede helft. Na een 2-0 ruststand, wat ook 3-3 had kunnen zijn, werd 6-0 de eindstand, en daarmee mochten de jongens nog blij zijn, want de tweede helft bakten ze er niets meer van. Koppies gingen omlaag in plaats van de mouwen op te stropen, pijntjes werden niet in het veld verbeten maar langs de kant verwerkt. Het ontzag voor de tegenstander groeide met de minuut. En dat is nergens voor nodig, want voetballend zijn de Rijnsburgers beter. Maar dat moet je dan wel slim durven(!) uitspelen. Dat zat er zaterdag helaas niet in.
Ondanks de uitslag viel er genoeg te genieten langs de kant. En dan bedoel ik niet alleen van de 5 meegereisde mooie moeders, die er lekker op los bepten, maar zeker ook van de verrichtingen van de spelers in het veld. Balletje op de lat, opbouw van achteruit, splijtende pass in de diepte. Voetballen kunnen ze echt wel, de mannen van de E3. En wie ze nog niet kent, hieronder staan ze in hun prachtige tenues gesponsord door FMT Fysiotherapie uit Leiden – prima praktijk, weet ik uit ervaring ;-):
De onbetwiste nummer één is Stijn. In zijn zwarte keepersoutfit springt hij er tussenuit, maar ook tussen de palen staat hij niet stil. Stijlvol dook hij enkele malen de bal uit de hoek, slim verkleinde hij zijn doel als er een tegenstander alleen op hem af kwam en zonder angst wierp hij zich diverse keren in de baan van het schot om succesvol met zijn benen de bal te keren.
Rugnummer twee draagt Lucas (op de foto onder en tweede vanaf links). Opmerkelijk en vooral heel fijn dat hij weer binnen de witte lijnen liep, want hij was een paar weken niet in staat om te voetballen vanwege een gekneusde enkel, zo heb ik me laten vertellen. Het was Lucas niet aan te merken dat hij er een tijdje uitgeweest was, want hij deed het prima als rechtsback. Al beleefde hij wel een ongelukkig moment in de tiende minuut, want hij tikte onbewust een voorzet van de sterke rechtsbuiten van de tegenpartij in eigen goal. Gevalletje pech van een verdienstelijke verdediger.
Xander (op de foto linksonder) is de centrale verdediger achterin en getooid met rugnummer drie. Deze blonde jongen leidt de opbouw van achteruit. En zoals gezegd ging dat in de eerste helft prima. Aannemen, opendraaien en doorspelen naar de andere kant. Leuk om te zien dat dat er op deze leeftijd al inzit. Naast voetballend vermogen beschikt Xander ook over doorzettingskracht, want hij gooit alles in de strijd en geeft niet snel op.
Linkspoot David (op de foto onder en tweede vanaf rechts) heeft rugnummer vier. David behoort bij de fysiek sterkeren van de E3. Stevig en groot kan hij wel een stootje hebben, en ook uitdelen! Daarnaast is David behoorlijk snel en beschikt hij over een goede trap. Van wie zou deze van Duijn junior dat nu hebben? Opvallend is ook de bril die hij ook tijdens de wedstrijd draagt. Het hindert hem duidelijk niet in zijn spel.
De volgende linkspoot is Arent (nr. 5 en op de foto linksboven). Voordat David erin komt staat hij linksback, daarna schuift hij door naar de linksvoor positie. Ik heb Arent een paar keer goed zien kappen en draaien. Dat getuigt ervan dat Arent meer aanvaller dan verdediger is. Maar om deze fysiek sterke tegenstander uit te spelen viel niet mee vandaag. En dat is absoluut geen schande. Er komen nog voldoende gelegenheden om zijn talenten te laten zien.
De E3 beschikt over nog een brildragende speler. Ik vind één speler met bril al bijzonder, maar de E3 heeft er dus twee. Eddy (rechtsonder op de foto) is zijn naam en hij draagt rugnummer 6. Om de één of andere reden moet ik bij Eddy denken aan ‘fast’ Eddy Smulders. Waarom weet ik niet, want ui Eddy is helemaal geen vechtersbaas, hoewel hij in de categorie vlieggewicht niet zou misstaan. Weinig spek op de botten, maar daardoor wel razendsnel, al waren de ‘reuzen’ uit de Zilk soms nog net even sneller. Kwestie van goed eten en het komt helemaal goed met onze Ed.
De ‘vedette’ van de E3 is Stan (nr. 7 en op de foto links naast de keeper). Ieder team heeft wel een speler die om de één of andere reden meer opvalt dan een ander. Stan is zo’n speler. Gemakkelijk schietend, lichtvoetig wegdraaiend, corner met buitenkantje rechts, tegenstander uitkappen en van ver op de lat mikken. Het voetballen gaat hem gemakkelijk af, tegenstanders schut hij eenvoudig van zich af. Andere kant van de medaille is dat hij daardoor vaker een ‘tikkie’ krijgt. En daar kan hij (nog?) niet zo goed tegen. Maar ook voor hem geldt dat hij best een beetje meer vlees op de botten mag krijgen.
De Dirk Kuijt van de E3 is bijna naamgenoot Derk (nr. 8 en op de foto rechts naast de keeper). Sleuren en bikkelen als spits is hem niet vreemd. Zeker in het begin van de wedstrijd was Derk overal te vinden, maar hij kwam er later wel achter dat hij niet over de longen van een paard beschikt. Derk baalde duidelijk van de tussenstand en toen hij aan het einde van de wedstrijd ook nog een beuk kreeg, was hij echt kwaad. Natuurlijk had de jonge scheids op moeten treden, maar gelukkig kon Derk tot tien tellen en reageerde hij zich niet af op de tegenstander. En dat is een compliment waard, want de tegenstander die hem die beuk verkocht, deed dat bijvoorbeeld wel uit frustratie over het uitblijven van een fluitje voor een vrije trap in zijn voordeel. Helaas berispte de Van Nispen trainer deze speler ook niet.
Niels (rechtsboven op de foto) maakt het team compleet. Deze nummer 9 had het zwaar. Ook hij behoort tot de kleinere spelers van het team en aangezien zijn directe tegenstander het duel niet schuwde, viel het niet mee voor Niels om te excelleren. Techniek heeft deze linksbuiten voldoende, maar, en dat is wel linksbuiten eigen, hij houdt er niet van als hij kort op de huid gezeten wordt en daarbij ook wel eens geraakt wordt. Opstaan en weer doorgaan, tanden laten zien en van je afbijten. Dan komt het alle
maal goed kan ik u vertellen.
Net zoals het met de gehele E3 goedkomt. Ze beschikken namelijk over een uitstekende trainer/coach. Op de velden heeft Peter van Duijn veel van zijn grote kunnen laten zien en zijn sporen zeker verdiend, maar ook buiten de lijnen kan hij prima uit te voeten. Fanatiek als altijd, willen winnen, goed en soms ook mooi willen voetballen, het zit er nog steeds in bij Peter. Daarbij coacht hij ook zeer positief en is daarbij nadrukkelijk aanwezig. Hij spoort de jongens op een goede manier aan, en als hij de tijd heeft, zoals in de rust en direct na de wedstrijd, geeft hij ze ook diverse tactische en praktische tips mee. Leren van de gemaakte fouten, dat moeten ze doen en dan worden ze stapje voor stapje betere en completere voetballers.
Ze hebben nog een lange weg te gaan, maar houd ze in de gaten, want het zijn stuk voor stuk toppers! We gaan zeker meer van ze horen.
