RBB F10
Meiden tegen jongens. In ‘mijn goeie ouwe tijd’ kwam het damesvoetbal net een beetje op in Nederland. RBB deed daar ook aan mee, maar veel meer dan een meisjesteam en een damesteam was er niet. Een enkele fanatieke meid speelde met de jongens mee, maar voetballen was toch vooral voor jongens.
Dat is tegenwoordig wel anders, alhoewel menig (oudgediende?) daar misschien anders over denkt. Meisjesvoetbal is de snelst groeiende tak van sport van Nederland. Al meer dan 100.000 spelende meiden en dames zijn lid van de KNVB. Een niet gering aantal, waar zeker niet laatdunkend over gedacht en gesproken mag worden. En wie het daar niet mee eens is, moet vooral gaan kijken bij het damesvoetbal.
Dat deed ik ook zaterdag twee weken geleden, en wel bij de meiden van de F10. Negen ‘leuke’ meiden traden daar aan tegen 7 ‘stoere’ jongens uit Noordwijk. Die zeven werden gecompleteerd door een meid, waardoor er 8 tegen 8 gespeeld werd. RBB startte met de wind schuin in de rug. Die wind leverde een groot veldoverwicht op, want nagenoeg alles speelde zich in de eerste helft voor de goal van SJC af. SJC is misschien twee of drie keer uit zijn schulp gekropen, en warempel lukte ze het daarbij ook nog om te scoren. Dat was halverwege de eerste helft.
De meiden gingen echter niet bij de pakken neerzitten. Integendeel, de gelijkmaker lag er twee minuten later alweer in. En weer een minuut of drie later werd het zelfs 2-1. Scheidsrechter van Delft gaf een penalty aan RBB, omdat niet de doelman maar een SJC-speler een zuivere goal voorkwam door zijn handen te gebruiken. Feilloos schoot Celine de bal tegen de touwen.
In de rust genoten alle speelsters van een bekertje limonade en na vijf minuten ging de strijd weer verder. Nu had SJC het windvoordeel en nu lag RBB veelal onder druk. Maar de meiden gingen daar beter mee om dan de jongens in de eerste helft. Diverse keren kwamen ze opzetten richting de keeper van SJC, maar helaas ontbrak net dat laatste zetje steeds. Scoren deden de meiden van Fred dus niet meer, maar de tegenstander wist er toch nog wel twee in te prikken, waardoor ze er, zij het onverdiend, met de punten vandoor gingen.
Dat was jammer, maar er komen nog kansen genoeg voor de meiden om ‘mannen’ te verslaan. De volgende wedstrijd is inmiddels al gespeeld. Afgelopen zaterdag speelden de meiden de derby op de Krom. En die jongens hielden ze prima onder de duim, getuige de 4-4 uitslag, waardoor ze de jongens van Katwijk ook op de ranglijst voorblijven. Halverwege staan de meiden keurig halverwege de ranglijst op 6 punten van koploper, jawel, SJC. Er is dus nog van alles mogelijk en wie weet staan ze ergens in april op de kampioengalerij.
Wie zijn de meiden van de F10 eigenlijk? Ik stel ze hierbij aan u voor:
1. De onbetwiste nummer één is Melanie van Tilburg. Deze robuuste doelvrouw liet zien nergens bang voor te zijn. Vol overgave wierp ze zich voor de bal wanneer dat van haar gevraagd werd. Bovendien was ze zo slim om de ballen niet tegen de wind in uit te trappen. Nee, heel slim gooide ze de ballen naar een medespeelster, die aan de zijkant vrij stond.
2. Nummer twee is Romy van Delft. Samen met Anne en haar tweelingzus Tessa regeert zij de achterhoede met ‘ijzeren been’. Gelijk vader Fred komt er niemand langs. Ook de mannen van SJC konden haar niet passeren. Wat ze ook probeerden, Romy had er een antwoord op.
3. Nummer drie behoort aan Tessa van Delft. Ze is een kopie van zuster Romy; verdedigend sterk, gezegend met een groot overzicht en niets ontziend in de duels. Ze speelde lekker pittig, maar fair, en daar hadden de SJC-ers het behoorlijk moeilijk mee.
5. Romy Gaanstra is waarschijnlijk de meid met het hardste schot. En dat komt niet omdat ze Ronald Koeman dijen heeft, maar wel omdat ze goed op techniek schieten kan. Met haar techniek is sowieso weinig mis. Kappen, draaien, aannemen en kaatsen is allemaal geen probleem voor deze ‘hardhitster’. Helaas kreeg ze in de wedstrijd, zeker toen de wind in de rug stond, te weinig gelegenheid dit te tonen, want anders de keeper van SJC een slechte dag gehad.
6. Anne van Egmond is nummer 6. Deze meid weet wel van aanpakken. Hoewel ze de jongste is, Anne is eigenlijk nog mini F, doet ze voor niemand onder. Integendeel, Anne loopt achter de gaatjes dicht en zet de voorhoede veelvuldig aan het werk met haar goede trap van achteruit. Een genot om naar haar spel te kijken. Ook de SJC-ers stonden er vaak bij en keken ernaar hoe zij weer de bal wist te ontfutselen.
7. Lieve van Dam is getooid met rugnummer zeven. Deze kleindochter van wijlen Karel Werkhoven is, gelijk haar opa, een manusje van alles en staat dan ook logischerwijs op het middenveld. Achter, voor, links, rechts, Lieve kom je overal tegen. En gelijk haar naam speelt ze netjes, maar deinst nergens voor terug. Een gele kaart scoren zal ze niet veel gaan doen, maar ze laat zich ook niet opzij zetten door wie dan ook. Integendeel, Lieve stond duidelijk haar ‘mannetje’.
8. Ook Marylene Hogewoning speelt op het middenveld en ook zij is overal te vinden. Bovendien heeft Marylene graag de bal in haar bezit. Lekker dribbelen richting doel en haar doelpuntje meepikken. Dat kan haar opa wel waarderen. Marylene kan ook goed dribbelen, want de tegenstander kreeg haar niet of nauwelijks van de bal. Totdat ze er teveel tegenkwam natuurlijk. Maar dat leert ze nog wel om op tijd over te spelen. Daarvoor is ze bij trainer Fred in goede handen.
9. Nummer 9 is Ruby de Mooy. Ondanks haar nummer is ook zij middenvelder, die met haar lepe ballen de spitsen steeds weer aan het werk zet. Lekker voetballen, passje hier, tikkie breed daar, daarvoor ben je bij Ruby aan het goede adres. Het was met name voor Ruby erg jammer dat het zo hard waaide, want om lekker te voetballen is een ferme wind het vervelendste. Toch liet zij voldoende van haar talenten zien en was zij meer dan regelmatig haar tegenstander(s) te slim af.
11. Last but zeker not least is Celine Vogel. Celine is het echte speerpunt van het team. Voorin draaft ze achter iedere bal aan, jaagt ze tegenstanders tot horensdol op en kletst ze er ieder duel vol overgave in. Ze is dan ook voor niemand bang en geeft nooit op. Celine is echt zo’n speelster die ieder team nodig heeft. Leuk om dat te zien. Ik houd daar wel van, een speelster met karakter en pit.
De jongens wonnen dus van deze getalenteerde meiden. Maar zoals gezegd, had RBB meer recht van spreken op die overwinning. Voetbal is echter niet altijd eerlijk, maar de meiden lieten hun zaterdag daar zeker niet door verpesten.
Wat dat betreft en wat bijna alles betreft was er geen onderscheid te zien tussen de meiden en de jongens. Qua balbehandeling, qua snelheid en qua kracht was er geen verschil te ontdekken. Ook qua beleving kon ik achteraf niet zeggen dat de jongens meer met de wedstrijd bezig waren dan de meiden. Het waren twee gelijkwaardige f-teams, die veelal speelden als een f-team. Op een kleine ruimte, met veel man om en nabij de bal. Maar zeker niet het kluitjes voetbal, zoals dat door de f-jes gespeeld werd in ‘mijn goeie ouwe tijd’. En dan praat ik ove
r zo’n 30 jaar geleden…
Er zit een goede structuur en organisatie in bij deze meiden. Een gedegen achterhoede, een sterk middenveld en een frivole aanval zorgen voor genoeg mogelijkheden om wedstrijden te winnen. Na de winterstop is dat twee keer gelukt, tegen twee nederlagen en één gelijkspel. Dat zijn dus 7 punten, maar er gaan zeker nog meer volgen. SJC is zoals gezegd de huidige koploper met 13 uit 5, dus wie weet zit er nog wat moois in het vat. Trainer/leider Fred en trainer Jan zullen daar in ieder geval alles aan doen!
Het meidenvoetbal zit duidelijk niet alleen qua aantallen in de lift, maar zeker ook qua niveau. Dat heeft de F10 wel duidelijk gemaakt. Die gaan nog leuke dingen laten zien bij RBB. Ik hoop voor u dat u dan langs de kant staat te kijken!
Met dank aan Fred van Delft & Jan Jungerius voor hun bijdrage aan dit stuk
