Na de thuiswedstrijd tegen Excelsior Maasluis, waarin het kampioenschap net aan de neus voorbij ging, moest het dan nu gebeuren uit tegen Heerjansdam. De hele week had ik het gevoel van een kind dat op schoolreisje moest. Wat duurt zo’n week toch lang als je ergens naar uitkijkt.
Na een onrustige vrijdagnacht was de zaterdag dan eindelijk aangebroken. Voor deze gelegenheid had ik me aangemeld voor de supportersbus die was geregeld door het 6e en het 7e, effe duurder maar wel inclusief drank want een alcoholverbod op de heenweg zoals bij de andere bussen, daar moet je bij het 6e en het 7e niet mee aankomen 😉
Na een korte proeverij in het Uitje werd er ingestapt in de flinke dubbeldekker die klaarstond op de plek waar we hopelijk diezelfde dag nog de selectie van Rijnsburgse Boys gehuldigd zou worden. Een aantal dames hadden speciale t-shirts aangetrokken met teksten als ‘kampioen, dat is Kuhlman’ en ‘Ik heb een grote 
Schnater’.
Het was al snel feest in de bus, mede door de speciale kampioens-cd die voor deze gelegenheid in elkaar was geflanst. Onderweg werd er nog even gestopt om een krat drank uit het bagagevak te halen zodat we niet droog kwamen te zitten. Dat wil je op zo’n moment echt niet meemaken.
Bij aankomst in Heerjansdam was al snel duidelijk wie de baas was langs de kant van het veld. Sportpark de Molenwei was overgenomen door een geelzwart uienlegioen dat hier maar voor één ding kwam, een kampioensfeest vieren. Nu maar hopen dat dit ook daadwerkelijk ging gebeuren want in mijn achterhoofd spookte nog altijd een doemscenario rond. Eerst nog maar een beetje moed indrinken voordat het vuurwerk losbarst. Letterlijk en figuurlijk vuurwerk, want bij opkomst bleek dat er meer fakkels werden afgestoken 
dan vorig jaar bij de kampioenswedstrijd. (wat een luxe trouwens om met vorig jaar te kunnen vergelijken) Snippers, fakkels, toeters en bellen, alles werd uit de kast getrokken door het meegereisde publiek.
Dit kon niet meer fout gaan, tenminste…. Voordat we goed en wel de eerste uien-liederen achter de rug hadden kwam Rijnsburgse Boys op een 1-0 achterstand. Het zal toch niet gebeuren? De berichten dat FC Lisse op dat zelfde moment achter stond was nog enigszins een geruststelling maar toch… Een kampioenswedstrijd winnend afsluiten is wel zo netjes. Gelukkig kwam net voor rust de gelijkmaker zodat we met frisse moed de volgende drie kwartier tegemoet gingen. De verhuizing naar de andere kant van het veld was een goede keuze want daar zagen we de 1-2 en de 1-3 vallen, het feest was compleet! Het kampioenschap was binnen. Heerjansdam scoorde nog de 2-3 maar wat maakte het uit? Iedereen wist dat FC Lisse met 1-4 achter stond, de race was gelopen. Na het eindsignaal stroomde het veld 
vol met alles wat geel-zwart was. Iedereen vloog elkaar in de armen. Wat een feest.
De busreis terug stond het zelfde jodelliedje weer stevig op ‘repeat’ en zo kwamen we al jodelend aan op het Koomanplein waar we ons op maakte voor een geweldige huldiging van de superuien. Net als vorig jaar zorgde DJ Koos weer voor de gezellige meezingers waardoor de feeststemming er al weer snel inzat. Eerst verscheen het tweede elftal op het bordes. Zij waren twee weken terug ook kampioen geworden en kregen hier nog eens een extra huldiging. Het blijft toch leuk om te zien dat er bijna allemaal echte uien in dat elftal voetballen. Dat belooft wat voor de toekomst.
Het feest brak pas echt los toen het eerste op het bordes verscheen. Voor mijn gevoel stonden er nog meer mensen dan vorig jaar. Aanvoerder Dennis Groot en hoofdtrainer Ted Verdonkschot namen als eerste het 
woord en riepen de aanhang op om ook tijdens de nacompetitie het elftal richting het algeheel kampioenschap te loodsen. Djuric Ascencion had ook nog iets te melden…. En ik citeer; “MOOAAAAAAAAAAAAAAAHHH” Sja, je bent een superUI of niet!
Al met al was het weer een geweldige dag. Een echte bevrijdingsdag.
Nóg meer foto’s zijn te zien als u hier klikt (en op de achtergrond hoort u dan dé kampioenshit van RBB)
