Eind vorig seizoen leek het erop dat Kevin Westmaas (26) Rijnsburgse Boys zou gaan verlaten. Via een sterk optreden in de laatste twee wedstrijden in de basis van het eerste elftal en late gesprekken met de technische staf bleef de gedreven vleugelverdediger echter behouden voor de A-selectie. Dit jaar bewijst hij zijn waarde voor de club, waarna bestuur en technische staf hem een verlengd contract voor een extra seizoen aanboden. Beide partijen kwamen er goed uit met elkaar, waardoor Kevin Westmaas na de zomerstop met zijn vierde seizoen bij Rijnsburgse Boys gaat starten. Bestuur en technische staf zijn zeer ingenomen met dit nieuws.
Zelf reageerde Kevin vandaag als volgt:
“We zijn een verlenging met 1 seizoen overeengekomen. Dat is wat de club me aanbood en wat ik zelf ook wilde. Dat houdt me scherp en geeft me het gevoel dat ik alles moet geven om me steeds te bewijzen. Ik heb het goed in Rijnsburg. Het is een warme club met veel betrokken mensen. En er wordt aantrekkelijk voetbal gespeeld, wat goed bij me past. De ambitie van de club spreekt me al die tijd al aan en we hebben een fantastische groep. Echt een gekkenhuis met die jongens. Iedereen in en om de selectie heeft goede bedoelingen en er is echt hart voor de club. Ik heb geen ander plan dan bij Rijnsburg voetballen. We bekijken het nu jaar op jaar en als de club me steeds wil behouden en ik kan van waarde zijn voor het team, dan wil ik niet weg”.
Kevin vervolgt: “Het ziet er goed uit voor volgend jaar. Er is een stevig fundament. Toen vorig seizoen acht sterkhouders weggingen was het wel spannend, maar wat er nu gebeurt met dit nieuwe team ziet er goed uit, dit kan echt gaan werken voor de club.”
Toch is de carrière van Kevin bij Rijnsburgse Boys niet zonder slag of stoot verlopen. Kevin kwam vanuit de jeugd van Omniworld over naar de amateurs van Ajax, waar hij in totaal vier seizoenen speelde. Vervolgens maakte hij de overstap naar Rijnsburgse Boys, wat Kevin destijds zag als een flinke stap omhoog. “Ik speelde bij Ajax in mijn vierde seizoen, toen ik gebeld werd door Ed Bos. Die zou een keer komen kijken. Een week later belde hij me weer en vertelde dat hij de zaterdag daarop zou komen. Ik wist niet wie Ed was, maar ik zag tijdens de wedstrijd aan mijn kant iemand steeds aantekeningen maken. Na de wedstrijd heb ik hem niet meer gezien, maar zondagavond belde Ed me weer. Toen bleek dat hij inderdaad was komen kijken, maar de week daarvoor ook al iemand en dat wist ik niet. De belangstelling was serieus. Ik had goede wedstrijden gespeeld, was verdedigend goed bezig, met snelheid naar voren en een goede pass. Met Rijnsburg kwam ik er snel uit. Ook Ajax reageerde positief. Zij zagen dit als een verbetering voor mij, van de eerste klasse naar de Topklasse en ik ben echt met een warme hand vertrokken. Bij Rijnsburg draaide ik een goede voorbereiding. Ik raakte in de oefenwedstrijd tegen Argon in een duel met Biekman geblesseerd, waardoor ik de eerste competitiewedstrijd miste, maar tegen Montfoort startte ik in de basis. Tegen het einde van de wedstrijd trok ik een sprint en toen gebeurde er iets heel vreemd. Er schoot iets in m’n lies en ik kon niks meer. Ik voelde meteen dat het niet goed was. Veel pijn en alles stijf de volgende dagen. Bij analyse in het ziekenhuis bleek dat mijn schaambeen scheef stond, een nogal vreemde blessure. Ik heb zes weken niks kunnen doen en ben daarna behandeld, uiteindelijk ook met injecties. Toen het erop leek dat de blessure hersteld was en ik weer richting de basis ging, gebeurde op de training exact hetzelfde. Maar dan aan de andere kant van m’n lies. Ik lag er weer uit. Daar heb ik veel last van gehad, ik zat er mentaal helemaal doorheen. In die tijd heb ik echt geleerd wat ik al van andere jongens had gehoord, maar nooit echt had begrepen, namelijk dat een blessure je kan kwellen. Het had effect om m’n humeur, m’n relatie en mijn zin in voetbal. Als je niet meer kan doen wat je grootste liefhebberij is, ga je door een diep dal. De rest van het seizoen kon ik niets meer doen en pas rond de zomerstop knapte het weer wat op. Op vakantie op Ibiza kwam ik een oud voetbalmaatje uit Groningen tegen, die bleek te weten wat ik had. Hij stuurde me naar een specialist in Drachten, die na onderzoek van mijn schouder, rug en schaambeen met een kussentje en een hamertje aan de slag ging om wat wervels en botjes “recht te tikken”. En geloof het of niet, het hielp direct en ik heb er daarna nooit meer last van gehad. Ik ben nog een keertje terug geweest voor onderhoud en dat was het wel. Echt wonderbaarlijk, ik ben die man nog steeds hartstikke dankbaar!”
Alhoewel de nare blessure hiermee was verdwenen en Kevin een goede voorbereiding met de A-selectie had gedraaid, waren de posities achterin inmiddels wel bezet door andere spelers. Derhalve kwam Kevin in zijn tweede seizoen in het tweede elftal terecht. Kevin vertelde hierover: “Dat vond ik niet leuk, maar was wel terecht. Ik ben in zo’n situatie geen klager en het heeft dan geen zin om je hoofd te laten hangen. Omdat je uit de A-selectie in het tweede komt, verwachten de andere jongens toch dat je de boel op sleeptouw kan nemen. En bovendien, ik moest mezelf weer opnieuw bewijzen. Gelukkig draaide het tweede elftal heel goed en werden we kampioen, met een mooie nacompetitie. Daardoor werd de belangstelling voor het tweede elftal steeds groter en kwamen trainers en staf steeds meer bij ons kijken. Uiteindelijk leidde dat tot twee basisplaatsen in de laatste wedstrijden van het seizoen, tegen Noordwijk en Jodan Boys, samen met Rob Zandbergen. Omdat de bespreking voor het volgende jaar al achter de rug waren en ik van Rijnsburg eigenlijk geen aanbieding had gekregen, had ik maar besloten om weg te gaan, op zoek naar een nieuwe club. Die laatste twee wedstrijden veranderen echter alles. Ik kwam in gesprek met een paar supporters en ook weer met de trainer en Ed Bos, waardoor we toch gingen praten over een verlenging. Uiteindelijk kreeg ik een telefoontje van Ed, vlak voor de zomer, terwijl ik op het Leidseplein zat in een mooi zonnetje. Of ik wilde blijven. Ik wilde graag door, dus het besluit was snel genomen.”
In zijn derde seizoen ging het met Kevin wat op en neer qua speelminuten. “Dat klopt. Ik had een goede voorbereiding en stond de eerste wedstrijden in de basis. Het liep niet helemaal lekker en uiteindelijk kwam ik op de bank. Na weer een wedstrijd of 5 kwam ik echter weer in de basis terecht en heb ik veel kunnen spelen. Ik ben ook van links naar rechts verhuisd. Dat was wel ff wennen, want rechts is mijn zwakkere been. Maar het gaat aan die kant nu prima. Ik word veel geholpen. Dick geeft me veel tips, hij heeft veel ervaring op die positie. En ook Arie en Paul helpen me heel goed. Vooral Arie heeft gedurende mijn slechtere periode en de tijd van de blessures altijd in me gelooft en daar heb ik veel aan. Tijdens de wedstrijd tegen Sneek thuis werd ik zelfs Man of the Match. Dat zie ik als een mooie beloning tot nu toe!”
We vroegen wat ertoe heeft geleid dat Kevin zich heeft weten terug te vechten?
“Je moet altijd positief blijven en het zowel op de training als in de wedstrijden laten zien, ook al is dat in het tweede. Ik ben niet zo’n prater en als ik zie dat ik niet eerste keus ben, dan gooi ik er gewoon nog een schepje bovenop. En zelfs als ik derde keus ben, dan blijf ik door trainen en aan mezelf werken. Ik rij samen met Ronald Breinburg en dat is een beetje m’n voetbalvader. Hij heeft altijd op hoog niveau gespeeld en veel ervaring. Ik krijg van hem veel leerstof en we praten vaak met elkaar over voetbal en wat er beter kan. Uiteindelijk heeft alle inspanning resultaat en levert dat een verlenging op voor een vierde seizoen. En daar ben ik erg blij mee!”
We wensen Kevin veel succes en voetbalplezier in zijn vierde seizoen bij Rijnsburgse Boys
