‘Het streven is om de eerste kampioen van de Topklasse te worden’
Hij is al bijna 40 jaar lid van Rijnsburgse Boys, heeft tot zijn 33ste jaar gevoetbald, heeft veel vrijwilligerswerk gedaan voor de club, en is ook nog 6 jaar bestuurslid geweest. Sinds dit seizoen is hij één van de elftalbegeleiders van het eerste elftal. Voor wie het nog niet had begrepen, we hebben het over Willem Brugmans. Hij is een van de weinige die de verschillende geledingen binnen de vereniging heeft doorlopen. Rijnsburgse Boys is een grote hobby van hem. ‘Ik zou ook niet zo gauw iets anders weten waar ik mijn vrije tijd aan zou besteden’, laat de 46 jarige Willem weten. Een leven zonder voetbal en Rijnsburgse Boys kan hij zich dan ook niet voorstellen.
In het kantoor van het bedrijf van Willem, W.J. Brugmans Loodgieterbedrijf & Zn in de Collegiantenstraat, heeft Carin van der Spijk een gesprek met deze elftalbegeleider.
Willem, voor diegene die nog niet zo veel van je weten, vertel in het kort eens iets over jezelf.
Ik ben Willem Brugmans en een echte Rijnsburger. In januari 2011 ben ik alweer 25 jaar getrouwd met Krijna. We hebben 3 kinderen, Willem, Mark en Miranda. Van jongs af aan ben ik gaan werken in het loodgieterbedrijf van mijn vader. In 1996 ben ik in de zaak gekomen en in 2007 is mijn vader gepensioneerd. Toen is Gert Slager erbij gekomen en vanaf 2008 is hij mijn compagnon. We werken met een leuk team van goede werkers. Met veel plezier doe ik dan ook mijn werk.
Wanneer ben je van Rijnsburgse Boys lid geworden?
Toen ik 7 jaar was ben ik begonnen met voetballen. Dat heb ik tot mijn 33ste jaar gedaan. Daarna ben ik vrijwilligerswerk gaan doen. Jaren heb ik in het klusteam meegedraaid, maar ook ben ik jeugdleider van verschillende teams geweest. Dat deed ik overigens al toen ik zelf nog voetbalde. Onze drie kinderen hebben alle drie gevoetbald. Alleen Mark voetbalt nog steeds.
Hoe verliep je eigen voetbalcarrière?
Ha, ha, mijn voetbal carrière! Niet echt, het was altijd nèt niet. Een aantal jaar heb ik op doel gestaan, maar speelde ook in de voorhoede. Nee, het was niet veel bijzonders. Wel was het altijd gezellig. De leukste jaren qua voetbal zijn mijn jeugdjaren in de A teams, geleid door Sam Star. Dit waren hoogtepunten, zowel op sportief als op sociaal vlak. Sam Star was toen een van de eerste die het voor elkaar kreeg om ons elftal te sponsoren en te voorzien van tassen en trainingspakken. Ik was toen een jaar of 18, en voor die tijd was dat bijzonder.
Hoe wordt iemand elftalbegeleider van het eerste van RBB?
In 2002 ben ik in het bestuur van RBB gekomen. Ik beheerde het materiaal en de gebouwen van de club. Ook zat ik in de bouwcommissie en heb de nieuwbouw van zeer nabij meegemaakt, zeg maar van tekening tot oplevering. Tot 2008 heb ik in het bestuur gezeten. Dit seizoen ben ik dus tot elftalbegeleider aangesteld. En daar word je voor gevraagd. Toen ik in het bestuur zat had ik contact met de voormalige elftalbegeleiders Bart-Jan Onderwater en Chris Hogewoning. Ik heb altijd wel interesse getoond voor de spelers. Vanuit de spelersgroep ben ik voorgedragen voor deze functie en door het bestuur vervolgens gevraagd.
Wat is precies de taak van een elftalbegeleider?
Die vraag wordt me wel vaker gesteld en het is niet in een zin te beantwoorden. Je kan het heel letterlijk nemen. Je begeleidt het eerste elftal, en dat is op heel veel manieren. Eigenlijk regelen we alles voor de jongens en de begeleiding van het team. Zij houden zich alleen met voetbal bezig, wij zorgen dat alles goed draait. Ik doe dit samen met Nico Paauw. Hij is verantwoordelijk voor het materiaal. Mijn taak ligt meer op het organiseren van allerlei zaken. Zoals het regelen van een bakkie en broodjes, vervoer bij oefenwedstrijden. Ook beheer ik de spelerspot. Maandelijks wordt een bedrag betaald waarmee we gezamenlijke leuke dingen doen, cadeaus regelen voor als er iemand trouwt of een kindje krijgt. Ook ben ik het aanspreekpunt als er teleurstellingen zijn, bijvoorbeeld als een speler niet is opgesteld. Je vangt iemand op, praat met zo’n jongen. Dit heb ik nog niet veel meegemaakt. Een elftalbegeleider vangt signalen op en daar moet je zorgvuldig mee omgaan, zowel naar de spelers als de trainer toe. Het is een kwestie van vertrouwen. Het is leuk om met een groep jonge jongens en begeleiding om te gaan die met elkaar als groep presteren. Het eerste van RBB is een eenheid en er heerst een leuke kleedkamerhumor.
Nu maak je me nieuwsgierig. Kleedkamerhumor?
Iedereen die voetbalt weet wat ik bedoel. Het is een soort humor wat bij voetballen hoort. Je moet altijd op je hoede zijn. Ook als elftalbegeleider.
Als je jas ergens ophangt heb je al een probleem…… Zo was onlangs de trainer zijn sleutelbos kwijt. Nergens te vinden en niemand had natuurlijk iets gezien! Totdat Nico Paauw naar huis wilde gaan, zijn jas aandeed en in zijn zakken voelde: ja hoor de sleutels van de trainer. Nico wist nergens van.
Zo is het eerste onlangs naar Liverpool geweest en mocht ik ook mee. In het hotel lekker even opfrissen, maar nergens mijn toiletspullen te vinden. Schoon onderbroekkie eruit, alles verdwenen. Je weet wie er achter zitten, 
maar ik noem geen namen. Twee of drie figuren nemen het voor touw en de rest doet lekker mee. Ach, het hoort erbij en ik houd zelf ook wel van een geintje.
In de voorbereiding kwam ik een keer met een Vespa in de kleuren geelzwart en het logo van RBB aanrijden. ‘Jongens, ik heb er 20 besteld’, riep ik. Je had ze moeten zien kijken….
Hoeveel tijd ben je per week voor RBB in de weer?
Tijdens de drie trainingsavonden ben ik aanwezig en neem ik in me op wat er op het veld gebeurt. Ik doe er niets, maar zie wel dingen gebeuren. Het zou kunnen dat er iemand kwaad wegloopt, dan ben je er wel. Dat is nog niet voor gekomen hoor. Nico is er ook altijd. Hij legt alles klaar en ruimt na afloop ook alles weer op. Zaterdag ben ik om 10.00 uur op de club tot ongeveer een uur of zes ’s avonds. Ook ben ik altijd aanwezig bij de wedstrijdbespreking en weet dus welke afspraken er gemaakt worden en waar de spelers zich aan moeten houden.
Mijn taak is ook om de jongens op de hoogte te houden of een wedstrijd wel of niet doorgaat. Vooral in deze winterperiode. Zoals onlangs de wedstrijd van 11 december Harkemase Boys uit. Vrijdag wordt het veld gekeurd. En dan komen de eerste smsjes. Gaat het door? Allemaal achter elkaar, de hele middag door. Om 18.00 uur is de herkeuring en dan begint het hele circus weer opnieuw. Ik geloof dat ik die middag wel 300 smsjes heb gehad. Het is gewoon dollen, waarop ik niet reageer.
Je gaat in januari ook mee met het trainingskamp.
Ja, maar dat is niet de eerste keer. Al jaren ga ik als sponsor mee en zo’n week is altijd bijzonder gezellig. Gewoon leuk met mannen onder elkaar. Op tijd een bakkie, kaartje leggen en wat van de omgeving zien.
De eerste week van 2011 verblijven we op Grand Canaria. Ik heb dan inderdaad een andere functie; moet ik me nog meer gaan gedragen. Nee hoor, zo voel ik het zeker niet. 
Samen met de sponsorgroep is het programma opgesteld. In tegenstelling tot andere jaren is er nu dagelijks een activiteit met sponsors en spelers. Zo is er een quizavo
nd en een excursie geprogrammeerd . Ook zijn er stapavonden ingepland. De spelers hebben hierbij hun eigen verantwoordelijkheid. Wel is het de bedoeling dat iedereen op tijd is bij het ontbijt en de training mee kan doen. Zo’n trainingskamp is leuk om mee te maken. Je hebt dan een soort schoolreisje gevoel.
Tot nu toe heb je je nieuwe functie als positief ervaren en omschreven. Is er dan echt niets vervelends te melden?
(Willem kijkt me aan alsof hij water ziet branden en ik geef hem een hint: lunchen)
Lunchen, ja, ik heb‘m door. Met een groep van een man of 4, 5 gingen we jaren voor een wedstrijd met elkaar lunchen. Bij een thuiswedstrijd gingen we naar Snackbar Ouwersloot. Bij een uitwedstrijd ergens lunchen in de buurt. Omdat RBB veelal in de omgeving van Rotterdam speelde hebben we de ballentent in Rotterdam ontdekt. Een leuke kroeg, super ballen, die lunches waren een uitje op zich. Natuurlijk moet ik dit missen, want die gasten doen dit nog steeds. Maar ik wil dit zeker niet als vervelend melden. Ik bekijk alles positief: nu lunch ik op zaterdag gezonder met een broodje kaas of ham. ,
Nu we het toch over gezond hebben, hoe is het met jouw conditie gesteld?
Hoewel ik niet veel aan sport doe, denk ik dat mijn conditie wel ok is. Tennissen vind ik leuk, maar vanwege rugklachten kan ik dit niet meer doen. Ik ben nu aan het wandelen. Of alleen of samen met Krijna. Ik heb wel het voornemen om dit vaker en langer te gaan doen. Als gezin hebben we weer een jonge hond, dus die moet regelmatig worden uitgelaten.
Willem, wat is jouw verwachting van dit voetbalseizoen?
Momenteel doen we het goed in de Topklasse en staan bij de bovenste drie. Het streven is om de eerste kampioen van de Topklasse te worden en eventueel te promoveren naar de Jupiler League. Ik schat de kans voor RBB op ongeveer 90%. Daarbij moet je wel reëel blijven.
Alles staat of valt met schorsingen en blessures. Het uitvallen van Leitoe is een belangrijke aderlating. Als dit nog twee keer gebeurd heb je een probleem.
Het hele team heeft deze ambitie. Stuk voor stuk zijn het gezellige, spontane jongens. Ook de nieuwelingen liggen goed in de groep. Er is een eenheid en dat is belangrijk. In de Topklasse moet je goed presteren en tot nu toe lukt dit. Al vanaf 2005 zit RBB in een soort flow. Financieel gaat het goed, we spelen op topniveau, behalen resultaten en mogen dus niet klagen. Dat doen we dan ook zeker niet.
Ik heb het goed naar m’n zin. De spelersgroep is een geweldige groep. Bijzonder om daarvan deel uit te maken.
