Turbulente middag, strijd, geen goed voetbal, drie punten
Poeh, het was me het middagje wel aan de Spanjaardslaan. Vooraf waren de statistieken hard voor de Uien: ‘we’ hadden er nog nooit gewonnen. Gegeven het feit dat het taaie HFC moest winnen om nog wat te betekenen in de titelrace, beloofde deze middag een zware dobber te gaan worden. En uiteindelijk bleek dat wel. Met de wetenschap dat v.v. Katwijk al eerder deze middag de drie punten binnen sleepte tegen ASWH, werd de druk nog groter voor HFC. Zij misten wat vaste krachten, Rijnsburgse Boys ook. Dat hield elkaar aardig in evenwicht. Uiteindelijk werd het geen fraai schouwspel, maar wel één waarin geel-zwart fel verdedigde, tegen de levensgevaarlijke mannen van HFC. Tegen deze ploeg zijn twee dingen ‘key’: met het mes tussen de tanden verdedigen en NIET achter komen. HFC kan een minieme voorsprong namelijk op zijn Italiaans over de streep brengen. Gelukkig hadden de Wisman warriors de zaakjes goed op orde. Weliswaar was het spel best wel slordig en hield het de bal niet al te lang in de ploeg. Maar als je je basis zaken op orde hebt, kan je een heel eind komen. En dat na een zeer hinderlijke onderbreking na tien minuten in de tweede helft, omdat er naast de tribune een vechtpartij uitbrak. Het is om het even wie het aansticht, het is nooit goed te praten.
Foto: Hans Heemskerk
Rijnburgse Boys was qua opstelling gewijzigd ten opzichte van de week ervoor, na het debacle tegen GVVV. Bram de Bruin nam de linksbackpositie in, het ervaren duo Dennis van der Plas en Rob Zandbergen speelde centraal. Dat betekende dat vertrekker Masies Artien de bank weer mocht warm houden. De openingsfase ging eigenlijk vrijwel gelijk op. Er werd door beide ploegen hartstochtelijk gestreden. Rijnsburgse Boys combineerde een aantal keren vlot naar voren, met als gemene deler dat elke keer de eindpass onzorgvuldig was. Het eerste gevaar kwam van Spruijt, die van rechts in het strafschopgebied uithaalde. De boomlange doelman Michaelis is echter lastig te passeren en het schot belandde dan ook op zijn lange been. Natuurlijk was HFC ook gevaarlijk, zeker toen Wesley Zonneveld ternauwernood redding kon brengen toen de lange, snelle en gevaarlijke Sietse Brandsma in de één tegen één dreigde te komen.
In deze fase ging het spel behoorlijk op en neer. Opvallend was dat Zeldenrust in zijn passing zelden rustig en scherp was, maar zodra de voorzet moest komen was het toch een aantal keren gevaarlijk. Zo ook toen hij een voorzet gaf, die door een Haarlemmer been van hoogte werd veranderd. De lepe Jeroen Spruijt kreeg de bal op zijn koppie, maar kopte net over. Ook hierna werd het antwoord snel gegeven, want HFC knalde kiezelhard op de vuisten van Zonneveld. Gelukkig is er veel groot aan Wesley en dus ook zijn handen; gevaar verijdeld.
Foto: Hans Heemskerk
Slordigheidsprijs
In de fase hierna had geen van de twee teams het beste van het spel. Er was vrij veel balverlies, de passing was gewoon slordig en het spel kantelde om de haverklap van speelhelft. Toch waren de persoonlijke duels wel scherp. Dennis van der Plas gaf alles tegen Sietse Brandsma. Dat deed hij goed, want de lange en snelle Brandsma moet je geen millimeter geven. Dan is het altijd lekker dat je de ervaren rustrots Rob Zandbergen bij je hebt, die op zijn inzicht en ervaring heel veel goed doet. En dat was nodig, want een enkel foutje kan al fataal zijn. Ondanks dat het lastig was, haalden de Uien zonder verdere kleerscheuren de rust.
Foto: Hans Heemskerk
Elektrische stoel
Dit was zo’n typische wedstrijd waarvan niemand makkelijk kon voorspellen wat de afloop zou worden. Feit is dat Rijnsburgse Boys het in de eerste vijf minuten na rust heel lastig had. HFC ging vol ertegenaan, dus tegendruk was geboden. Geel-zwart had het moeilijk, maar kwam al snel onder de druk uit en nam het heft in handen. Dani van der Moot kwam in schietpositie, maar ramde op die lange stelten van Michaelis. Het was gelukkig slechts uitstel van het feest, want na acht minuten in de tweede helft mocht de weer ruim meegereisde aanhang van Rijnsburgse Boys keihard juichen. De lepe en fraaie assist was van Roderick Gielisse, de venijnige schuiver in de verre hoek van Zeldenrust, zelfs voor keeper Michaelis te machtig: 0-1.
Nou, we gingen er eens goed voor zitten allemaal, want de Uien leken hun momentum weer te krijgen. Helaas, nu was weer een externe factor die een fles zoutzuur over de net uitgezochte feestkleding gooide. Een felle opstoot naast de tribune noopte scheidsrechter De Winter de wedstrijd te staken. Dat is ook niet zo gek als er met stoelen wordt gegooid. Hoe het ook zij, wat ook de aanleiding is, het is niet goed te praten. Nooit.
Foto: Hans Heemskerk
Cooling down
En dus gingen beide legers de kleedkamer in, werd er een afkoelingsperiode ingelast en konden de gemoederen wat bedaren. Dat duurde een stief kwartier. Gelukkig wilde arbiter De Winter, die in deze wedstrijd duidelijk bezuinigde op kaarten, wel ruimhartig zijn voor wat het vervolg van de wedstrijd betreft. We gingen weer verder en dat deed Marc Magan besluiten om een vuurpijl op doelman Michaelis te richten. De bal kon vanwege de enorme snelheid alleen maar weg gebokst worden, maar het gevaar was geweken. In deze fase konden de Uien de genadeklap gaan uitdelen. Maar, zoals wel vaker, het lukte niet. Zo schoot er een bal pardoes door op Zeldenrust, die blijkbaar niet buitenspel stond. Zijn rammer ging net naast. En toen diezelfde Zeldenrust terug legde op Turbo Bert Koomen, leek de 0-2 in de maak. De bal kwam waarschijnlijk net achter Bert, zodat zijn poging over ging. Dat was toch wel een dotje hoor, op een meter of vijf van de goal.
Foto: Hans Heemskerk
Pompen en Uien
Als je de genadeklap niet geeft, weet je dat je het moeilijk krijgt. HFC ging pompen, soms op zijn Engels, op de koppend sterke mensen. Rijnsburgse Boys verdedigde het fort met man en macht. Met man en macht, vrouwen en kinderen eerst, de sterke mannen vol heroïek op zoek naar de drie punten. Supporters met een zwak hart konden beter een rondje Haarlem gaan maken, want het was hachelijk. Er werd een bal van de lijn gehaald, een ogenschijnlijk niet zo heel moeilijke kopbal belandde onverwacht in de handen van Zonneveld en er gingen nog wat ballen over die onze zenuwen op de proef stelden. In deze fase kwam RBB er niet meer goed uit en was het de bal vrij snel kwijt. Toen in de laatste vijf minuten doelman Michaelis, 2.04 meter, ook mee naar voren ging, leek het helemaal lastig om de rijen gesloten te houden. Ondanks alle inspanningen van HFC – en dat waren er veel – wonnen de Uien voor het eerst in competitieverband van HFC. En dat is heel erg lekker. Het zal de drankomzet in de kantine aan de Krom in Katwijk flink hebben geboosterd. Want met deze overwinning bracht het Katwijk een stuk dichter in de buurt van de titel. En rekende het zelf af met de Haarlemmer vloek. Gelijk Kenau Simonsdochter Hasselaer (even googlen, prachtig verhaal) verdedigden de Uien tot de laatste snik het fort. Ondanks de zwarte episode net na rust, is dat heel, heel lekker…
HFC – Rijnsburgse Boys 0-1 (0-0)
Scheidsrechter: de heer F. de Winter
Toeschouwers: n.n.b.
Scoreverloop:
53’ 0-1 Furhgill Zeldenrust
Opstelling HFC: Michael Michaelis; Desevio Payne, Danny Hols, Wessel Boer, Oscar Wilffert, Vincent Volkert; Jacob Noordmans (79. Joas Kors), Koen Tros, Mehmet Yüksel; Roy Castien (72. Déron Payne), Sietse Brandsma.
Opstelling Rijnsburgse Boys: Wesley Zonneveld; Bram de Bruin, Rob Zandbergen, Dennis van der Plas, Bert Koomen; Marc Magan, Jeroen Spruijt, Roderick Gielisse (79. Ian van Otterlo); Delano Asante, Dani van der Moot (90. Robbert Olijfveld), Furhgill Zeldenrust.
