Voetbal is een spelletje van 11 tegen 11. Zo wordt het op zaterdag gespeeld. Met een tegenstander die je soms kunt hebben en soms niet. Een scheidsrechter erbij en ballen maar. Emotie, vreugde, verdriet. Het betekent ook dat doordeweeks zo’n 15, 16 jongens bij elkaar komen om te trainen. Vrienden worden, soms eens ruzie hebben, leren incasseren en accepteren. Soms vier je met elkaar een overwinning, soms viel er niet te winnen en verlies je eens. Maar vrijdag 1 februari verloren we allemaal. Toen kwam er een einde aan het leven van Bart Visscher, broer van teamgenoot Clint en zoon van onze vaste C-5-scheidsrechter Bart.
Dan gaat het niet meer om die ene beslissing van de scheids, was het wel of niet buitenspel. Dat is verliezen van een tegenstander waar geen grip op te krijgen valt. Geen blessuretijd maar een einde, ver vóór een laatste fluitsignaal. Dan is er één minuut stilte, waarbij we denken aan naaste familie en vrienden ……
