Kansenfestival eindigt wonder boven wonder in 0-0
Een 0-0 wedstrijd is nogal eens een doodsaai schouwspel. Zo één waarin je na een uur spelen al naar de kantine verlangt en na even afzeiken over gaat tot de orde van de dag. De 0-0 die DVS ’33 en Rijnsburgse Boys in Ermelo speelden hoort in een heel andere categorie thuis. Het vakje ‘hoe is het mogelijk’ of het predicaat ‘hoe wil je ze hebben’. Met dien verstande dat je na 90 minuten voetbal niet kan zeggen dat de ene of de andere zoveel beter was. In het gedeelte voor de grote pauze was DVS’33 duidelijk de bovenliggende partij, na rust werd Rijnsburgse Boys langzaam maar zeker steeds sterker en vergat zichzelf meerdere malen te belonen. Aangezien de Ermeloërs dat voor de pauze deden, was een gelijkspel een logische afspiegeling van de krachtsverhoudingen. Maar niet voordat er aan beide kanten een enorme kans op de overwinning was. De blessuretijd was er één van hartje rikketikketik, ruim boven de 100 slagen per minuut. In de werkelijk allerlaatste seconden van de wedstrijd had Donny Verdam de ultieme kans om zijn ploeg aan drie glanzende punten te helpen. De prima DVS’33 doelman Paul Eppink weigerde te capituleren. En zo eindigde een zonnige voetbalmiddag met rode koppen van de inspanning en de opwinding. Tevens kunnen een aantal Rijnsburgse supporters binnenkort een brief met een papegaai erop verwachten: de Bond tegen het Vloeken zal geen trotse hoeder zijn geweest na de slotfase van DVS’33-Rijnsburgse Boys.
Foto: Hans Heemskerk
Zon, warmte en kunstgras: dan moet je veel drinken. Gelukkig was de Noordwijkse arbiter Bas Annegarn zo wijs om de matadoren op de helft van beide helften een flinke klap vocht te gunnen, want de heren zweetten dat het een lieve lust was. We waren nog niet begonnen of de Uien kregen een dot van een kans. Een puike pass van Jeffrey Jongeneelen, tussen twee verdedigers door, bood Rachid El Yaakoubi de kans om geheel vrij vanaf links alleen op Eppink af te gaan. De Marokkaanse wervelwind produceerde een behoorlijk slap schot waar de goalie geen moeite mee had. Toen er daarna een hachelijke situatie ontstond, de keeper en een verdediger klungelden en even leek Rijnsburgse Boys te gaan scoren, suggereerde geel-zwart uit Rijnsburg geel-zwart uit Ermelo te gaan pakken. Ach ja, het is voetbal hè. Het spel kantelde en DVS’33 nam al snel het heft over. De 4-3-3 van Mulders hadden heel veel moeite met het snelle combinatiespel van de 4-4-2 van Ten Berge. Er vielen her en der flinke gaten en regelmatig was men op het middenveld nèt te laat. U kent dat beeld wel, het achter de feiten aanlopen. Richard van Nieuwkoop, die zijn 150ste competitiewedstrijd speelde, redde op een goed schot van Pot. DVS’33 reet de verdediging enkele keren aardig open. In één zo’n geval kreeg de balvaste spits De Ruiter een dot van een kans, maar blijkbaar schrok hij er zelf van want hij schoof geheel vrij naast. DVS’33 speelde met ‘hoog’ spelende backs, wat ook inhoudt dat foutjes ruimte bieden. El Yaakoubi kreeg uit zo’n situatie een keer een uitstekende kans na een prima onderschepping van Hidde Prijs. De combinatie Jongeneelen-El Yaakoubi bracht de laatste in pole position voor een schot, maar Rachid was met links vandaag niet zo scherp: de bal vloog naast en over. El Yaakoubi was weer de gevaarlijkste man aan Rijnsburgse zijde. Rijnsburgse Boys kreeg nog een dot van een kans trouwens: Jongeneelen zette perfect voor op Tjoek. De kale spits raakte de bal volledig verkeerd. In plaats van richting de goal ging de bal weer terug naar de cornervlag…
Foto: Hans Heemskerk
Het was duidelijk dat Pieter Mulders met een tegenzet moest komen. Achteraf gaf hij toe al eerder te hebben willen ingrijpen, maar expres gewacht te hebben tot de rust, zodat DVS’33 in de rust geen antwoord kon bedenken. Het werd vuur met vuur bestrijden: de Uien gingen ook een variant van 4-4-2 spelen. Het had niet meteen effect, maar dat zou nog wel komen. DVS’33 begon namelijk met het produceren van de eerste grote kans. Gelukkig werd de bal vakkundig geblokt, anders was het meteen al alle hens aan denk voor kapitein Mulders en zijn matrozen. De Uien namen het initiatief gestaag over. Jorn van Lunteren, onvermoeibaar, kopte bijvoorbeeld net over uit een vrije trap. Een speldenprik van DVS’33, een schot dat Richard kon grijpen, werd beantwoord met een wat te slappe vrije trap van Jongeneelen. Jeffrey kan beter en dat gaat hij vast en zeker ook doen.
Inmiddels was Cas Knoester gekomen voor Van Lunteren. Cas viel goed in was positief betrokken bij het herstel van de verhoudingen. Vervolgens kopte Tillema net over na een goede voorzet van Verdam. De beste kans tot dan moest toen nog komen. Een uitbraak over rechts, Tjoek ging diep, resulteerde in een lage voorzet. Jongeneelen kreeg de bal iets achter zich, maar El Yaakoubi frommelde daarna de bal op merkwaardige wijze naast, waar je een knaller door het net heen verwachtte. De grillige buitenspeler die hij is kwam daarna weer in de schijnwerpers te staan. Met een schitterende actie haalde hij de achterlijn. De volgende lage voorzet was aan blindemansogen gericht, want er stond niemand om de trekker over te halen…
El Yaakoubi is een heerlijke speler om erbij te hebben. Hij loopt zich her en der wel eens vast, maar zodra hij los is is hij met zijn techniek, kracht en snelheid meteen levensgevaarlijk. Het was nu Rijnsburgse Boys dat de bovenhand had. Het was zeker wel opletten geblazen, want de Ermeloërs hebben veel snelheid en vernuft voorop. Prijs speelde echter sowieso een prima wedstrijd en Masies Artien herstelde zich van een weifelend begin.
Er kwam in het laatste kwartier nog meer snelheid in de ploeg, want de Haagse snelle Jelle Max Hudepohl was inmiddels in de ploeg gebracht. Wanneer ging die goal nou vallen ? Nou, bijna achter Richard van Nieuwkoop. Een scherpe indraaiende voorzet werd door alles en iedereen gemist, behalve door een DVS’er. Op 5 meter van de goal keerde Richard met een katachtige beenreactie, een ‘zekere’ goal. Nu konden de bloeddrukverlagers definitief uit de kast. Hèt moment van de wedstrijd kwam eraan…
Foto: Hans Heemskerk
Een snel bezoek aan de bestuurskamer gaf het beeld van bestuursleden en supporters die even knap ziek waren. Terecht. We moeten alleen wel eerlijk zijn: die goal had ook aan de andere kant kunnen vallen. En dan hadden we die kans op de 0-1 nooit meer gehad.
Pieter Mulders had zijn verhaal wel klaar na afloop. Zijn gevoel was helder: “Teleurgesteld. In de eerste helft hadden we het vrij moeilijk en geen grip op hun vier middenvelders. Dat hebben we na rust anders gedaan. Ik wilde het eerder al doen, maar na een half uur werd het even rustiger. We hadden een paar goede momenten, dus ik vond het toen geen risico meer. Na rust gingen we over op 4-4-2 en veroverden we de tweede bal weer. We hebben de backs tegen de backs laten aanspelen. Goede momenten in de omschakeling. We hebben in de tweede helft vijf hele goede momenten gehad. In de eerste helft had ik verwacht dat we het beter zouden oppakken. We keken teveel naar elkaar. Ook lopende mensen lieten we gaan en er vielen immense gaten. Goeman werd tweede helft verdedigende middenvelder, zodat Verdam meer aan aanvallen toe zou komen en Jeffrey ging op 10 spelen. En toen kregen we grip.”
Voor de derde keer op rij wisten we tegen DVS’33 niet te scoren. Na deze wedstrijd is deze statistiek meer geluk dan kunde…
Last but not least; DVS’33 bedankt voor de hartelijke ontvangst!
Scheidsrechter: de heer B. Annegarn
Toeschouwers: 1000
Kaarten: –
Opstelling DVS’33: Eppink; Van Santen, Camara, Al Haydar (80. Mijnheer), De Vries; Pot, Velda, Vloedgraven, Pinarci; De Ruiter (80. Roemeon), Heus (71. Kiziler).
Opstelling Rijnsburgse Boys: Van Nieuwkoop; Strooker, Artien, Prijs, Tillema; Van Lunteren (61. Knoester), Verdam, Goeman; El Yaakoubi (89. Wijks), Tjon-A-Njoek (74. Hudepohl), Jongeneelen.
