Zin en Onzin
Als je deze drie woorden intypt op de zoekmachine van Google krijg je een heleboel suggesties. In mijn geval waren dat 143.000 mogelijkheden om uit te kiezen wat de zin en onzin is van ‘Zin en Onzin’. Kort samengevat kun je zeggen dat het woordje zin er toe doet en u raadt het al, het woordje onzin is daarvan het tegenovergestelde.
Waarom wil ik het in mijn laatste column van dit jaar hebben over zin en onzin en niet over de kampioensrace met Spakenburg? Waarom over zin en onzin en niet over het feit dat er iedere week delicate keuzes gemaakt moeten worden in de opstelling van ons eerste elftal? Waarom over zin en onzin en niet over de vertrekkende spelers en de nieuwkomers? Dit omdat het zin en onzin verhaal mij al een hele periode op een vreselijke manier irriteert en ik daar nu eens iets over wil zeggen.
Een korte inleiding tot ik bij het zin en onzin verhaal aankom. Op mijn 17de verjaardag leerde ik een meisje kennen op de HAVO. Zij bleek in Rijnsburg te wonen. Aangezien wij elkaar wel aardig vonden en het gaandeweg wat meer dan mijn vriendinnetje werd, kom ik sinds 1979 al in dit dorp. In die 33 jaar heb ik me een aardig beeld kunnen vormen van de ‘Rijnsburgers’. Je zou me een ervaringsdeskundige kunnen noemen. Een aantal steekwoorden die direct bij mij opkomen zijn: harde werkers, no nonsens, houden van kwaliteit, zijn echt aanwezig, recht voor zijn raap, kritisch. Een mooi voorbeeld van een echte Rijnsburger vind ik Ernst. Een keiharde werker. Geslaagd in het maatschappelijk leven. Als hij ergens is weet je ook dat hij er is. No nonsens type, maar bovenal kritisch op alles en nog wat. Zo neemt hij bijvoorbeeld zijn eigen Nederlandse kaas en worst mee naar Spanje. Sommigen vinden dat wel eens vervelend. Ernst steekt zijn mening niet onder stoelen of banken of je het daar nou mee eens bent of niet. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik ook wel eens een stukje omloop als ik hem zie staan, want dan staat mijn hoofd er op dat moment even niet naar. Je kunt hem echter één ding niet ontzeggen, hij doet het face to face, eerlijk met open vizier. Je weet wat je aan hem hebt. Recht voor zijn raap. Dat is volgens mij echt Rijnsburgs!
Nu kom ik bij het zin en onzin verhaal. Op onze mooie website heb je de mogelijkheid om een reactie te plaatsen onder de berichten die daar geplaatst worden. Je mag in 250 leestekens je boodschap op de site zetten. Als iemand ziek is of gaat trouwen staan er bemoedigende stukjes onder. Een geliefd stukje proza om je mening onder te zetten, zijn de wedstrijdverslagen van ons eerste elftal. Wat me al bijna drie jaar opvalt is dat bij winst er hoogstens een bericht of tien worden geschreven. Spelen we gelijk of wordt er wel eens een wedstrijdje verloren dan schiet de teller in no time naar grote hoogte. Welke zin en onzin er dan onder geschreven wordt is soms te schrijnend voor woorden. Dan wordt er ook nog eens censuur gepleegd, omdat er stukjes zijn die werkelijk zo beledigend zijn dat je denkt dat er vroeger iets moet zijn gebeurd tussen de desbetreffende personen en er een afrekening plaats vindt. Daar zit nou precies het addertje onder het gras. Je kunt op onze site namelijk anoniem je berichtjes schrijven en daarbij komt dat alles ook nog eens heel laagdrempelig is. Schrijven, code kopiëren en lekker anoniem je frustratie opschrijven.
Zouden dit Rijnsburgers zijn, die deze onzin uitkramen over hun eigen spelers? Dat is een vraag die al een tijdje door mijn hoofd spookt! Ik denk het niet, want als ik aan een Rijnsburger denk, dan denk ik aan Ernst. Hij heeft het lef en de persoonlijkheid om de zaken gewoon te benoemen en het recht in je gezicht te zeggen. Kijk ik verder dan zie ik een groep sponsoren, Theo, Ger, Frans, Arie en cs die gewoon zeggen hoe ze erover denken, zij zijn er altijd en die hebben geen website nodig. In mijn naïviteit denk ik dan misschien ook, het zijn absoluut geen Rijnsburgers die hun eigen ploeg zo afvallen! Het zijn mensen van buiten die proberen onrust te creëren. Wat is dan de zin om dit fenomeen in leven te houden. Ik vind het namelijk onzin om je eigen spelers zo in het openbaar af te laten ‘zeiken’! Ik zou dan ook tegen het webteam willen zeggen: “Jullie hebben het geprobeerd, maar klaarblijkelijk zijn er heel veel mensen die het ons allemaal niet gunnen. Hoe spijtig het ook is, maar stop er mee!” De echte Rijnsburgers komen wel naar ons toe en zeggen het gewoon recht in ons gezicht, op z’n Rijnsburgs!
