Doe mij nog wat Bram
Ik moet u eerlijk bekennen dat ik de laatste maanden een beetje treurig word van veel nieuws over ons – op zich – prachtige land. Een geflipte imbeciel denkt dat hij Allah een dienst doet door een zwik mensen in Utrecht neer te schieten, de vegamaffia wil ons een week lang geen vlees laten eten. Ik heb er een varkenshaas extra op genomen. Extreem links doet verongelijkt en kanonneert rechts, zonder eerst zelf in de spiegel te kijken. Even nadenken waarom rechts zoveel stemmen krijgt ? Nee joh, met het vingertje wijzen. De ene hysterische pseudo-intellectueel na de ander zoekt een podium om zijn klimaatevangelie te verkondigen. In het algemeen lijken mensen die zichzelf een spiegel voor houden en denken: “eerst maar even zien wat ik zelf fout heb gedaan” uit te sterven. Na weken somberheid heb ik behoefte aan wat positiviteit. Als mens moet je tenslotte in de basis je lol uit kleine dingen halen. Een borrel in de zon, een leuke opmerking van een kind of feest in de sport. Het kan allemaal zo simpel zijn.
U voelt de brug naar Rijnsburgse Boys 1 vast al aankomen. Ik ga even voor een ander denken, iets wat je normaal gesproken niet moet doen. “Wat is er allemaal zo positief aan Rijnsburgse Boys 1 ?”, denkt u vast…. Op de Middelmors is het niet gauw goed. Mauwen, peeuwen (ouderwets voor ‘klagen’) en zeiken. Het lijken dingen die de gemiddelde Ui niet snel na laat. Maar, als we de positieve bril pakken, dan zien we ook goede dingen. Een groot lichtpunt dit seizoen is het spel van nieuwkomer Bram Ros. En daarom wil ik even deze jonge terriër d’r uit pikken voor een plekje in de zon.
Bram Ros is ruim een maand 21 jaar en een kind van de prachtige Haagse voetbalclub HBS (Craeyenhout). ‘Houdt Braef Stant’ (de grandeur straalt van die naam af) is een club van stand en heeft het zwaar in de Derde Divisie zondag. Dat is zonde en misschien is Rijnsburgse Boys daar wel een klein beetje debet aan. Onze technische bazen verleidden Bram Ros immers tot een overgang naar onze dorpsclub, een club met een heel andere achtergrond dan de Craeyen. Maar hoe wij ook verschillen van HBS, Bram past als een gegoten jas bij ons dorpslui en liet binnen de kortste keren zien dat hij met gemak op ons niveau thuis hoort. Als je bij Rijnsburgse Boys komt spelen en je werkt je het lazarus, dan kan je bijna niet stuk. En die basis, die arbeid, levert Bram als geen ander.
Met zijn oer-Hollandse uiterlijk zou je hem – in een variant van 10 jaar jonger – zo in een film over de Kameleon zien schitteren. Een sterke vent, een blok beton. Die naam alleen al. Bram Ros. Lekker simpel. Maar wel krachtig. Net zoals zijn spel. Vorig seizoen zag ik hem in samenvattingen op TV West al knallen. Wat onwennig mocht hij voor de camera ‘moâh’ zeggen, de standaard begroeting die in Rijnsburg de hele dag door gezegd kan worden zonder dat het raar is. Willem van Zuylen introduceerde hem zo in zijn nieuwe omgeving. Weliswaar nieuw, maar het is net of hij al 6 seizoenen bij ons speelt.
Kracht, een uitstekend inzicht, conditioneel ijzersterk, maar ook met een prima techniek en een goede pass. Het is echter vooral zijn uitstraling die het hem doet. Niet bang, borst vooruit en in de bres springend voor teamgenoten, zoals pas voor Jeroen Spruijt (ook een goed ventje trouwens!), die een aardige zaaier kreeg. In de bekerwedstrijd tegen TOP Oss was hij de veldheer. De man van de wedstrijd, zich compleet leeg strijdend. Ik genoot van hem, net als van zijn schitterende goal uit bij HHC Hardenberg, een kogel van net buiten de zestien. Die bal heeft de keeper pas gezien toen hij tot stilstand kwam in het net. Schieten kan hij, dat mag hij vaker doen.
Na afloop in Hardenberg maakten we op weg naar de bus een praatje. Toen wist ik: dat is een goeie gozer. Zoals zo vreselijk vaak constateer je dan dat als het mentaal goed zit, jongens met dit talent heel ver kunnen komen. Dat Rijnsburgse Boys dit seizoen net zo effectief is als een rubberboot in de Bermudadriehoek doet daar niks aan af. Bram kreeg het ook nog eens voor elkaar dat de HKR een lied voor hem maakte, vorige week. Gelooft u mij maar, die jongens zijn kritisch. Als ze een lied voor je maken, in je eerste seizoen, dan moet je wat goed doen. Bram Ros is een fel lichtpunt in een teleurstellend seizoen. Je kan er vergif op innemen dat Wilfred van Leeuwen, maar ook Henk Wisman, Bram als eerste op het formulier zetten als basisspeler. Daar hoef je geen wiskunde voor gestudeerd te hebben. Sorry HBS, maar wij genieten van Bram. Ik hoop overigens oprecht dat het prachtige HBS behouden blijft voor de Derde Divisie, al is het alleen maar voor die derby met Quick, zoals afgelopen week. Want derby’s spelen kunnen ze ook in Den Haag!
Machtig Bramme, wat hebben we eigenlijk veel toppers bij onze club met de naam Bram.
Bram van Egmond, stille maar grote kracht achter de website. Bram van der Meij, fanshop en keeperstrainer. Bram van Zuijlen, met anderen de man achter dat prachtige jubileumboek van wat jaren geleden.
En dan ga ik andere Brammen nog vergeten. Sorry andere Brammen, dat doe ik niet expres. Vergeef me.
Als u deze column oprechte positiviteit voelt uitstralen, dan ben ik daar blij mee. Dat was namelijk precies het doel. En Bram, blijf nog ff bij ons alsjeblieft. Welke Bram je ook bent!