De Angstgegner
De aanleiding voor deze column kreeg ik tijdens de beker-loting na afloop van Vogels-Ajax. Eerst trok Hansie Hansie een zuur gezicht toen hij zag dat zijn JVC naar Zwolle moest, inderdaad geen gedroomde loting. Als Topklasser speel je immers liever thuis en anders uit tegen een topper. Toen daarna Ajax thuis werd geloot voelde ik hem al aankomen. Iedere Feyenoord-supporter heeft één wedstrijd per jaar dat hij liever ramen en deuren gesloten houdt. En ja hoor, hij volgde. Rotterdam-Zuid moet weer naar de Arena. Een wedstrijd die al tientallen jaren vrijwel elke keer een dik stempel ‘KANSLOOS’ krijgt. Het maakt niet uit hoe goed of slecht beide ploegen draaien. Je hebt drie zekerheden in het leven: de dood, de belastingen en 0 punten voor Feyenoord in de Arena…
Het was geen beste week voor mensen die RBB een warm hart toedragen. Onze mannen vochten als leeuwen in Werkendam, maar tegen de bierkaai kan je niet vechten. Angstgegner Kozakken Boys ging, een handje geholpen door wat andere machten, met de punten aan de haal. Het blijft toch gek: waarom zijn sommige tegenstanders zo moeilijk om van te winnen en leveren anderen steevast punten op.
In Veenendaal en Rijssen, bij GVVV en Excelsior ’31, zijn ze niet bepaald dol op ons als tegenstander. Katwijk wint al jaren niet op de Middelmors. PSV verliest thuis nooit van Feyenoord. En andersom kunnen de lampies het in de Kuip zelden bolwerken. Het is elf tegen elf (meestal), een veld, een bal en mensen op de tribune. Wat is dan de reden dat het bij de ene elke keer misgaat en bij de andere het kwartje zo goed valt?
Noordwijk thuis is voor RBB een worsteling, maar uit winnen ‘we’ veel vaker. En zo kunnen we wel doorgaan.
Het is natuurlijk voor een deel een psychische kwestie. Er zijn jaren geweest dat je de angst in de ogen van de Feyenoord-spelers zag als ze naar Amsterdam moesten. En natuurlijk stonden ze soms tegen briljante elftallen, maar soms waren ze zèlf goed en was het daar niet zo veel. En toch, elke keer verliezen. Ik verbaas me vaak over de zogenaamde kenners: ze gaan er steevast aan voorbij dat deze geschiedenis blijkbaar een rol speelt, want als Feyenoord dan draait en Ajax niet, dan hoor je ze zeggen: “ja maar dat gaat Feyenoord winnen hoor!” Ze hebben geen ‘last’ van historisch besef, iets wat echt wel handig is om te hebben als je denkt dat je er verstand van hebt.
De huidige generatie Feyenoord-spelers blaat vaak dat ze ‘in de jeugd nooit van Ajax verloren’. Blijkbaar speelt overmoed tegenwoordig een rol, want winnen … nee, dat lukt ze bij de grote jongens niet meer.
Het doet geen zeer om te zeggen dat ik Frank de Boer echt een kei vind: geen grote mond, focus en uitgaan van je kracht. Laat ze die blaaskaken die van tevoren brullen dat ze het wel gaan maken lekker voor elke faal-partij een maand strafkamp geven. Ik word daar zo moe van! Zinloos tot de tiende macht…
Een grote mond tref je overigens niet aan bij onze spelers. Gelukkig voor mijn hart was ik niet in Werkendam, maar wat moet het weer een teleurstelling zijn geweest. Tegenslag maakt je een vent, maar ik denk niet dat onze spelersgroep dat nodig heeft om hard te worden. Deze mannen hebben de wind wat tegen, maar die wind draait vroeg of laat. En dan gaat het kwartje onze kant op vallen. Angstgegners of niet, volgens mij kunnen we iedereen hebben. Zo lang het niet in het koppie gaat zitten, komt het in orde.
Dat weet iedereen.
Ik wens iedereen fijne feestdagen! En wat meewind voor onze mannen…
