De ene week is de andere niet
Zo sta je te schelden en te tieren omdat je weer ‘gewoon’ met het tweede mee moet doen en zo sta je in de basis van het eerste elftal en scoor je bovendien. Het kan verkeren, Niels Hogewoning kan daarover mee praten. Zwaar teleurgesteld stapte hij ruim een week geleden de kantine in na de afsluitende training voor de wedstrijd tegen ASWH, want na een goede voorbereiding had hij toch minimaal verwacht bij de selectie te zitten voor die eerste competitiewedstrijd in Hendrik Ido Ambacht. De hoofdtrainer had daar echter andere ideeën over en stuurde Niels, net als de voorgaande drie seizoenen, gewoon weer zaterdagochtend de wei in met de reserves. En daar had Niels niet op gerekend, want hij dacht zich toch behoorlijk gemanifesteerd te hebben in de voorbereiding, waarin hij veelal ingezet werd bij het eerste en het daar niet onverdienstelijk deed, getuige ook zijn vele goals. Bovendien kreeg Niels niet direct uitleg van de trainer over deze keuze. Gevolg, een boze Niels die het even helemaal gehad had. Even, want die zaterdagochtend liet hij zijn voeten spreken middels een prachtige vrije trap en prima assist in de met 3-0 gewonnen wedstrijd tegen Ter Leede 2. Op de maandag erna volgde een goed gesprek met de trainer dat voor opheldering zorgde. En als er dan wat blessures ontstaan en spelers door andere redenen afwezig zijn, kan het zomaar gebeuren dat je toch krijgt wat je graag wilt; spelen in Rijnsburgse Boys 1 voor volle tribunes! En voor het publiek was het genieten zaterdagmiddag, zeker ook van het spel van Niels. Waar André van Egmond vorig seizoen doorbrak, lijkt het nu de beurt aan Niels.
Maar laat ik niet te hard van stapel lopen, want ten eerste heeft de trainer niet voor niets in eerste instantie voor andere spelers gekozen en ten tweede moet Niels na één goede wedstrijd niet direct naast zijn schoenen gaan lopen. Dat zal niet altijd even gemakkelijk zijn voor deze goedgebekte jongeling, een echte ui (dus), maar wil hij bereiken dat hij vaste waarde wordt in het eerste elftal, zal hij keihard moeten werken, vooral ook aan zijn mindere punten. Hij is één van de elf (eigenlijk één van de 24) en binnen het team wordt er meer van hem verwacht dan dat hij mooie passes geeft en de keeper van de tegenpartij (met succes) onder vuur neemt. De laatste twee eigenschappen zijn zonder twijfel zeer goed ontwikkeld bij Niels. Daarentegen is meeverdedigen niet zijn meest favoriete bezigheid. En hij is ook best eigenwijs. Dat mag en is op zich helemaal niet erg (misschien juist een positief iets), maar het heeft wel zijn grenzen en wanneer Niels die weet en daar ook naar handelt, gaat het zeker goed komen met hem en zijn optredens in de hoofdmacht. Afgelopen zaterdag liet-ie in ieder geval zien dat hij weldegelijk begrijpt wat er van hem gevraagd wordt naast zijn voetballende vermogen. Ga zo door Niels, wees realistisch, laat je vader en het Rijnsburgse publiek van je genieten en dan zal iedere week dezelfde zijn. Ik, en velen met mij, zouden dat super vinden!
Martin den Haan
