Serooskerke
Natuurlijk had ik het nu over de scheids van zaterdag moeten hebben. En dan vooral over het niet (kunnen?) tonen van de rode kaart en het uit de hand lopen van de wedstrijd tegen Capelle. Maar feit was dat ik er niet bij was en het dan op grond van horen en zeggen moet doen. Kan wel, maar is niet mijn ding.
Hoe kan het dat je zo’n topwedstrijd mist? Want dat predicaat verdiende het op voorhand zeker. Op papier de strijd tussen de nummers 1 en 3 van de ranglijst. En een strijd tussen de absolute nummers 1 en 2 van vorig jaar. Wilde RBB nog een gooi naar de titel doen, dan moest er gewonnen worden. Capelle daarentegen wist bij een zege van hun kant, dat Rijnsburg zou afhaken en ze alleen nog met Barendrecht moesten zien af te rekenen. Althans, zo lijkt het op papier, want we zijn amper op de helft. RBB is daar zelfs nog twee wedstrijden van verwijderd ten gevolge van de gestaakte wedstrijd van zaterdag. En mijn theorie, die ik overigens niet zelf verzonnen heb, maar wel altijd hanteer, is dat je serieus kans maakt op de titel zolang het verschil niet meer is dan 1 punt per nog te spelen wedstrijden. Dus wanneer Capelle 10 (verlies)punten voorstaat, wordt het kampioenschap pas penibel wanneer er op dat moment nog 10 wedstrijden of minder te gaan zijn. Dus een simpel rekensommetje leerde dat een verlies tegen de koploper zeker nog geen definitief afhaken was, wel zou het erg lastig worden.
Ik was er dus niet bij. Was namelijk heerlijk met mijn vrouw (wat klinkt dat toch goed) aan het genieten van onze huwelijksreis. In Kaap Verdië was het goed vertoeven en lekker relaxen. Het tegenovergestelde vond plaats binnen de lijnen op de Middelmors die zaterdagmiddag. Daar heerste commotie en hectiek. Mijn vader vroeg zich af wanneer er bij RBB1 voor het laatst een wedstrijd gestaakt was. Serooskerke thuis antwoordde ik direct. Ik kan me nadien niet herinneren dat een officiële wedstrijd van RBB 1 (vanwege ongeregeldheden) niet tot zijn einde gebracht is.
Serooskerke thuis. ’t Was ergens in het najaar van 1992. Van de wedstrijd zelf kan ik me niet veel meer herinneren. Ik weet dat we 1-0 voor stonden, dat Serooskerke een degradatieploeg was (en wij niet veel meer; via een beslissingswedstrijd bij Capelle(!) wonnen we dat seizoen na verlenging de beslissingswedstrijd tegen Spijkenisse en handhaafden we ons – goal Ron de Jager Niclas ;-)) en dat Martin de Louw een minder vrolijke dag had om het netjes te zeggen. Een dwaze actie van zijn kant betekende einde wedstrijd voor hem, maar ook tijdelijk voor iedereen. De laatste 11 minuten werden in het voorjaar daarop pas uitgespeeld. Op een doordeweekse dinsdagavond. Ik was blij dat het thuis was. Die elf minuten herinner ik me overigens een stuk beter. Ik mocht toen als 1 van de 10 in de basis starten; in feite start er weer een nieuwe wedstrijd, waarbij op papier dus een heel nieuw team opgesteld kan worden – alleen de kaarten blijven staan. Martin de Louw mocht dus niet meedoen, maar ik wel (en de eerste 78 min. dus niet). Moest als spits stoorzender zijn van de opbouw van Serooskerke. In elf minuten zouden zij natuurlijk alles op alles zetten om alsnog een punt (of meer) uit het vuur te slepen. Dat lukte niet, mede omdat ondergetekende na een verre ingooi van John Bader (wie kent hem nog??) de bal meenam en onder de keeper doorschoof in het lege doel. 2-0 en wedstrijd beslist. En de eerste officiële goal door mij in RBB 1 gescoord. Dat vergeet je niet.
Een vergelijkbare situatie ontstaat er nu. De tegenstander moet ook, waarschijnlijk ook weer doordeweeks, naar Rijnsburg komen om een achterstand weg te werken. Het grote verschil is alleen dat het nu een top wedstrijd betreft die misschien over het kampioenschap gaat beslissen. De grote vraag is echter, mag RBB met 11 man starten? Wie het weet mag het zeggen. En wie weet scoort er ook weer een jongeling zijn eerste officiële goal. Zou de toekomst zich op dit punt ook herhalen? Als de punten maar in Rijnsburg blijven en als Zeist ze ook maar niet afpakt, want … daar zou je zomaar een column over kunnen schrijven.
