Kop vs staart
Wil je goed presteren, moet het in het koppie goed zitten. Is dat niet het geval, druip je meestal met de staart tussen de benen af. Kop en staart moeten daarentegen ook weer één zijn. De kop moet van de staart weten wat hij aan het doen is en andersom moet de staart weer de juiste instructies krijgen van de kop om goed te kunnen functioneren. Een wisselwerking dus.
Zo ook in een team. Is de wisselwerking tussen bijvoorbeeld aanval en verdediging onder de maat, dan vallen er gaten en is het wachten dat de tegenstander daarvan profiteert. Je kan niet met elf man gaan aanvallen. Met elf man verdedigen wil een enkele ploeg nog wel eens doen, maar dan heb je veelal te maken met een kat en muisspel. Nederland – Malta of iets dergelijks. Dat zijn eigenlijk geen wedstrijden.
Dit in tegenstelling tot de wedstrijden die nu gespeeld worden. Die gaan ergens om. Nu, aan het einde van het seizoen, worden de prijzen verdeeld. Nu worden de wedstrijden gespeeld waarin je er wilt staan. Nu wil je het verschil maken. Nu wil je niet degraderen of nu wil je kampioen worden.
Wat mijn verbazing dan ook wekt zijn de uitslagen van RBB1. Want, en dat is dan alleen van horen zeggen omdat ik de wedstrijden niet met eigen ogen heb kunnen zien, die zijn verrassend slecht, en helemaal de manier waarop. De spelers lijken de wil om te winnen ergens kwijtgeraakt te zijn. Zo werd er van staartploeg ARC bloedeloos verloren in een wedstrijd die erop of eronder was. Het werd dus eronder, waarna het niet gek meer was dat Barendrecht zegevierend de Middelmors verliet afgelopen zaterdag.
Rare dingen zijn dat. In een seizoen die 30 wedstrijden duurt verspeel je in 1, misschien 2 wedstrijden de echte wil om te winnen en daarmee het kampioenschap. Jaar voorbij en weer 52 weken wachten voordat je weer zo ver bent, of beter gezegd, kan zijn.
Als één van de staartploegen deed de A1 twee weken geleden prima zaken, door concurrent Argon aan de kant te schuiven. Echter moest er zaterdag aangetreden worden tegen kopploeg Rohda, en die bleek toch een maatje te groot. Hoewel het vooraf zeker geen uitgemaakte zaak was dat Rohda het kampioenschap ging binnenhalen, moesten we ons na 90 minuten toch gewonnen geven. Eigenlijk na 43 minuten al, want de klap van de 1-0 kwamen we niet te boven. Die had iets in onze koppies gekrenkt, waardoor de voeten niet meer wilden en konden doen wat het koppie (vooraf!) zo graag wilde.
Het verlies betekende dat we rechtstreekse handhaving niet in eigen hand hebben. Zelf moeten we 7 mei sowieso winnen van de nummer 3, en dan is het afwachten wat concurrent Argon, die na zaterdag weer over ons heen gewipt is, doet tegen de runner-up. Mooie kop-staart gevechten worden dat, waarbij de uitslag zeker niet van te voren vaststaat.
