outhands

Column Martijn Gootjes

Het balletje rolt weer

 De kop is er weer af. Inmiddels is de voorbereiding voorbij en zijn we echt begonnen met het officiële gedeelte. Meteen 5 wedstrijden in 15 dagen volle bak afwerken (KNVB, kan dit niet anders?). Heel weinig mogelijkheden om gericht te trainen, juist het ritme van wedstrijden spelen gevolgd door hersteltrainingen voert de boventoon. Dat gedeelte is gelukkig achter de rug.

Daar hebben we ons redelijk doorheen geslagen. De eerste ronde van de beker zijn we goed (genoeg) doorgekomen en treffen nu FC Volendam over een aantal weken. Erg belangrijk voor de club en leuk voor ons! In de competitie staan we net niet op het gewenste gemiddelde van onze voorzitter (2 punten per wedstrijd), maar desondanks hebben we wel al ietwat winst behaald ten opzichte van vorig seizoen. Capelle uit leverde in tegenstelling tot het gelijke spel van vorig jaar nu 3 punten op. De nederlaag in de eerste wedstrijd was een hele zure start, maar dit gebeurde het jaar ervoor ook bij HHC. We hebben blijkbaar moeite om een opgetrokken muur te slechten. Afgelopen zaterdag leverde de wedstrijd tegen onze buren 1 punt op en tussendoor werd Excelsior met lege handen naar huis gestuurd. Al met al denk ik dat we de punten hebben die we verdiend hebben, niet meer en niet minder.

Vanaf nu zal het over het algemeen zo zijn dat we wekelijks naar de zaterdag toewerken. Goed trainen, zodat iedereen scherp blijft. Dit vind ik een interessant onderwerp, daar we dit seizoen een iets bredere selectie hebben dan de vorige jaren, zo lijkt het althans voorlopig. Meer concurrentie, heel interessant of dat betekent we daardoor beter uit de verf komen, of dat het juist moeilijker wordt. Worden er sneller spelers vervangen door de ruime keuze of krijgen spelers heel lang vertrouwen? Allemaal dilemma`s voor de trainers. Spelers die niet of nauwelijks aan spelen toe komen zijn over het algemeen niet tevreden met de keuzes van de trainers. Als je je stinkende best doet, wil je een kans krijgen. Of volledige duidelijkheid in de zin dat je (tijdelijk) 2e keus bent.  Dit is lastig voor een trainersstaf. Spelers die vinden dat ze basisspeler horen te zijn (bijna alle wisselspelers), zullen in bepaalde situaties om moeten gaan met hun rol op het tweede plan. De één kan dat hooguit twee weken opbrengen, de ander kan dat heel wat langer zonder dat het leidt tot chagrijnig worden en minder scherp trainen. Belangrijk hierin is dat alle neuzen dezelfde kant op staan om het doel dat we nastreven te halen. Iedereen binnen de selectie wil kampioen worden. Feit is wel dat iedereen het harde werken op het trainingsveld op een bepaalde manier beloond wil zien. De resultaten tot nu toe zijn redelijk goed te noemen, het spel laat nog wel te wensen over zo nu en dan.

Mooie puzzels voor de trainers week in week uit om de eerste elf op het formulier te zetten. Gelukkig krijgen ze elke zaterdag vanaf een uur of half vijf honderden tips van supporters, sponsoren en iedereen die er verstand van blijkt te hebben…

Het is weer begonnen, heerlijk! Ik heb genoten van m’n vakantie, maar ben blij dat het balletje weer rolt.

Ik wens iedereen een prachtig, succesvol en sportief seizoen toe.