Trainingskamp
Zaterdag 5 januari 2013 was het weer zover, de start van het jaarlijkse trainingskamp naar Gran Canaria, de ultieme voorbereiding op de tweede seizoenshelft.
Zaterdag:
Het schema was iets anders dan de afgelopen jaren. De heenvlucht was dit keer in de middag in plaats van de gebruikelijke vlucht in de vroege ochtend. Dit gaf ons de gelegenheid om de eerste training van 2013 op eigen bodem af te werken. ’s Ochtends om 9.30 uur stond bijna iedereen op veld 2 op Middelmors te trappelen om te starten. Een tweetal was door Willem Brugmans verkeerd ingelicht en verscheen om 9.40 uur, de aanvangstijd die we normaliter aanhouden wanneer er geen wedstrijd op het programma staat. Een heerlijk ontspannen begin, alles in het teken van het ritme hervinden, zeg maar gewoonweg weer wennen aan een balletje aan je voeten. Hier hadden we wel meteen te maken met het eerste probleem. De ballen waren nergens te bekennen. Alleen allemaal pionnen, stokken en trappetjes hadden we tot onze beschikking. Onze fysieke trainer Paul nam daardoor de training in z`n geheel over in de vorm van het doceren van allerlei loopoefeningen en niet te vergeten de rompstabiliteit met de broek op de knietjes. Volgens Paul zouden de ballen per boot verscheept worden naar Gran Canaria. Dit duurt natuurlijk iets langer dan per vliegtuig, dus logisch dat deze al onderweg waren.
Nadat de training was afgewerkt en iedereen fris gedoucht had, konden we, nadat inmiddels ook onze elftalleider Willem op z’n mountainbike was gearriveerd, koers zetten richting Schiphol. In het vliegtuig hadden we gezelschap van de selecties van V.V. Katwijk, ADO`20 en FC Twente en vlogen we richting Las Palmas. Het was lachen in het vliegtuig, zeker omdat Damiano wel met de deur open dacht te kunnen toiletteren. Zoals gebruikelijk had Joost een zitplaats met extra beenruimte. De landing verliep prima. Bij het ophalen van de koffers stond de voltallige selectie van V.V. Katwijk helemaal aan het begin van de bagageband als een soort Mobiele Eenheid klaar om eventuele verrassingen te verijdelen. Hier begreep ik het fijne niet van.
Na een busritje van een minuut of 25 waren we bij ons hotel, waar de gasten voornamelijk bestonden uit adolescenten en jonge ouders met kinderen. Daar pasten we prima tussen dacht ik al snel. Na een vlotte kamerindeling en nadat alle trainings- en presentatiekleding eerst door de jonge honden uit de selectie keurig naar Tarzan uit het Zwarte Woud was gebracht, kon iedereen genieten van het eerste diner. Dit zag er allemaal uitstekend uit, alleen was het wat ver lopen voor een bakkie koffie. Nadat een ieder was geïnstalleerd op z`n kamer was de avond vrij om zelf in te vullen. Zelf koos ik er voor om even herinneringen op te halen met Erwin van de Lugt, onze oud-heerser van de verdediging en inmiddels actief in de trainersstaf van onze buren uit Katwijk. We hadden hiervoor een ontmoetingslocatie uitgekozen waar geen misverstand over kon bestaan. Mooi even oude tijden besproken, onder het genot van een borrel van 10 euro. Prijzig, maar dat deerde Erwin en mij voor even niet. Niet al te laat gingen we lopend richting hotel, want een taxi was echt niet te betalen. Laat werd het niet en zo zocht iedereen vervolgens vroeg z`n hotelkamer op om te gaan slapen.
.jpg)
Zondag:
Na wat te hebben uitgeslapen, bleek bij de lunch dat reisleider Kees Jansen toch flink de mist was ingegaan bij de reservering. Het bleek dat er tekort kamers waren geboekt. We konden het hem niet kwalijk nemen want hij had alles al in het voorjaar geboekt en had niet gerekend op zo’n enorm grote selectie. Feit was wel dat er een aantal spelers dus geen bed had en in de gang moest slapen op een bankje. Omdat Kees opeens telefonisch niet meer was te bereiken, had Willem de oplossing. Voor de nacht van zondag op maandag werd in overleg met de hotelleiding een tijdelijke oplossing gezocht omdat die nacht het hotel volledig was volgeboekt. Maandag zou Willem dan de rest regelen. Wel was het hiervoor noodzakelijk dat 1 van de kamers voor 1 nacht volledig werd ontruimd om daar vervolgens extra bedden te kunnen plaatsen. Onze captain gaf het goede voorbeeld hierin en stelde zijn kamer ter beschikking. Zijn kamergenoot wilde dit nog voorkomen, maar kon eigenlijk geen normaal woord uitspreken of de kamer was al volledig gestript.
Na de training in de middag gevolgd door het diner werd er `s avonds in het hotel een begin gemaakt met de traditiegetrouwe gesprekken met spelers. Laat werd het niet en zo zocht iedereen vervolgens vroeg z’n hotelkamer op om te gaan slapen.
Maandag:
Even voor het ontbijt redde Jos onze aanvoerder Kevin, volwassen vader van twee en bijna drie kinderen, nog uit een benarde situatie, vlak voordat hij van de trap zou zijn gevallen. Na een rustige maandagochtendtraining stuurde Willem iedereen `s middags op een mountainbike de bergen in zodat hij in z’n eentje ruim de tijd had om de extra kamers te regelen in het hotel. Iedereen had een prachtige mountainbike met volledig nieuwe wielen, alleen Jos had wat weinig rubber op de bandjes. Tijdens deze mountainbikerace, die wonderwel zonder grote ongelukken verliep, was het enige smetje dat een stel afdwalende honden met afgerukte kettingen in hun bek ons met stenen bekogelden en er zo voor zorgden dat onze trainer, die z`n scheenbeschermers was vergeten om te doen, schade aan z`n onderbeen opliep. Met iets minder geluk had hij zijn auto voortaan op een invalideplaats moeten parkeren. Als een echte krijger vocht hij door en haalde de finish. Overigens, Dick Heemskerk finishte als eerste en mocht zodoende met de gele overwinningshelm en een Malibi cola in de hand voorop richting het punt waar de race was begonnen.
`s Avonds volgde het restant van de evaluatiegesprekken en bracht iedereen een kort bezoekje aan de poolbar. Bij deze poolbar had Huig het enorm naar z’n zin. Onder het genot van een Safari cola stond hij daar op z`n Birkenstockies, alsof hij een Epo-injectie had gehad, te swingen op de muziek, yes, yes, yes! Laat werd het niet en zo zocht iedereen vervolgens vroeg z’n hotelkamer op om te gaan slapen.
.jpg)
Dinsdag:
Al vroeg na het ontbijt stond de oefenwedstrijd tegen Topklasser ADO`20 om 10.30uur op het programma. Ik was maandag warmgedraaid op de flanken van het vulkanisch gebergte Roque Nublo en had er zin in. In navolging op mijn tomeloze inzet aan het begin van deze wedstrijd, waar voor mijn gevoel iedereen zich aan optrok, haalde iedereen een acceptabel niveau en walsten we met 5-0 over de zondag Topklasser heen, mede door de bezielende aansturing van de kleinste rokkenjager van ons gezelschap, wiens tanden iedere avond door iemand anders werden gepoetst.
Na een heerlijke lunch in een typisch Spaans restaurant, volgde nog een aantal vrije uurtjes. Alleen `s avonds hadden we nog een gezamenlijk diner, de rest van de tijd was vrij in te vullen. Heerlijk even gezond en divers dineren en afsluiten met een overheerlijk knoflookijsje en een lekkere kop zoute koffie.
Willem had vervolgens iedereen tijdig op de hoogte gesteld dat er woensdagmiddag geen lunch meer mogelijk was en dat iedereen dus maar beter het ontbijt nog even kon meepakken, dus volgde er een rustig avondje. Laat werd het niet en zo zocht iedereen vervolgens vroeg z’n hotelkamer op om te gaan slapen.
Woensdag:
Rond 12.45 uur vertrokken we richting vliegveld, nadat iedereen uiteraard z’n paspoort weer had teruggekregen. Jammer was het wel dat we tijdens de terugvlucht een tussenlanding moesten maken, omdat de piloot niet had getankt. Gelukkig had ik m’n FreeBees-pas bij me en was dit
vrij snel opgelost. Doordat er vlak voor de landing iemand een flauwte kreeg door de alcoholwalm in het vliegtuig, moesten we nog even blijven zitten na de landing. Eerst dacht ik dat het om ma Flodder ging. Dat bleek niet zo te zijn, want die zat achter me naast haar lieve, rustige kleindochter. Iedereen vond gelukkig z’n koffer terug op de bagageband en na alle sponsoren de hand te hebben geschud, zat het trainingskamp er weer op.
Goed, gezellig, veel inzet, humor, alles was aanwezig. Ik hoop op een fantastisch vervolg van de competitie. De start was afgelopen zaterdag in elk geval veelbelovend, met een 3-0 zege op HHC Hardenberg. 1 zwaluw maakt nog geen zomer, maar het begin is er.
Martijn Gootjes
