Kaay de Kraai vliegt weer uit!
Beste voetballiefhebbers, na een lange zomervakantie, waarin Kaay z’n veren weer heeft gepoetst, de snavel heeft bijgepunt en de klauwen heeft gescherpt, is het tijd voor nieuwe Kaayenpost. De luie tijd is voorbij en gelukkig ben ik ontsnapt aan vogelgriep, snavelrot en vleugeldysplasie. Het is heerlijk om weer langs de velden te lopen! Eén van de mooiste dingen voor een voetbalsupporter is als de wedstrijden van je favoriete club weer gaan beginnen. De wedstrijdspanning, het voorbeschouwen, het bewonderen van nieuwe dingen en nieuwe spelers of het volgen van de verrichtingen op andere velden, het is allemaal onderdeel van het aanlokkelijke circus dat (zaterdag)voetbal heet. Het is immer een zaligheid om weer uit te kunnen vliegen en op de Middelmors neer te strijken. Helaas is mijn broer Hansie Hansie er niet meer bij, want hij heeft de wijk genomen naar het verre Cuijk om aldaar de plaatselijke zondagtopklasser JVC te gaan trainen. Dat is jammer, al ben ik wel boos op hem: hij afgelopen mei de dug-out vernield, toen hij met zijn werkgever SVZW op bezoek kwam. Zand erover nu, maar dat is wel even een item geweest.
Afijn, we zijn weer van start gegaan. De langste reis, naar Hardenberg, is ons niet best bekomen. In mijn dikke pak heb ik bijna het loodje gelegd. En werd ik nog niet onwel van de warmte, dan wel van de geflatteerde uitslag die daar op het bord verscheen. De vleugels zijn gelikt en twee overwinningen volgden. En zo hoort dat, ook al is het geen vanzelfsprekendheid, bij een amateurtopper als de Uien.
Ik wil het met u hebben over supporters, want ik als mascotte kom er een berg tegen. In alle soorten en maten. Soms knap oud, hele jonge, erg negatieve en soms ook mensen die ontzettend positief zijn.
Kaay is een aantal dingen opgevallen. Al heel wat keren. Allereerst – en dat zijn niet mijn favorieten – heb je de aardszeikerds. Zelf hebben ze meestal erg weinig gepresteerd op het veld, niet gehinderd door verstand van voetbal, net aan in het bezit van de kennis dat de bal rond is en met één prominente eigenschap: zodra er één bal verkeerd is gegeven wordt het ‘niks’. Je hoort het aankomen: Jantje verspeelt de bal en ja hoor, daar komt de aloude opmerking, met azijn overgoten, wat peper erbij en een zeiksaus: “het wordt niks vandaag!” Ja, dat zijn de echte… En dan bedoel ik de supporters die je kan missen als kiespijn. Negatief gesteld, maar in de kern waar.
Ik ken er ook wel een paar, die denken zelfs nog positief als je met 8 man komt te staan en je speelt tegen Real Madrid. Dat is onrealistisch, maar wel leuk. Ik ken er één, ene meneer van Soest, altijd met een lach op z’n gezicht, grappen en grollen, een man naar mijn hart. De reden waarom Floor van Duyn, oud-QB speler, volgens hem kaal is, is simpel: “Floor, je moet niet zo veel koppen, daar word je kaal van!” Ja, dat was humor. Een supporter om een voorbeeld aan te nemen! Mijn kraaienhart gaat er sneller van kloppen.
Wat nog meer opvalt, daabij doelend op de RB-supporter, is dat ze niet zo fanatiek zijn in de verbale ondersteuning. Dat is best jammer. Soms heb je wel eens momenten in de wedstrijd, dat een opjutten uit honderden kelen echt helpt. Het gekke is dat dat de laatste jaren vooral gebeurde als we thuis tegen Capelle speelden. Misschien geïnspireerd door de favoriet (om op te jutten) van veel supporters, ex-Capelle trainer René Vermunt. Feit is dat het weinig gebeurt dat er een twaalfde man ontstaat. Dat zit blijkbaar in onze aard. Met name bij de supportersgroepen uit de vissersdorpen heb je meer fanatisme, al is het de vraag waar dat soms door komt. Kaay begeeft zich nu even op glad ijs…
Anderzijds zijn onze supporters er wel altijd en als we uit spelen is een substantieel deel ook in den lande aanwezig. Dat is prachtig en iets wat je weer niet lang bij alle andere clubs ziet. En dan kom ik weer op een kenmerk van de echte ui: ”met de bus ? Ik gaat zelf rijjje.” Tsja, als er iets is wat ons typeert is dat het wel. Als ze mij uit m’n kooi halen rij ik ook mee en een bus is voor mietjes, zo lijkt het wel. Verschillende dingen zijn al geprobeerd om de RB-supporter in de bus te krijgen, maar het is allemaal vergeefs. De ui en de auto (of de Holleeder-scooter) zijn inmiddels een onlosmakelijke twee-éénheid. Het werd prachtig geillustreerd toen voorafgaand aan de wedstrijd bij IJsselmeervogels afgelopen jaar meesmuilende reacties van Spakenburg-supporters waren te zien op een busbericht op onze site. Want, zo lachten zij, wij hebben 20 bussen en jullie maar 3… Ja en wij waren met 150 auto’s! Aan support dus geen gebrek, ook al was het wederom niet al te luidruchtig. Voor de bieromzet hebben we in ieder geval de eerste prijs gehaald en ook Kaay was aardig (vleugel)lam.
Onze supporters zijn er dus wel vaak bij en de wedstrijden tegen BVO’s waren in dat kader dan ook hoogtepunten. Afstanden zijn voor ons geen probleem! Ik heb zelf het idee dat de uitslagen niet van heel erge invloed zijn op de opkomst, minder dan bij een hoop verenigingen waar de aanhang als fanatiek omschreven wordt. Ik ben soms erg benieuwd wat de spelers er zelf van meekrijgen als er een opmerking wordt gemaakt. Het zal voor allemaal anders zijn, want de ene interesseert het geen moer en de andere kan zich er aan kapot ergeren. Legendarisch was ooit de opmerking van onze voormalige spits Steve Faber aan het adres van een constant zeurende supporter: “Houdt toch eens je muil, zeiksnor!” Faber wist niet dat in de bijnaam van de beste kerel ook echt het woord ‘snor’ zat. Dan moet je het dus wel bont gemaakt hebben…
Gelukkig is er over het algemeen weinig reden tot ouwehoeren. Je denkt wel eens wat, maar die gasten op dat veld zijn geen robots en ze doen veel meer goed dan fout. In mijn kraaienogen kunnen ze niet al te veel fout doen, want met de pet er naar gooien doen ze eigenlijk nooit. En van zakkenvullers kunnen we niet spreken: zo noem je iemand die niks doet en vooral heel veel opstrijkt. Beiden is niet van toepassing op onze spelers: het is bekend dat bij ons niet maandelijks de jackpot wordt uitgekeerd zoals bij clubs waar je dat niet altijd direct van zou verwachten. Iets wat de supporters mee kunnen nemen in hun beoordeling: zakkenvullers heb je wel, maar roep dat dan maar naar Jantje van de tegenpartij… Hebben we nog wat te lachen ook ! Dan wil ik me best eens gedragen als minne Kraai en een leuke yell inzetten… alhoewel… kans is groot dat ik dan ook zo weer gevlogen ben…Ik heb tenslotte óók een voorbeeldfunctie als onze mascotte. Maar … een kraai verliest zijn haren niet en ook niet zijn streken. Kaay vliegt weer op, tot de volgende keer, ik kom bij u in de lucht!
Met positieve groet
Kaay (in de kern geen minne) de Kraai
Voordat er ‘onduidelijkheid’ ontstaat over deze column, wil het webteam een ieder benadrukken dat deze columnist in geen enkele relatie staat tot wie of wat dan ook binnen onze vereniging. Dus het Sfeerteam heeft hier niets mee te maken, het bestuur niet, het webteam niet. Niemand! Wij als webteam vonden het een leuk idee om meerdere columnisten te vragen. Niet iedereen wilde dit doen, maar als het onder een andere naam mocht wel. Dus toen is niemand minder dan Kaay de Kraai gevraagd om zijn naam te mogen gebruiken
Niets meer en niets minder!
