Onbeschrijfelijk
Waar moet ik beginnen? Het gevoel wat door je heengaat bij dat doelpunt van matchwinner Gootjes, het laatste fluitsignaal, maar vooral ook de vijf minuten die tussen dat doelpunt en het laatste fluitsignaal zaten, is niet in woorden uit te drukken. Rijnsburgse Boys heeft lang moeten wachten maar is dik verdiend kampioen geworden. Vooraf zei Fc Lisse voor de winst te gaan, maar al snel was duidelijk dat het voor een punt ging. Rijnsburgse Boys moest in de bloedstollende spanning het spel zien te maken. We kunnen het lang over de wedstrijd hebben, ik zie alleen steeds maar weer die kopbal in het doel vliegen. De enorme ontlading die volgde na de spanning van een heel seizoen en na zo’n wedstrijd heb ikzelf nog nooit op deze manier beleefd. Ook bij het terugzien van de beelden op tv iedere keer weer kippenvel en weer dat gevoel. Het mooiste wat er is. Onder de vele meegereisde supporters zullen er bij zijn die hetzelfde hebben als ik. Wat een feest maakten zij er ook van. Voor mijn gevoel waren er dan ook meer Rijnsburgse supporters als supporters van Fc Lisse. Het leek wel of het hele dorp was uitgelopen. Ook het gemeentehuisplein was te klein, iets wat ik echt niet had verwacht, maar het kenmerkt de eenheid die het dorp Rijnsburg kan vormen als er dergelijke gebeurtenissen plaatsvinden.
Vanaf dat laatste fluitsignaal beleef je alles in een soort roes. De uitbundige massa, de feestvierende spelersgroep, huilende en lachende, elkaar omhelzende Rijnsburgers, je ziet het en maakt het allemaal mee. Het ging bij mij pas echt doordringen toen ik de ontlading kwijt was. Dat was een kwartiertje na de wedstrijd toen ik onze elftalleider met een dikke sigaar in zijn mond zag lopen en wij elkaar feliciteerden. We zijn kampioen. 26 wedstrijden lang heeft de spelersgroep, begeleiding en technische staf hier keihard voor gewerkt, en waar de vreugde bij de supporters groot was, wat gaat er wel niet allemaal door die spelers heen? Kampioen worden doe je niet met elf man, maar met twintig spelers en ik denk dat dat juist de kracht is van deze kampioenen. Het bouwen van Ted Verdonkschot aan deze groep in de afgelopen seizoenen is uiteindelijk dit hele hechte collectief geworden.
Een mix van werkers en voetballers, van jong tot oud, heeft in de afgelopen seizoenen de tijd gehad om te worden wat het nu is. Natuurlijk hebben we slechte wedstrijden zat gespeeld en zijn we door pieken en dalen gegaan, maar dit is uiteindelijk de beloning voor waar je met z’n allen mee bezig bent. Keuzes worden gemaakt en stappen worden genomen door het bestuur en door de trainer en we zijn het er niet allemaal altijd mee eens. Uiteindelijk is de prestatie van de groep wel het gevolg van het beleid wat de trainer voert en dat is zijn grootste beloning en een groot compliment en woord van dank waard.
Rijnsburgse Boys viert feest, maar we zijn nog niet klaar. Samen met Sneek en IJsselmeervogels mogen we gaan uitmaken wie zich zaterdagkampioen mag noemen. En niet te vergeten, we spelen komende zaterdag eerst nog voor de beker (lees dus: de dubbel) in de finale tegen DOTO, op het terrein van Excelsior Maassluis. Met DOTO hebben we nog een appeltje te schillen, we hebben immers de twee wedstrijden dit seizoen tegen hen verloren.
Een bekend oud bestuurslid groette mij en sommige anderen altijd met de woorden: “Gegroet, aanstaande kampioenen en aanstaande bekerkampioenen!” Inmiddels is in het eerste deel van die zin een woord weggelaten, nu het tweede deel nog aanpassen!
Nogmaals een woord van dank aan diegenen die Rijnsburgse Boys aan deze titel hebben geholpen, echt in 1 woord te zeggen: Onbeschrijfelijk!
