Met opgeheven hoofd het seizoen uit
Met enorme bewondering heb ik de tweede helft van ONS Sneek – Rijnsburgse Boys zitten kijken naar de vechtlust van onze jongens. Zelfs na de ogenschijnlijke genadeklap, de 2-1 van Sneek in de tweede helft, gingen de geel-zwarten stuk voor stuk tot het uiterste om de titel binnen te halen. Het mocht niet zo zijn. Het is uiteindelijk erg zuur dat je geen zaterdagkampioen bent geworden, omdat je een strafschoppenserie na een wedstrijd verloren hebt. Ik ben dan misschien niet helemaal objectief, maar zoals ik het bekijk heeft de ploeg die over de hele nacompetitie gezien het beste voetbal speelde, uiteindelijk niet gekregen wat het verdiende. Maar je kunt het ook van de andere kant bekijken. Als wij in de eerdere wedstrijden de beslissende kansen hadden benut, dan heeft geen mens het meer over die strafschoppen. Maar dat is allemaal achteraf. Maandag was goed te zien dat de spelersgroep een paar zware laatste weken gehad. Want laten we eerlijk zijn, het speelschema heeft niet meegeholpen aan het bereiken van een goed resultaat. Wanneer je in beide weken twee keer moet spelen in 3 dagen tijd, geeft dit een behoorlijke klap aan de fysieke gesteldheid van de spelersgroep. Daarbij komt ook dat je jezelf niet normaal kunt voorbereiden op de tweede wedstrijd. Waar de andere twee kampioenen steeds enkele dagen de tijd hadden om naar de volgende wedstrijd toe te werken, moesten wij na 1 dag rust gelijk weer vol aan de bak. Het gaat te ver om dit als excuus te gebruiken, maar het was wel een extra handicap in de race om de zaterdagtitel.
Alles samenvattend kun je stellen dat er meer in had gezeten, althans zo voelt het aan. Maar als je ziet op welke wijze er tot op de laatste seconde gestreden is, ben ik van mening dat ik de spelers niets kwalijk kan nemen op dit gebied en dat dit de teleurstelling voor het overgrote deel wegneemt. Het sterke collectief waar Rijnsburgse Boys om bekend staat, heeft zich in de slotfase van het seizoen van zijn allerbeste kant laten zien. Echt een enorm compliment waard aan de technische staf en haar spelersgroep.
Toen ik op de terugweg over de Afsluitdijk het filmpje nog eens afspeelde voor mijzelf, realiseerde ik mij opeens dat we nu gelijk helemaal klaar en uitgespeeld waren. Een vreemde gewaarwording. Normaal leef je in het seizoen van wedstrijd tot wedstrijd en zo naar het einde toe. Je weet wanneer de laatste wedstrijd is en hier stel je jezelf op in. Wanneer je als kampioen nog een paar weken door mag spelen, ga je er niet vanuit dat de wedstrijd die voor de deur staat de laatste is. In feite ben je verder aan het plannen voor wat er moet gebeuren wanneer je de volgende hindernis hebt genomen. Ook nu was dat zelfvertrouwen er gewoon, 10 en 17 juni moeten we nog tegen de zondagkampioen.
Maar zoals gezegd, ineens is dat besef daar. We zijn klaar, uitgespeeld, de spelers hebben vakantie, op naar het volgende seizoen. Het lijkt zo’n abrupt einde van een fantastisch seizoen.
Want dat was het toch zeker, een ongekend mooi seizoen waarin geweldige prestaties zijn neergezet. Natuurlijk de afdelingstitel. Kampioen worden in de zwaarste afdeling van de amateurhoofdklasse en dan op die manier. Een bloedstollende wedstrijd tussen de twee kampioenskandidaten en dan in blessuretijd het kampioenschap veroveren. Om nooit te vergeten. Vervolgens werd de districtsbeker gepakt tegen DOTO. De dubbel dus, een prestatie die nog niet eerder door Rijnsburgse Boys is neergezet. Seizoen 2005 – 2006 zal de boeken ingaan als een bijzonder seizoen en daar wil ik iedereen voor bedanken die daaraan heeft bijgedragen. Trainer, technische staf, begeleiding, bestuur en natuurlijk in het bijzonder de spelersgroep verdienen het om hier alle lof voor toegezwaaid te krijgen. Langs deze weg dus alvast een dankwoord. De meeste spelers zal ik nog wel zien dus dat doe ik ook nog wel persoonlijk. Ook de spelers die gaan vertrekken verdienen het om bedankt te worden voor de bewezen diensten. Frank Aboikoni, Arjan van Heusden, Tesso de Munck en Justin Stuij hebben hier, ieder op zijn eigen wijze aan bijgedragen en mogen niet vergeten worden.
Natuurlijk wens ik hen het beste toe in het vervolg van hun loopbaan, of dat nou binnen of buiten de lijnen is. En ik kan er toch wel van uitgaan dat de weg naar Middelmors bij deze spelers in het geheugen zal blijven.
Dit is mijn laatste column van het seizoen. Ik had er liever nog twee bij verzonnen, maar het is niet anders. Ik moet zeggen dat het niet altijd mee viel om iedere week wat neer te zetten op de website. Zeker als het wat minder gaat of je hebt het zelf heel druk, dan moet er toch ergens de motivatie vandaan gehaald worden om het niet af te raffelen. Ik denk zelf dat het mij over het hele seizoen wel aardig afgegaan is.
Voor nu wens ik iedereen een fijne zomerstop toe en laten we er met zijn allen volgend seizoen weer een feest van maken.
