Voetbal is verschrikkelijk…
Tenminste, in dit geval wel. Met de beelden van de wedstrijden op De Krom in de afgelopen jaren nog in het geheugen, draaide mijn maag om in blessuretijd toen ik de Katwijkse invaller zag doorbreken en op het Rijnsburgse doel zag afgaan. Toen wist ik het al… Het gaat weer gebeuren hier… Weer geven we in de blessuretijd de drie punten uit handen. Het gevoel van oneerlijkheid en onbegrip wat het met zich meebrengt, zeker omdat je in de tweede helft Katwijk overklaste, is niet te beschrijven. De eerste helft waren we minder dominant, maar Rijnsburgse Boys had wel de betere kansen. De tweede helft was eenrichtingsverkeer, zeker vijf opgelegde kansen om het klassenverschil uit te drukken in doelpunten, een 1-2 voorsprong in blessuretijd, een 2-2 eindstand na het laatste fluitsignaal. Hoe kan dit, vraag je jezelf af, dat het steeds weer fout gaat daar. Ik heb er geen antwoord voor.
Je hoort mensen zeggen: “Je had niet moeten wisselen, gewoon moeten blijven aanvallen zoals je de hele tweede helft al deed. Geen aanvaller wisselen voor een verdediger, dan roep je het over je eigen af. Katwijk was nergens.”
Kan wel zijn, maar als er dus niet zo gewisseld was, en de 2-2 valt toch, hoor je ook iedereen zeggen: “Waarom gooit ie er geen verdediger bij, nu kwam je achterin een mannetje tekort.”
Het heeft geen zin om daar eindeloos over te ouwehoeren en evenmin om de oorzaak te zoeken in het feit dat de wanstaltig optredende scheidsrechter zo’n beetje acht minuten liet doorspelen. Want het enige wat we onszelf echt kunnen verwijten is dat we de kansen niet maken, want zo gebeurde het dat je in dezelfde situatie terecht kwam als in de voorgaande edities van Katwijk – Rijnsburgse Boys.
Weglopend van het Katwijkse sportpark, het huilen nader staande dan het lachen, zie je tientallen van onze minder begaafde dorpsgenoten achter groepjes andere mensen aanrennen. Toen was de wedstrijd al zo’n twintig minuten afgelopen. Wat er daartussen allemaal gebeurd is heb ik niet gezien, ik hoor wel veel verhalen van vechtpartijen. Waar er twee vechten hebben er twee schuld, al kan ik me wel iets voorstellen van een dronken provocerende kustplaatsbewoner. Maar wij gaan ons toch niet verlagen tot dit bedenkelijke niveau en er op ingaan? Want dat zal toch ongetwijfeld gebeurd zijn, anders loopt het niet zo uit de hand dat ik twintig minuten na de wedstrijd nog hele hordes mensen voorbij zie stuiven. Op de Noordwijkerweg kwam ik ze nog tegen, het leek wel een marathon met een kopgroep en drie groepen achtervolgers. Ik moet er wel bij zeggen dat ik tijdens of na de wedstrijd echt niemand gezien heb van de politie, en volgens mij zijn er bij dit soort wedstrijden toch echt wel enige veiligheidsmaatregelen nodig, zeker als er tijdens de wedstrijd volop drank geschonken wordt. Heeft zeker met de dorpsfusie te maken, de gemeente Katwijk was zeker in de veronderstelling dat het dan geen burenruzie meer is tussen beide dorpen. Misschien een les voor de volgende keer, burgemeester.
Als we de stand realistisch bekijken zien we dat we gelijk staan met koploper DOTO. Deze hebben wel het voordeel dat ze nog twee wedstrijden tegoed hebben ten opzichte van ons.
Met nog zeven wedstrijden voor ons te gaan en nog negen voor hen is er dus nog wel van alles mogelijk. En dan is Fc Lisse er ook nog. Belangrijk is dat we het vertrouwen blijven houden dat we nog niet uitgeschakeld zijn in de titelrace. DOTO en Lisse moeten hun inhaalwedstrijd(en) nog maar zien te winnen, zelf moeten we er vol voor gaan en mogen zeker in de komende serie wedstrijden geen fouten maken. De competitie wordt in de laatste wedstrijden pas beslist, tot die tijd moeten we zo dicht mogelijk naderen. Dan kan er nog een behoorlijk venijn in de staart zitten straks. Het voetbal zoals we dat tegen Katwijk speelden zegt genoeg, we hebben de ploeg om het te doen. De laatste weken zie je in dat opzicht in ons spel een opgaande lijn. Dat moet genoeg vertrouwen en motivatie geven om de laatste zeven weken alles ervoor te geven om de finish te halen. We hebben dus maar 1 doel: de eindsprint moet voor ons zijn. Afgelopen zaterdag was een behoorlijke klap in het gezicht, maar dat hoofdstuk moeten we nu afsluiten en verder gaan.
Op naar het verre Hoek om de eerste stap te zetten. Uiteraard probeert de supportersvereniging weer een of meerdere bussen te laten gaan. Gaan we er met z’n allen voor?
