De snelweg
Met de auto op pad proberen we meestal zo efficiënt mogelijk van A naar B te komen behalve als je er een toeristische route van maakt; dan kijk je wel wat er op je pad komt en neem je de tijd.
De snelweg is drukker en minder gezellig maar je wint tijd en gaat zoals je bedoeling is directer naar je eindbestemming als er tenminste geen files of ongelukken zijn danwel een brug die open staat.
Soms zit het mee en soms zit het tegen of vette jaren en magere jaren; een aardige beeldspraak met de ervaringen tot nu toe in het huidige seizoen met RB1 en RB2.
Mijn vader, hij overleed 8 dagen na de geboorte van mijn zoon Steven die net 21 geworden is, noemde altijd de snelweg: blijf er gewoon op rijden of je moet van tevoren weten dat t goed mis.
Dan moet je soms een ongeplande afslag nemen maar hou de snelweg in het vizier want dat was je plan om volgen. Mijn Pa was een wijsgeer, gedisciplineerd en rechtvaardig man en daar heb ik natuurlijk van meegekregen maar ook niet alles van meegenomen. Zijn ”snelweg” heb ik wel in mijn rugzak en dat geeft koers en orde zonder te verstarren, ik heb ruimte voor souplesse en fantasie toegevoegd. Mij heeft het goede dingen gebracht tot waar ik met deze snelweg met alle lief en leed nu ben gekomen; uiteraard heb ik ook files, opstoppingen of bruggen die open staan.
Toch maar gewoon vasthouden aan wat de koers is en anticiperen als er afgeweken moet worden. Dat geef ik ook mee aan wat er rond mij heen acteert: familie, vrienden, sporters, kennissen, bekenden of onbekenden die je op de snelweg ontmoet. Het alternatief is dat je de snelweg verlaat en als een wilde in het rond gaat rijden om vervolgens van het pad te raken.
Wat mij betreft moeten we onze snelweg in Rijnsburg ook vasthouden. De selectie is naar eer en geweten samengesteld en ziet er kwalitatief correct uit maar de uitvoering laat nog te wensen over. Dat moet omgezet worden in resultaten en dat is tot nu toe niet meegevallen. Van alle kanten wordt bekeken of een tijdelijke afslag genomen moet worden om meer vertragingen te voorkomen. Met elke keer keuzes maken en kijken wat er beter kan, waarom iets wel of niet lukt en dat wordt door de voordeur met betrokkenen besproken. Deze marsroute vraagt van alles wat er in en rond de selectie loopt geduld, incasserings- en aanpassingsvermogen. Maar het vraagt vooral ook de bereidheid om de rug te rechten en de schouders er onder te zetten, geluk kun je soms afdwingen maar inzet kan iedereen leveren of je in vorm bent of niet. Een spiegel voorhouden naar jezelf en je omgeving is daarbij onontbeerlijk en zet het vizier weer op scherp: de snelweg weer vinden en doorrijden.
Ik ben er van overtuigd dat we stappen gaan maken en daar heb je ook wat geluk voor nodig. Een lekke band, een bal net voorlangs of op de lat hoort er bij en daarna gaan we verder op weg. “Afbreken is makkelijk, constructie moet de voorkeur hebben” kreeg ik onlangs mee van een naaste deskundige. Mijn vader zal dat als docent werktuigbouwkundige aan de universiteit in Delft als muziek in de oren geklonken hebben. Het was vroeger echt niet allemaal beter maar ik hou vast aan het snelwegadvies van mijn Pa. Een wijze raad die opgevolgd is.
A bientot
Hans Schot
