Gras is kunst
De winter lijkt overgeslagen te worden en dan zal het voorjaar wel beginnen. Niet geschaatst of sneeuwballen gegooid maar gewoon doortrainen op gras en soms op kunstgras vanwege de regenbuien. Boven de 10 graden geeft het natuurgras weer levenstekens dus dat betekent verzorging. Ik heb thuis zowel voor als achter een leuk matje liggen en vind het leuk om te onderhouden. Een mooie strak gazon geeft een dito aanzicht, wij hebben ook geen kleine kinderen meer dus beschadigingen praktisch nihil. Onkruid en ongedierte hou je niet helemaal tegen en het is een natuurverschijnsel. Edoch in de 12 jaar dat wij in dit huis wonen heb ik per jaar wel een mol aan de lijn gehad. Aanharken en gladstrijken en de natuur repareert vervolgens vanzelf, net als dat er ook nieuwe mollen komen. Verder is het tijdig en regelmatig verticuteren, gaten prikken voor de beluchting, bemesten, tijdig sproeien en correct maaien. Na het mesten gemaaid gras laten liggen voor de voeding en is beschermend bij lange droogte. Anders moet het gelijk afgevoerd worden om een verstikkende viltlaag te voorkomen; het is bijhouden en buffelen, zeker in het groeiseizoen.
De verantwoordelijken binnen onze club doen er echt alles aan om de grasvelden 1, 2 en het kleine juniorenveldje in optimale staat te hebben. Overvloedige regen hou je echter niet tegen dus sippe gezichten als er afgekeurd moet worden. Het onderhoud is logischerwijs uitbesteed en als die mannen bezig zijn kijk ik altijd even wat ze uitspoken. Het blijft een vak apart maar ook deze natuurgraszwoegers moeten met hun tijd mee door opkomst van het kunstgras.
Dus geen maaiers meer maar borstelaars.
Niet alleen in de Topklasse is natuurgras een unieker verschijnsel geworden. Jeugdvoetballers weten al bijna niet wat pinnen zijn en spelen met vaste doppen. Slidings, remsporen, kale stukken en loopgraven zie je ook bijna niet meer. Bij overbelast kunstgras zie je platgetrapte stukken en dat komt niet meer goed, natuurgras richt zich weer op en herstelt. Tackles en slidings over 6 meter (en meestal eindigden tegen de ouderwetse witte paaltjes langs het veld) zijn allang niet meer van deze tijd en worden sowieso pittiger bestraft dan vroeger. Goed inpakken en smeren of een slidingbroek om schroeiplekken te voorkomen moet wel op kunstgras. Geen zware kledingwasbeurten om broekjes weer echt wit te krijgen. Voor- en nadelen van gras en kunstgras kennen we inmiddels allemaal uit ons hoofd. Mijn voorkeur ging uit naar natuurgras maar als ik kijk naar ons veld 5 dan ligt daar een prachtige kunstmat met goeie demping en prima sprieten. Gelukkig regent het met regelmaat om brandplekken tegen te gaan. Bij lange droogte ruik je het rubber echter wel en denk je dat je in de Michelin fabrieken in Clermont-Ferrand staat. En tsja, de geleerden en praktijk leren ons dat kunstgras debet is aan blessures zoals kruisbanden, liezen, kuiten en enkels die meer protesteren dan op natuurgras. Op termijn wordt dat specifieker trainen en spieren versterken in het kader van preventie, das een mooie klus voor de wetenschappers.
Alles bij elkaar ben ik intussen een voorstander van kunstgras geworden. Die mening wordt niet door iedereen gedeeld en dat hoeft ook niet. Avondwedstrijden zijn geen belemmering meer. Ook andere teams kunnen het hoofdveld op. Vloeiende combinaties zonder polletjes en geen wegglijders. Wedstrijden gaan altijd door behalve bij heftige vorst of 30 cm meter sneeuw maar dat hebben we hier toch bijna nooit. Of de toeschouwers het fijn vinden bij windkracht 7 met regenbuien is weer wat anders maar we kunnen het veld op en bovendien hebben we een prachtige zittribune als paraplu. Ik zie het helemaal voor me: modern kunstgras op ons sportpark met mooie lampen er op.
Prachtige uitstraling, goeie ambiance en nog meer leden. Wat mij betreft gaan we met hulp van gemeente en politiek snel in de tijd mee, hoe eerder hoe beter.
