Spreken is goud
De wensen vliegen je om de oren rond de feestdagen. Mijn wens is dat we minder digitaal en meer live met elkaar spreken.
Kijk tegenwoordig om je heen in de bus, trein, op straat, in de wachtkamer: minimaal de helft van de mensen is met multimedia bezig en heeft geen oog voor de omgeving laat staan tijd voor een gesprekje. Ik doe daar zelf bewust zeer gedoseerd aan mee want het heeft ook voordelen. Je bent online en weet direct wat de ander wil, je winkelt en betaalt wel heel erg makkelijk vanuit de luie stoel. Je zet een tekst door naar iemand in Verweggiestan en binnen de kortste keren heb je weer antwoord. Je zoekt op internet of luistert naar je favoriete muziek, bijna alles is mogelijk tegenwoordig in deze vormen van communicatie. Het zijn niet alleen de jongeren maar ook de mid-lifers en steeds vaker ook de 3e generatie die gebruik maken van deze contactsnelweg. Met de tijd meegaan is prima maar het echte praten/communiceren met elkaar wordt steeds spaarzamer. Dat is niet alleen erg onhandig thuis, met vrienden/kennissen of op je werk maar ook op het voetbalveld want je kunt niet altijd alles met een app, sms of mail afdoen. Zeker persoonlijke boodschappen zijn niet chique via de digitale snelweg.
Net als bij elke sport baart oefening kunst, je traint en brengt het geleerde tijdens de wedstrijd in de praktijk. Zo ook met praten, coachen, corrigeren in het veld: hoe minder we oefenen en toepassen hoe stiller het wordt. Vanuit den ouden doosch was een ijzeren principe dat de as van het veld bezet moest zijn met niet alleen technisch maar ook verbaal vaardige medespelers. Van keeper tot aan centrum spits werd kritisch positief de lijn uitgezet, niet dat anderen niks mochten zeggen maar zo ging het gewoon en er werd geluisterd.
Het gaat makkelijker om goed overdacht de tijd te nemen wat je in een bericht of mail zet. In een live gesprek gaat dat niet want het is directe hoor en wederhoor dat vliegt spontaan de wijde wereld in. In het veld telt elke seconde: verkeerde of geen coaching heeft fouten en gemiste kansen tot gevolg. Korte boodschappen met heldere taal is noodzakelijk, alleen zo kom je in het veld tot betere prestaties. Per saldo is naast fysieke training dus ook verbale training een must geworden. Hoe makkelijk slopen we een medespeler met commentaar of verschuiven we de schuldvraag. Hoe fijn is het als iedereen positioneel goed staat via onderlinge coaching waardoor we van balverlies naar balwinst gaan en tot scoren komen. We moeten het niet alleen zien maar vooral kunnen overbrengen naar elkaar; het accepteren van die boodschappen is weer een verhaal apart maar net zo noodzakelijk.
Zowel voor als na de wedstrijden worden alle moderne mediagereedschappen gebruikt om de broodnodige informatie of ontspanning te ontvangen. Je wilt uiteindelijk delen en weten wat anderen gedaan hebben en er van vinden. Zonder er een softe bedoening van te willen maken is mijn wens om veel meer tijd te steken in positieve, constructieve gesproken boodschappen. Kijk en spreek elkaar wat vaker aan in plaats van turen naar een vierkant scherm. Behalve dat het rendeert is het ook gezelliger maar soms ook niet als er meningen en gevoelige waarheden op tafel gebracht worden. We weten dan echter wel wat ieder denkt, leren elkaar beter kennen en zo houden we rekening met elkaar. Van individueel fröbelen met multimedia naar praktische live conversatie met elkaar. Ik eet mijn keepershandschoenen op als dat geen extra wedstrijdpunten oplevert.
Spreken is goud net als de kerstballen in de boom en die staat er fantastisch bij. Fijne dagen en tot in 2015.
