Op de bank
Nee nee niet het geld op de bank of op de bank zitten thuis maar op de bank bij Niek, Dick, Henk Jan, Willem Henk, Kees en de reservespelers. Eigenlijk heb ik daar nooit gezeten tot kort geleden, ik zit altijd op de tribune tactisch hoger gepositioneerd om goed overzicht te hebben. Wat gebeurt er met de keeper en spelers in welke minuut en wat was het gevolg van de acties, goed gedaan en wat kan beter ? Alles wordt genoteerd in het V en D notitieboekje handig pocketmodel. Zondags uitwerken en versturen in vaste template met begeleiding van een kritische positief verhaal. En er is genoeg te schrijven, in mindere tijden die we nu achter ons laten maar ook in betere tijden want het kan altijd beter. Maar dat verder terzijde voor dit moment..
Half oktober verdween ik met Martine voor een zorgweek naar mijn franse schoonouders 1050 km zuidwaarts in Aurillac. Zodanig getimed en overlegd dat Dick en ik niet tegelijk weg zouden zijn, Dick had de zomer overgeslagen en nog wat tegoed. Laatste week oktober ben ik terug en er was besloten een sfeeroffensief bij de selectiegroep in te brengen. Maandag heerlijk koken in Karly’s Kitchenparadijs en dinsdag voor het eerst op de bank naast hoofdtrainer Niek. Toevallig in mijn woonplaats Zoetermeer een wedstrijd tegen DSO in het kader van KiKa, ons niet onbekend, met de uitslag 2-6 winst naar huis. Bijzonder om op het veld op die bank te zitten daar had ik niet veel ervaring mee. Aansluitend de zaterdag winnen in Maasluis en, ook zontechnisch prima positie, naast Niek op de bank.
Nog met horten en stoten maar er werd weer gelachen en gescoord, de ploeg begint te draaien. Behalve de deceptie bij Capelle vallen de goals in de volgende wedstrijden meestal aan de goeie kant van het veld en er is zichtbaar weer plezier. Bij Capelle heb ik nog een afgeschreven blauwe plastic tuinstoel vernield, per ongeluk weliswaar maar dat moet de reden van het verlies zijn in de laatste minuut. Bijgeloof welnee, hoewel ? Een avondje wokken en bowlen in Noordwijkerhout doet de sfeer ook weer goed. Het zijn kantelmomenten die we nodig blijken te hebben naast beter voetballen.
Het kan ook niet anders met zoveel kwaliteiten, eens gaat het lopen dat heb ik al in eerdere columns verklapt. En “als je wint heb je vrienden, rijen dik echte vrienden” was ooit een kaskraker op de radio die we niet vergeten want zo werkt t wel. Vaak is er maar een klein zetje nodig.
Wat gebeurt er dan toch verder op die bank: er wordt geschreeuwd, aangemoedigd en gecorrigeerd. De reserves, die natuurlijk liever in de basis beginnen, doen er op hun manier aan mee. Het meest opmerkelijke voor mijzelf is dat ik de wedstrijd weer zelf als speler zit te ervaren. Apart gevoel dat ook rare dingen met je doet. Met name het vastleggen van de wedstrijdmomenten in het notitieboekje moet ik nu heel geconcentreerd bijhouden. Door het meeleven heb ik moeite om de volgende dag mijn eigen handschrift te herkennen. Emoties doen wat met een mens, mijn gedachten glijden tussendoor af naar het werken met oortjes voor spelers in het veld. Dat is een stuk makkelijker coachen maar niet aan beginnen, hou de charme van het spel er maar in.
Henk Jan stoort zich aan uitlatingen van het publiek, doet grif maar slim mee met intimidaties en waakt over de gezondheid van de spelers in het veld. Niek en Dick coachen, corrigeren, kijken met deskundige blikken naar het spel en overleggen welke ingreep nodig is. Willem kijkt als een patriarch naar zijn omgeving en ziet dat het goed is, Kees let goed op zijn materialen, wat er ook gebeurt.
En ik? Ik leef met de manschappen mee en probeer tussendoor vast te leggen wat er gebeurd is.
Ik maak een kwinkslag en een opmerking om de sfeer er in te houden. Kleine aanmoedigingen geef ik mee en soms schiet ik door in mijn geheel nieuwe rol waarop onze hoofdcoach me vaderlijk en gedistingeerd toefluistert: “rustig Hans”. Tot 5 tellen en wachten op een volgend spannend moment.
Heerlijk om zo weer veldervaringen mee te mogen maken, ik geloof dat de andere bankgenoten mij daarin voorlopig accepteren. En dat ze me op de tribune ook een beetje missen misschien?
