Koud!
Dat was het afgelopen zaterdag. Temperaturen ’s ochtends net onder en ’s middags net boven het vriespunt. Tel daarbij op een stevige wind en je hebt zomaar een gevoelstemperatuur van –5 tot -10. Veel afgelastingen dus, maar dankzij het kunstgras kon er toch gevoetbald worden. Zelfs E-tjes en F-jes mochten het veld op. Vroeger had je nog zaalcompetities in de winter maar dat is allemaal verleden tijd. De opwarming van het klimaat zal hier wel debet aan zijn, maar af en toe kan het toch nog behoorlijk koud zijn en of je de kleintjes (en wat te denken van de ouders langs de kant) dan een plezier doet met het laten doorgaan van de wedstrijd is maar de vraag.
De velden 2 en 5 lagen er de hele dag dus uit en over veld 1 werd getwijfeld, maar uiteindelijk ging ook veld 1 door en mochten wij van het 11e op veld 3 dus vrijwel gelijktijdig met het 1e ons wedstrijdje afwerken.
Enigszins gewaarschuwd door het onwel raken van de scheidsrechter tijdens de wedstrijd voor ons (het betrof Gerard Binnendijk en hopelijk was het inderdaad de kou en gaat het goed met hem) besloot ik om, mede door een opkomend griepje, mezelf warm aan te kleden. Buiten de gebruikelijke voetbalkleding had ik een extra voetbalshirt, nog een ondershirt, een lange hardloopbroek en handschoenen aangetrokken. In de 2e helft kwam daar nog een trainingsjack bij omdat ik die helft als scheidrechter op mocht treden. Na onze wedstrijd, die om 2 uur begon, liep ik nog even richting het 1e veld, maar de meewarende blikken en lachende gezichten die dat opleverde, deed mij besluiten om maar snel weer naar binnen te gaan, het zag er niet uit vrees ik.
Groot was echter mijn verbazing toen ik later die avond op tv bij het 1e en ook bij het betaalde voetbal enkele spelers (en bijvoorbeeld ook het arbitrale trio bij het 1e) in korte mouwen zag lopen. Ik vraag me dan altijd af of ze daar geen spijt van krijgen. Blijkbaar niet want ook in de 2e helft zie je ze nog met korte mouwen lopen, het zijn gewoon echte bikkels die er misschien wel de motivatie uit halen om er nog steviger tegenaan te gaan om maar warm te blijven.
Zoals al eerder geschreven kon ik die moed niet opbrengen. En ondanks alle kleding begon ik aan het eind van onze wedstrijd al klappertandend te fluiten en was ik maar wat blij toen ik even later onder de (warme!) douche stond!
