Schaatskoorts
Nederland was ziek de eerste elf dagen van 2009. Er kon weer geschaatst worden, en hoe. Het afgelopen weekend kon er volop gereden worden tijdens toertochten in vrijwel het hele land. Alleen in Friesland zijn volgens mij geen toertochten georganiseerd. Een teken dat een elf stedentocht er voorlopig niet inzit. Zeker niet nu de dooi is ingezet en het met de ijspret voorlopig (wie weet hoe lang het nu weer gaat duren voordat we serieus op de schaats komen, de vorige ijsperiode was begin 1997) gedaan is.
Ook ik werd geveld door de schaatskoorts, heb er zelfs vrij voor genomen en ben naar de Nieuwkoopse plassen, Ankeveen en de Rotte Meren geweest. En ik was niet de enige, er stonden files naar vrijwel alle schaatslocaties. Boeren stelden hun weilanden open voor de auto’s en vingen zo een aardig zakcentje. Overal zag je koek en zopie-tentjes, een bekertje erwtensoep voor 4 euri (nee, niet omrekenen aub!) en de toertocht organisatoren ontvingen duizenden deelnemers (á 5 euro). Ook op de Kagerplassen heb ik nog even geschaatst maar daar was het nog niet al te betrouwbaar. Als je een paar keer langs een levengroot bord met daarop ‘Gevaarlijk IJs’ bent geschaatst word je toch licht ongerust over de goede afloop. Zeker als het ook nog eens behoorlijk begint te kraken. Gelukkig liep het allemaal goed af, ben zelfs niet gevallen de afgelopen week en dat was met al die scheuren in het ijs in Noorden (bij Nieuwkoop) een waar huzarenstukje. De eerste hulp diensten kregen een toeloop aan minder fortuinlijke schaatsers. Vooral polsbreuken uiteraard. In ieder geval was er sprake van een flinke impuls voor de schaatseconomie. IJsclubs zagen hun ledenaantallen na jarenlange dalingen weer eens toenemen en de makers van schaatsen zagen hun gigantische voorraden weer eens afnemen. En dat in deze barre economische tijden…
Uiteraard heeft de vorstperiode ook gevolgen gehad voor de edele voetbalsport die voor even naar het tweede plan is verhuisd. Vanzelfsprekend een algehele afgelasting afgelopen zaterdag, maar ook voor het trainen, zelfs op kunstgras, heeft het gevolgen. Zo mag er zolang de vorst (hal) nog in de grond zit, niet getraind worden. Zo ziet u maar, zelfs kunstgras heeft z’n zwakke kanten.
Het trainingskamp van het eerste lijkt in ieder geval vorstvrij te verlopen. Een klinkende zege op Spakenburg past nog steeds in de lijn van het huidige seizoen. Komende zaterdag wacht Ter Leede, de ploeg met het minste aantal verliespunten na ons. Nu maar hopen dat de velden snel weer bespeelbaar zijn en we de draad weer op kunnen pakken. Alhoewel dat schaatsen toch wel erg leuk was. Wie weet volgt er in februari nog een keertje zo’n week!
