Stoppen of doorgaan
Ik ben bezig aan mijn 33e seizoen bij Rijnsburgse Boys en het zou wel eens het laatste kunnen zijn. Zeker gezien de resultaten van dit seizoen is het misschien verstandiger om de net nieuw aangeschafte voetbalschoenen (het hoeveelste paar zou het trouwens zijn) aan de spreekwoordelijke wilgen te hangen. Tegenover 12 nederlagen staan slechts 2 overwinningen en als je daarbij bedenkt dat ik uitgerekend de twee wedstrijden die tot een overwinning geleid hebben, gemist heb, lijkt me maar één conclusie voor de hand liggen: het is mooi geweest.
Mijn in 1976 gestarte carrière zou dan in 2009 eindigen. Ongeveer 600 tot 650 wedstrijden moeten dat geweest zijn. Ik ben in de jeugd twee keer en bij de senioren vier keer kampioen geworden en heb naar (grove) schatting 150 tot 200 keer gescoord. Verder heb ik in de jeugd vanaf de D-tjes tegen de selectie aangezeten en heb bij de senioren de C-selectie (het 4e) gehaald. Vanuit die C-selectie heb ik een aantal keer met het 3e en een half uur met het 2e mee gedaan.
Natuurlijk kan ik er nog een paar jaar aan vast knopen. M’n vader stopte tenslotte pas op z’n 48e en die leeftijd heb ik nog (lang) niet bereikt. Maar volgens mij is hij niet geëindigd in de 8e klasse en die kant dreigen we nu toch op te gaan met het 11e. We zouden natuurlijk ook over kunnen stappen op de interne veteranencompetitie. Lekker voetballen op halve veldjes, op tijd klaar en daarna de wedstrijden van het 1e bezoeken. Toen ik begon met voetballen bestonden er nog geen F-jes en met de E-tjes speelde je nog gewoon op een heel veld, dus een competitie op halve veldjes zou nieuw zijn voor me.
De komende weken zal moeten uitwijzen welke kant het opgaat. Zelfs m’n zoon van 9 denkt er na 4 seizoenen over om al te stoppen met het edele voetbalspel. Hij vindt het spelletje wel leuk, maar z’n vriendjes zitten op schaatsen dus dat lijkt hem ook wel wat. En dat terwijl ik net begonnen ben met de cursus Pupillentrainer, kan ik hem straks zelf gaan trainen, gaat hij misschien wel iets heel anders doen.
Kortom, er moeten een paar knopen doorgehakt worden in huize Kralt, we hebben het er maar druk mee. Eerst maar eens degradatie voorkomen met het 11e, de eerste stapjes zijn de afgelopen weken zonder mij gezet. Nu maar eens kijken of die lijn voortgezet kan worden als ook ik weer in het veld sta.
