Vernielzucht
Vorige week zondag was het weer eens raak op ons fraaie sportpark. Het werd een stuk minder fraai gemaakt door vandalistisch gedrag. Netten werden vernield, er werd brandje gesticht, het kunstgras liep schade op, kortom het was een slechte dag voor sportpark De Middelmors. En dat terwijl één van onze bestuursleden ons allen een paar dagen daarvoor in zijn bestuurscolumn op de site nog had gewezen op de verloedering die om zich heen aan het grijpen is. Nou valt hetgeen er die middag gebeurde niet onder verloedering, maar eerder onder vandalisme of vernielzucht zoals ik hierboven al aangaf, maar het geeft wel te denken. Waarom doet men zoiets, wat wil men ermee bereiken, allerlei vragen borrelen naar boven, zeker nu het er op lijkt dat het om ‘eigen’ jongens gaat. Hopelijk zijn de daders geschrokken van de gevolgen van hun daden en blijven we in de toekomst bespaard voor dit soort zinloze acties.
Nou moet ik eerlijk bekennen dat ik die bewuste zondagmiddag voor het hek heb gestaan van veld 3 waar het zich later allemaal af zou spelen. Het hek was echter dicht en aangezien het mij, in tegenstelling tot mijn jongste zoon van 4, niet lukte om door de spijlen van het hek te glippen, moesten we op zoek naar een andere voetbalplek. Mijn zoon, Jochem, begreep dat niet helemaal omdat het ondanks het dichte hek zó druk was op de velden dat vrijwel ieder doel bezet was, er moeten zeker 20 jongeren aan het voetballen zijn geweest. Maar het ging mij toch iets te ver om als 41 jarige over het hek te klimmen en het (heilige) kunstgras te betreden. Even later zouden we overigens op het lege veldje bij het kanaal belanden, waar nog echt gras lag, maar waar het ook vol lag met hondendrollen! Geen prettige omstandigheden dus om de zoon waar je je voetbalhoop op gevestigd hebt de beginselen van het voetballen bij te brengen!
Natuurlijk had ik achteraf misschien iedereen van het kunstgras moeten halen. Maar ja, met een jongetje van 4 bij je die graag wil voetballen, leek het me niet verstandig om aan die klus te beginnen. En daarnaast lijkt het me ook geen probleem om lekker te voetballen op het kunstgras, daar is het tenslotte voor bedoeld. Dat het hek dicht zit is ook iets van de laatste tijd volgens mij. Blijkbaar was dat nodig maar erg veel helpt het dus niet. Misschien dat cameratoezicht uitkomst biedt, of nog hogere hekken, of toch die sociale controle waar Karly van Duivenvoorde in zijn column over sprak.
Dat het allemaal nog erger kan, bleek uit een krantenbericht in het Leidsch Dagblad ergens afgelopen week. Bij FC Lisse had men het gepresteerd om met gemotoriseerd materiaal (een quad of een trike) de velden op te gaan. Je moet er toch niet aan denken dat het in de lente zorgvuldig ingezaaide 2e veld aan gort gereden wordt. Ik denk dat de moed je als clubbestuurder of vrijwilliger op een gegeven moment dan toch definitief in de schoenen zakt.
