Hardlopen
Komende donderdag (de 22e) mag ik voor de 3e keer deze maand naar mijn geliefde Eindhoven. Tja, wat moet je nou in Eindhoven hoor ik u denken, maar als PSV-er (nee hoor die wonen heus niet alleen in Brabant) kom ik er toch echt graag. Toch gaat het mij niet om de twee keer dat ik er deze maand in Europees verband in het stadion zit. Nee het gaat me om de marathon van Eindhoven. In mijn geval de halve marathon om precies te zijn, vorige week zondag vond die plaats en na Rotterdam, Amsterdam en het Westland liep ik aldaar mijn 4e halve marathon. Helaas liep ik in Eindhoven niet mijn beste tijd, maar gezellig was het er wel. Eindhoven gaat er prat op dat het de gezelligste marathon van Nederland is en met ongeveer op elke kilometer een bandje of een DJ is het inderdaad een feestje om er te lopen. Alhoewel je spieren het daar niet echt mee eens zijn, na een kleine twee uur beginnen die toch behoorlijk te protesteren en hebben ze geen boodschap meer aan de opzwepende muziek, ze willen alleen nog maar naar die finish.
We hadden er een heus weekendje weg van gemaakt. Op zaterdagmiddag kwamen we aan in ons hotel, tegelijk met enkele Kenianen en Ethiopiërs, gezellig dus! Helaas wilden ze geen biertje met ons drinken maar dat weerhield ons er niet van om er zelf toch maar een paar te nemen. Ook de pastaparty die het officiële marathonhotel organiseerde lieten we aan ons voorbij gaan. Misschien was dat achteraf toch een betere keuze geweest dan de wilde duif gevuld met saliepuree, ook lekker natuurlijk maar een echte hardlopers maaltijd is het niet. Uiteindelijk liep ik een redelijk vlak schema en lukte het me helaas niet om de laatste kilometers nog iets te versnellen. De sfeer en het halen van de eindstreep vergoeden echter alles, en de medaille natuurlijk!
Naast het voetbal zijn hardlopen en schaatsen (waar ik al eerder een column over schreef) mijn andere sportieve passies en als het doek voor het voetbal dan echt een keer gaat vallen (teamgenoten wees gerust, voorlopig doe ik nog gewoon iedere week mee), ga ik me aansluiten bij een loopvereniging. Uiteraard lopen we in het voetbalveld ook behoorlijke afstanden en als je bedenkt dat een voetbalwedstrijd minimaal 90 minuten duurt zit dat niet eens zover van de 115 minuten die ik in Eindhoven liep. Nee, dan is de echte uitdaging toch wel de hele marathon. Die heb ik één keer gelopen, in 2007 in Leiden. Maar de kleine 300 minuten (ja inderdaad, bijna 5 uur!) dat ik toen bezig was, zijn pas echt een ware beproeving geweest. Na afloop van de halve vorige week opperde één van mijn vrienden dat we volgend jaar (op 10-10-’10) maar weer naar Eindhoven moeten gaan, dit keer voor de hele marathon, een nobel streven, maar of het zover komt…
