Bram van Egmond

Column Bob Heeren

DE KREET VAN DE KRULTANG

Rivaliteit. Maakt dat het voetbal nou niet tot de ultieme kijksport? Als pupil bij Sportclub Eibergen smaakte het zoet van de overwinning intenser als werd gewonnen van Sportclub Neede, een dorp vijf kilometer verderop.
Toen mijn zoon in de C1 van UVS keepte stond ik aanvankelijk argeloos langs de lijn bij de wedstrijd tegen DoCos C1. Tot ik het niet alleen figuurlijke schuim op de monden van spelers, trainers, leiders en toeschouwers zag.
Een overwinning op Odin ’59 is leuk. Maar Quick Boys verslaan … Ik durf te wedden dat het ultieme doel van iedere selectiespeler van de Rijnsburgse Uien is om dat ten minste een keer in de carrière mee te maken.
Nadat de beide Boys elkaar een aantal jaren niet waren tegengekomen, was het dit jaar weer zover. Laten we eerlijk zijn: omdat Nieuw Zuid wél promoveerde en de Middelmors net niet. Achteraf gezien zullen de mannen van Quick Boys dat laatste hebben betreurd.
Want iedereen weet dat zaterdag 5 november 2016 inmiddels met gouden letters in de analen van de Rijnsburgse Boys is bijgeschreven. Omdat de Uien wonnen van Quick Boys. Met zeven tegen een.
Het Leidsch Dagblad kopte: “Oude rivaliteit blijft, scherpe randjes ook”.
All-time Rijnsburger Cees Driebergen vergeleek de wedstrijd met Ajax-Feijenoord. Juist hij, die door de mensen van Nieuw Zuid Cees Krultang wordt genoemd, vanwege zijn kenmerkende kapsel. Volgens velen bij Quick Boys de verpersoonlijking van de Rijnsburgse grote mond.
Volgens het Leidsch Dagblad maakte Cees die reputatie in zijn gesprek met de journalist meteen waar door te stellen dat “zij van Quick Boys” zich boven iedereen verheven zouden voelen. Wie dat niet meteen snapte zou volgens Cees het boek ‘Waanzee’ van Katwijker Robert Haasnoot moeten lezen.
Ik sprak Cees, die zei dat hij verkeerd was geciteerd. Alhoewel ik Cees politieke gaven toedicht, geloof ik hem. Op de website van het Reformatorisch Dagblad is een mooie recensie van Waanzee te lezen, alweer acht jaar geleden geplaatst door de in Katwijk opgegroeide dominee Van Duijn.
Het boek gaat over het best bewaarde geheim van Katwijk: de geschiedenis van de Gekkenlogger. Een schip met aan boord de charismatische Arend Falkenier die de bemanning overtuigt dat het einde van de wereld een feit is en dat het schip de enig overgeblevenen bevat die op weg mogen naar een Nieuw Jeruzalem.
Ik las Waanzee zelf en vond het een meeslepende roman, maar niet typisch Katwijks. Er zijn immers talloze voorbeelden in de geschiedenis te vinden – ook vandaag nog – waarin groepen mensen hun gedrag door een bepaalde persoon sterk laten beïnvloeden. Zeker als dat gebeurt in een omgeving waarin geen invloeden van buitenaf kunnen doordringen.
Maar met zich verheven voelen heeft dat allemaal niets te maken.
Dus: de Krultang is niet zo heet als die door onze Katwijkse vrienden wordt beschouwd. En daarvoor bestaat ook visueel bewijs dat ik om Cees vrij te pleiten bijeenbracht. Kijk maar eens naar de schermfoto’s van het videoverslag van de wedstrijd. Joël Tillema heeft net, in de blessuretijd van de eerste helft, de Uien op een ongekende 5-1 voorsprong gezet.
Ik vierde dat feest staand en uitzinnig juichend op de tribune mee, terwijl ik Katwijkse zakenvrienden en tevens Quick Boys fans die beteuterd waren blijven zitten goedmoedig op de schouders klopte. En wat deed Cees?

Cees zit. Er speelt slechts een flauw glimlachje om de volle lippen. Uitzinnige Uien op het veld


 

Nog steeds juichende spelers. Cees neemt een trek van zijn sigaret! Nog steeds geen emotie bij hem te bekennen


 

Terwijl de aanstekelijke lach van Joël Tillema zichtbaar is en de andere Boys nagenieten, blaast Cees – alsof er niets noemenswaardigs is gebeurd – een wolkje rook uit. Hij symboliseert daarmee het genot en de vergankelijkheid van het leven. De sensatie van tabak en nicotine die een moment later letterlijk en figuurlijk in rook opgaat


Winnen met 7-1 van Quick Boys voelt heerlijk. Over enige tijd is de return op Nieuw Zuid en kan alles anders zijn, al gaan wij in Rijnsburg daar natuurlijk niet vanuit. Een ding is zeker: we zien en spreken dan weer spelers, trainers en supporters die we bijna allemaal kennen. Met wie we in het “gewone leven” te maken hebben en waarmee we veelal ook “gewoon goed” omgaan.
Rivaliteit maakt het voetbal verrukkelijk. Een beetje sarren en plagen hoort erbij.
Maar Waanzin aan Zee? Nee.
Een mooi 2017 gewenst. Met de Kreet van de Krultang:
De Boys moeten winnen
Uit Rijnsburg, dat wel
Ze zijn buiten zinnen
Maar nooit buiten spel
Want wie voor de winst strijden kan
Kan ook verliezen
Waardoor straks de winst weer beter smaakt
Het is de Kreet van de Krultang
(voor Cees, op de melodie van “The Final Countdown” van Europe)