Twee gezichten en een miraculeuze blessuretijd.
Op voorhand zou deze wedstrijd een driepunter worden, zo wisten sommige Rijnsburgers stellig. De tegenstander had immers in acht wedstrijden nog geen punt gepakt en slechts twee keer gescoord. Dat het niet zo werkt in het voetbal zou de doorgewinterde liefhebber toch moeten weten. En zeker niet in de tweede divisie. Met bedrukte gezichten stonden de meegereisde Uien de rust te doorstaan. Ze hadden een slecht Rijnsburgse Boys gezien in de eerste helft en het stond 2-0. Er was geen duelkracht, geen druk, geen finesse in de passing en een veldbezetting die alles te wensen overliet. De rust bleek een uitstekend reparatiemoment. Waar de Boys in de eerste helft vrijwel alles fout deden, deden ze in de tweede helft heel veel goed. ACV kwam er nauwelijks meer aan te pas. Dat het toch nog 3-3 werd, na twee keer een achterstand van twee goals, was het gevolg van een miraculeus slot van de wedstrijd, waarin de Uien toch nog een beloning kregen voor een oppermachtige tweede helft. En toch zijn het verloren punten. De 2-0 achterstand in de rust had Rijnsburgse Boys namelijk vooral aan zichzelf te wijten.
Vanwege veel oponthoud onderweg kwamen zowel spelers en staf als supporters veelal laat op het gestripte sportpark ICT Specialist aan. ACV laat een nieuwe tribune bouwen. Echter, de oude is gesloopt en er staat nog niks nieuws. Dat werd dus veelal staan (op een paar zitjes daargelaten). Rijnsburgse Boys hield zichzelf in de eerste helft niet staande. Met Steff van Rooijen weer op rechtsback – Thomas van Haaften heeft volgens de trainer nog wat verbeterpunten om een basisplaats te verdienen – begonnen de Boys aan de wedstrijd. Al snel was duidelijk dat de Uien geen oorlog aan het winnen waren. Het kwam veel te laat in de duels, won nauwelijks een tweede bal en zag de ruimtes te groot worden. Eigenlijk was er niets in orde in de eerste helft. ACV speelde fris en maakte soms gebruik van de snelle tegenstoot, zonder overigens te grossieren in kansen. Achteraf vernamen we dat de blauw-zwarte Assenaren hun beste helft in deze competitie speelden. En inderdaad, het was op deze wijze best gek dat ze nog geen punten hadden. Het één heeft met het ander te maken: als de tegenstander vrijwel niks goed doet, faciliteer je natuurlijk dat de opponent zijn werk wèl goed doet.
Verdubbeling van het doelpuntentotaal
De eerste kans die ACV kreeg in de eerste helft was meteen raak. Kian Slor speelde zich vrij, stoomde op en poeierde hard raak in de voor hem linkerhoek: 1-0. Het was de opmaat voor een helft waarin het van kwaad naar erger ging voor de Uien. Het zakte steeds verder weg, kreeg geen vat op ACV en ging al gauw uit het frustratievaatje tappen. Dat werd natuurlijk niet beter toen ACV een penalty kreeg na vermeend hands. Uiteraard – als je zo speelt verdien je dat – werd de penalty via de paal door Tom van der Werff achter Zonneveld geschoten. Het was genoeg reden voor onze trainer om in te grijpen. Helaas werd Younes Tufi het slachtoffer en dat was niet omdat hij nou zo slecht was. Steff van Rooijen moest naar het middenveld en dus kwam Thomas van Haaften er alsnog in. Het maakte in het resterende gedeelte van de eerste helft weinig uit. Het gevaarlijkste wat Rijnsburgse Boys produceerde was een kans voor Thibo Agyeman uit een corner, die naast ging. Verder liep de gele kaartenteller op, omdat zowel João Simões als Thibo Agyeman in hun frustratie wat te hard doorliepen op hun tegenstander. Onderwijl had ACV zijn doelpuntenproductie vooraf in de rust verdubbeld.
Reparatiemoment
In de rust was het naar verluidt erg stil in de kleedkamer. Van der Kooij gaf de spelers aan na te denken over wat ze zelf beter konden doen. Het moet geknarst hebben in die bovenkamers. De verwijten werden niet op de ander gericht, maar werden voornamelijk zelfverwijten. Het bleek te helpen, want Rijnsburgse Boys had in de tweede helft een metamorfose ondergaan. Ineens werden de tweede ballen wel gewonnen, kwam de druk er bij ACV vol op en werden de Uien steeds gevaarlijker voor de Asser goal. De spirit was terug. Op naar de snelle aansluitingsgoal dus! Ilias Kariouh schoot listig met links in de korte hoek, maar keeper Wolfs zat er goed bij, heel dicht bij de paal. Het duurde daarna niet lang voordat de aansluiting kwam. Van der Weijden bereidde voor – hij was sowieso erg sterk in de duels in de tweede helft – en bood Simões de kans om binnen te peren. Na zijn twee goals van vorige week vuurde de bedrijvige Portugees nu ook raak: 2-1.
Stormloop
De goal gaf meteen heldenmoed. In het kwartier na de goal had geel-zwart (in deze wedstrijd rood) de druk er vol op en ACV was de bal elke keer snel kwijt, als ze hem al hadden. Mark van der Weijden toonde zijn snelheid door na een uitstekende diepe bal zijn tegenstander zijn hielen te laten zien en vanaf links schuin op de goal af te gaan. Net in de zestien vuurde hij een kogel af, die via de lat over ging. Dat was zonde en deze actie had een beter einde verdiend. Met Ziggy voor Ilias kwam er nog wat power en snelheid bij. Na een minuut of zeventig ebde de echte stormloop weg en kreeg ACV zowaar wat kansen op meer. Rijnsburgse Boys ontsnapte nog toen een blauw-zwarte een flinke kans niet goed raakte, maar dat was uitstel van een vrijwel zeker verliesvonnis. Daan Walraven was namelijk de ongelukkige en zijn eigen goal betekende de 3-1. Was het nu klaar? Ik denk dat 99% van de meegereisde Uien (het waren er toch weer een stuk of 60) dat toen dacht. Het was er ook zo’n wedstrijd voor, om gestraft te worden voor zo’n eerste helft. Toch gaf Rijnsburgse Boys niet op en deed het er alles aan om een teamregel die tot dan toe in deze competitie gold te logenstraffen. Kwamen ze tot deze wedstrijd voor, dan wonnen ze. Kwamen ze achter, dan verloren ze. Zonder uitzondering.
BlesZUREtijd
De Uien gaven nog even alles, zo richting het einde. Ik geloof dat iedereen bij Rijnsburgse Boys verbaast was toen rond de negentigste minuut overduidelijk vastpakken in de Asser zestien niet werd bestraft met een penalty. Hoe dan ook, de bal ging later vanwege vermeend hands alsnog op de stip. Voor de duidelijkheid: met vijf minuten officiële blessuretijd bleek deze penalty in minuut 94 niet meer dan de kans op een eretreffer. Een kans die de eerzuchtige Mark van der Weijden natuurlijk in een goal omzette door kiezelhard binnen te rammen: 3-2.
Rijnsburgse Boys zette in de laatste 120 seconden nog even aan. Een lange bal van Wesley werd uiteindelijk door Thomas van Haaften verzilverd: hij sleepte er een corner uit. De scheidsrechter stond al met de fluit in zijn mond om af te fluiten. De corner kwam, een kluwen aan spelers stond klaar om zijn laatste kunstje te doen, inclusief doelman Zonneveld. De ingevallen Mitchell Zwart werd het goudhaantje: de bal kwam voor zijn voeten en de boomlange verdediger deed wat iedereen aan Rijnsburgse zijde tot hunner dolle vreugde wilde, nl. dat hij de bal erin ramde: 3-3. Er werd meteen afgefloten, de Uien redden een punt. En voor ACV bleek de blessuretijd een hele zure: de door hen zo vurig gewenste overwinning bleef wéér uit. En dat droop van de koppies af…
Na afloop was trainer René van der Kooij duidelijk: “Het zou toch lekker zijn als je een keer als trainer een wedstrijd ontspannen ‘als toeschouwer’ kan beleven. Maar jemig, wat een strijd en wat een ellende. Een wedstrijd met twee verschillende gezichten. De eerste helft was in de veldbezetting niet goed. We hebben in de eerste helft alle afvallende ballen verloren en in de tweede helft allemaal gewonnen. Dat contrast is veel te groot en daar kan ik dus nooit tevreden over zijn. We deden gewoon niet zoveel, we lieten veel te veel toe. Wij hebben het gewoon zover laten komen dat zij goed in de wedstrijd zaten. Na de rust hebben we genoeg kansen gehad en de controle was na de rust gelijk zichtbaar. Ik verwachtte dat we na de 2-1 er overheen zouden denderen, maar de 2-2 kwam niet. Na de 3-1 gingen we met drie verdedigers en wat opportunistischer spelen en dat wil nog wel eens helpen.”
De rust bleek een goed moment om de boel scherp te stellen. “Ik ben wel tevreden over hoe die jongens er in de rust bij zaten. Dat klinkt vreemd, maar ze wezen niet naar elkaar. Het was stil en ze beseften dat het aan hun eigen optreden lag. Dat vond ik mooi om te zien en daardoor was er een team dat in de tweede helft aan het strijden was en dat vind ik een mentaal winstpunt. “
Hoe moet je dit punt waarderen? “We hebben afschuwelijk slecht gespeeld in de eerste helft. Dat mag niet meer gebeuren en daar moeten we oplossingen voor vinden. Niet alleen ik, maar ook de hele groep. In de tweede helft lieten we zien dat we veerkracht hebben. Dat is fijn na een hele slechte eerste helft. Dan kan je het een winstpunt noemen, maar die eerste helft moeten we eigenlijk nog eens overspelen…”
ACV – Rijnsburgse Boys 3 – 3 (2 -0)
Scheidsrechter: de heer J.G. Ordelmans
Toeschouwers: 600
Gele kaarten ACV: Karin Bannani, Max Hamelink, Max Wolfs.
Gele kaarten Rijnsburgse Boys: Thibo Agyeman, João Simões, Daan Walraven, Thomas van Haaften.
Scoreverloop:
12’ 1-0 Kian Slor
26’ 2-0 Tom van der Werff (penalty)
53’ 2-1 João Simões
81’ 3-1 Daan Walraven (e.d).
90+4‘ 3-2 Mark van der Weijden (penalty)
90+6’ 3-3 Mitchell Zwart
Opstelling ACV: Max Wolfs; Yannick Hettinga (46. Gijs Jasper), Sietze de Klerk, Karim Bannani, Elijah Mansaray (88. Mees Gootjes); Max Hamelink, Tom van der Werff, Boy Spijkerman (69. Dave Smit); Kian Slor, Lentini Caciano (60. Luca Broers), Justin Mulder (88. Sander Jansen).
Opstelling Rijnsburgse Boys: Wesley Zonneveld; Thibo Agyeman (83. Mitchell Zwart), Rob Zandbergen, Daan Walraven, Steff van Rooijen; Younes Tufi (30. Thomas van Haaften), Jeroen Spruijt, Nino Klaver; Ilias Kariouh (67. Ezechiël Fiemawhle), Mark van der Weijden, João Simões (83. Azeddine Sout).
