Nieuw elan
Zaterdag 21 mei was het zover. Het einde van een tijdperk. Rijnsburgse Boys zei met het uitreiken van de Multisport Bokaal, inclusief afscheidsavond, gedag tegen het seizoen en gedag tegen een flink aantal spelers en trainer Niek Oosterlee. Niek zat zeven jaar op de trainerstroon. Danny van der Vijver speelde heel lang en succesvol bij de Uien. En zo waren er nog een aantal vertrekkers. Naar verluidt is er op er waardige wijze afscheid genomen van veel selectieleden die allemaal in meer of mindere mate een substantiële bijdrage hebben gehad aan jaren van linkerrijtje klasseringen. Dat het de laatste paar jaar langzaamaan wat minder werd, kunnen en mogen we niet ontkennen. Desondanks gaan ze allemaal door de voordeur weg. Afscheid nemen is niet makkelijk en kan voor vervelende situaties zorgen. Alleen, als je verder wilt, zal je soms impopulaire maatregelen moeten nemen en minder leuke boodschappen moeten brengen. Mede in dat licht is het afscheidscadeau dat Niek Oosterlee zelf achterliet, een prachtig boek met uitgebreide woorden van dank aan verschillende mensen, een bewonderenswaardig toonbeeld van dank en respect.
Zijn geest waart al even rond op de Middelmors. Op zaterdagen was hij al behoorlijk wat keren aanwezig om te kijken in welk avontuur hij is gestapt. Van jeugdelftallen tot het eerste, hij heeft het gros al (meer dan) eens bekeken. De in Almere woonachtige nieuwe hoofdtrainer Pieter Mulders zal zich inmiddels een aardig beeld hebben kunnen vormen. En in zijn kielzog komen er maar liefst twaalf nieuwe spelers. Twaalf! Volgens mij een nieuw clubrecord. Dit soort records breek je alleen als je denkt dat het anders moet. En ja, meestal horen daar dan nieuwe jongens bij. Uienfanaat als ik ben, ben ik al maanden die gasten aan het scannen. Van enkele jongens kom je al snel dingen aan de weet, maar anderen zijn voorlopig lastig of nog niet te doorgronden. Toch krijg je van sommigen al een beetje een beeld. Even slap over ze leuteren dus. Daar gaan we…
De HFC’ers bijvoorbeeld, Verdam, Prijs en El Yacoubi. En daar reken ik gemakshalve ook Martijn Tjon-A-Njoek bij. Donny Verdam viel al op door enkele aspecten aan zijn spel. De koning van de assist bij HFC. Een uitstekende pass in zijn poten. Even dacht ik dat het eenzelfde type als Mark van den Boogaart is, maar waarschijnlijk zitten daar wel wat nuances in. Je ziet aan Verdam’s koppie in ieder geval dat het een ijzervreter is. En als je na afloop van je laatste wedstrijd voor HFC je meissie op het veld ten huwelijk vraagt, heb je in ieder geval ballen! Hidde Prijs is, is meestal zo met verdedigers, op televisiebeelden wat minder opvallend. Het zegt echter genoeg als je 22 bent en je staat al een heel tijdje vast in de basis bij een goede Topklasser. Rachid El Yacoubi valt meteen op. Gezegend met veel snelheid is de buitenspeler van Marokkaanse komaf voor iedere back een potentiële plaag. Hij komt over als vrij grillig en onvoorspelbaar. Ik ben in ieder geval groot fan van buitenspelers met veel snelheid. Als ze dan ook nog kunnen voetballen… Wie was overigens de eerste speler van Marokkaanse komaf bij de Uien? Onderaan deze column staat zijn naam achterstevoren. Niet meteen spieken hè!
Onlangs sprak een journalist van het LD over de komst van Martijn Tjon-A-Njoek naar Rijnsburgse Boys. “Schiet bij Rijnvogels nog geen deuk in een pakkie boter”, zei hij meesmuilend. Persoonlijk hoor ik dat graag. Aan hoge verwachtingspatronen heb je niets en ik had toen allang beelden van hem gezien uit zijn HFC tijd. Er is namelijk altijd een reden voor als iemand nu bij Rijnvogels een minder jaar draait, na succesvolle jaren onder Mulders bij HFC. Ik zal wel voor dorpsgek versleten worden, maar ik heb speciaal op Tjon-A-Njoek gelet afgelopen zaterdag. Op TV Drenthe werd namelijk ACV – Rijnvogels uitgezonden, live. Dat mag je natuurlijk niet missen! Tjon-A-Njoek kreeg een kans die moeilijker was dan het leek en overvloog. Verder was het geen wedstrijd waarin de kale spits zich echt kon onderscheiden. Niet nodig, laat hij dat aankomend jaar maar doen. En nee, het is geen Raily. Unieker dan die vrolijk(e) scorende clown zullen we ze niet meer krijgen.
Om er nog één uit te lichten: de 19-jarige linksbuiten afkomstig van Quick, Max Hudepohl. Het is best knap als je je rap uit de A1 in de basis speelt bij een hoofdklasser. Je hebt dan nog een hoop stappen te maken, maar de potentie is er. En hij heeft al het genoegen geproefd om op Nieuw-Zuid te scoren. Dat deed hij namelijk in februari voor de Districtsbeker tegen Quick Boys (zijn ook beelden van). Volgens een betrouwbare bron – nee niet Evert Santegoeds – ook een snelle klant. Als er een goede kop op zit, komt hij er wel.
Voordat ik klachten krijg dat het een te lange column wordt sluiten we af met Jorn van Lunteren. U kunt voor de gein eens googlen op ‘voetbalrotterdam Jorn van Lunteren’.
Dan verschijnt er een column van een meneer Schoonen. Hopelijk wekt het niet teveel verwachtingen, want de beste man is werkelijk laaiend enthousiast. Laten we die verwachtingen maar temperen, maar het is wèl een enthousiaste column. Anderen vonden hem overigens onopvallend tegen Quick Boys, maar in Katwijk-zuid hebben ze natuurlijk wel een hele goede ploeg.
We gaan het zien. Soms zie je een speler in de voorbereiding die je geweldig lijkt maar later tegen gaat vallen (bijv. Celen). En Roderick Gielisse gaf een hele lauwe indruk in de oefencampagne. Nu is het één van mijn favorieten. Ik bedoel maar. Je weet het nooit.
Succes allemaal mannen! Dus de zittenblijvers, maar ook de andere nieuwkomers Magan, De Ruiter, Artien, Goeman, Strooker (welkom thuis Jordy) en hopelijk ook Jef Jongeneelen. Tot 9 juli op de Middelmors. Tegen… juist. Een prijswinnaar. Sorry, kon het niet laten mensen…
Oplossing: enuoyaluoB demahoM
