Bram van Egmond

Column Bob Heeren: Zij leve lang, hoera, hoera


Zij leve lang, hoera, hoera
Wel gefeliciteerd
Wel gefeliciteerd
Wel gefeli
Wel gefeli
Wel gefeliciteerd
Ik zie en hoor mijn kinderen zingen. De Nederlandse bewerking van Happy Birthday to you. Inmiddels alweer de nodige jaren geleden.
Vaak deden ze het Engelse origineel er achteraan. En vooruit, ook nog de versie in het Frans (Bonne fête à toi). Met als uitsmijter het lied in onverstaanbaar Afrikaans. Geleerd op de basisschool.
Vandaag viert de voetbalvereniging Rijnsburgse Boys haar negentigste verjaardag. Ik zing voor haar. In afzondering, want de Middelmors is op slot. Spelers, staf, vrijwilligers en fans verblijven in een gedwongen voetbal-quarantaine met onzekere duur en afloop.
Het voetbalvirus heeft plaatsgemaakt voor corona. Tussen de talloze en voortdurende berichten over deze onzichtbare tegenstander klinkt steeds luider het verlangen naar vroeger. Naar nog niet zo heel lang geleden.
Naar met z’n allen naar het stadion. Bakkie koffie, koek. Dromen van een onverwacht kampioenschap. Mopperen. Of gewoon genieten van een fantastisch seizoen. Borreltje na afloop. Genoeg te eten. Rivaliteit, verbroedering. Samenzijn zonder echte zorgen.
Ik ben dankbaar dat ik deze club alweer zolang van dichtbij mag meemaken. Observeren. Erover schrijven. Over ‘gewone dingen’ die in deze tijd extra bijzonder zijn. Het gemis van dat wat zo vanzelfsprekend is voedt de hartstocht. Het verlangen naar een terugkeer.
Het is precies veertig jaar geleden dat ik Eibergen, het dorp in de Achterhoek waar ik mijn jeugd doorbracht, verliet. Mijn ouders wonen er nog. Als ik bij hen ben en door het dorp loop, kom ik elke keer mensen van toen tegen. Die zeggen dan: ‘Hé Bob, hoe gaat het met je?’
Precies zoals altijd.
Rijnsburg is voor mij het Eibergen van westelijk Nederland. Misschien nog intenser. Om het wat plat uit te drukken: Rijnsburgers lullen wel, maar poetsen nog beter. Ze zorgen voor zichzelf maar nog beter voor een ander. Die ze ook écht wat gunnen.
In deze tijd van collectieve reflectie stuur ik de Rijnsburgse Boys een verjaardagswens uit mijn hart.
Dat jullie lang – heel lang – mogen leven: de vereniging, alle spelers, staf, vrijwilligers en fans.
In de glorie, ja.