Business Cees
Steeds vaker hoor ik mezelf over vroeger praten. Misschien logisch als de geschiedenis langer is dan de verwachte toekomst in dit leven.
Ik zit in een lunchroom in Voorhout. Tegenover de kerk. Tegenover de bekendste krullenbol van Rijnsburg. Cees Driebergen.
We praten over vroeger.
Het is 1991. Cees wordt dertig en viert zijn verjaardag in een zaaltje van studentenvereniging Augustinus. Op zijn verzoek zing ik ‘Angie’ van de Rolling Stones. Cees houdt een glas cola met daarin een streepje vieux in zijn hand. Ik zie geen emoties in zijn gezicht. Ik weet dan al dat zijn gevoel vooral vanbinnen zit.
Cees en ik stellen vast dat we elkaar zo’n dertig jaar kennen. Het beeld van Cees in mij is al die jaren min of meer hetzelfde gebleven. Een onbewogen foto.
Onbewogen is ook het woord voor zijn voor anderen waarneembare gemoedstoestand op de tribune. Geen juichkreten of scheldpartijen. Alleen innerlijke analyse, volgens mij dan.
Cees stelt dat beeld bij. Hij heeft immers ‘een duidelijke mening’. Die hij wel degelijk laat horen. Soms slaat hij zelfs met de vuist op tafel. Hij wordt niet gauw boos, maar het is ‘niet goed’ als hij wel boos is. Behalve als hij alleen maar boos doet.
Cees zit toch ingewikkelder in elkaar dan ik altijd dacht.
Hij is van de dictatoriale democratie: “Dan zeg ik: We spreken het zo af: als we het eens zijn, doen we jouw zin, als we het oneens zijn, de mijne.”
Het is tijd om een andere foto van Cees te nemen. Ik maak er twee. Ik zie nu pas dat zijn nog steeds weelderige lange krullen grijs zijn geworden. Maar toch is het zoals in ‘The Boxer’ van Simon & Garfunkel:
After changes upon changes
We are more or less the same
Cees ziet en hoort nog steeds veel. Hij kent iedereen en iedereen kent hem.
Niet raar als je in Rijnsburg bent geboren en getogen. Als je er – eerst als spits en later als ‘noeste verdediger’ – bent gaan voetballen bij de vereniging die in je hart woont. Als je zestien jaar in het bestuur hebt gezeten waarvan dertien als voorzitter. En als je vanaf 1995 deel uitmaakt van de businessclub, waar je de laatste vijf jaar voorzitter van bent, tot een geschikte opvolger is gevonden.
Maar ja, wie volgt Cees Driebergen op?
Wie heeft zoveel passie, zoveel tijd en een zo hoge gunfactor als hij? Wie is er aimabel, aaibaar en bepaalt toch zelf hoe hij wil leven? En soms ook hoe anderen dat moeten doen, alles in het belang van de club?
Elders in Katwijk denken ze ongetwijfeld anders over de Grote Vriendelijke Reus uit Rijnsburg. Dat weet hij en ook dat laat hem onbewogen.
Cees houdt van mensen. Hij legt graag en makkelijk contacten. Waardoor je op zijn conto gemakkelijk het leeuwendeel van de toename van het aantal leden van de businessclub van twintig in 1995 naar honderdzeventig in 2019 kunt schrijven. Net als de dikgedrukte zwarte cijfers in de korte tijd dat Cees directeur van ADO Den Haag was.
Cees heeft Rijnsburg alweer bijna dertig jaar geleden verlaten. Hij woont in Voorhout, in een soort niemandsland. Dicht bij Rijnsburg, dat wel.
Hij is geen accountant meer. Hij is vrij. Hij is ondernemer. Vertrouwenspersoon van ondernemers. Altijd bezig met business. Financieel specialist, met oog, oor en gevoel voor meer. Voor menselijke relaties en zakelijke structuren.
En iedere dag speurt hij naar nieuwe leden van de Business Club. En naar nieuwe reclamebordhouders. Die hij allemaal binnenhaalt op zijn manier. Aimabel en met een duidelijke mening.
Cees weet niet wat hij zou doen als een Betaald Voetbal Organisatie hem opnieuw zou vragen. Of als hij het opeens heel druk zou krijgen in zijn eigen bedrijf. Nu is er genoeg tijd voor reflectie. Ik vraag hem of hij gelukkig is. Hij hoeft niet lang na te denken.
Cees is gelukkig.
Hij gunt me een scoop. Onder het pseudoniem Bassie schreef Cees jaren geleden, toen hij zelf voorzitter was, een column waarin hij zijn wel heel duidelijke mening over de club ventileerde. Waarin hij de draak stak met velen, waaronder zeker ook zichzelf.
Cees hangt in die zin nog steeds af en toe de clown uit.
Of huidig voorzitter Ad Hendriksen daar altijd blij mee is, weet Cees niet. Hij weet wel dat Ad weet met wie hij samenwerkt.
Ad als voorzitter van de vereniging en Cees van de businessclub. Samen vormen ze een goed duo.
Ad en Ceessie.
Bassie en Ad.
Ik kan het niet helpen dat ik weer over vroeger praat.
