Het Mieras Mysterie
Hij heeft snor en baard laten staan. Zijn ogen kijken mij vanachter enorme brillenglazen onderzoekend aan. Een lichte, speelse glimlach om de mond. De bontkraag van zijn winterjas roept associaties op met een Russische tsaar
Dennis Jan Mieras. In de zomer van 2016 kwam hij naar Rijnsburg. Als Technisch Directeur, nadat hij in diezelfde functie (en eerder ook als speler) kampioen werd met Katwijk. Na een conflict met de trainer en de hoofdsponsor vertrok hij daar voortijdig. Vervolgens degradeerde Katwijk. Toeval? Ik kijk hem doordringend aan. Hij kijkt terug.
Wat er echt in Dennis Jan omgaat vind ik moeilijk waar te nemen. Ik vraag hem naar wraakgevoelens ten opzichte van zijn oude werkgever. Hij antwoordt met een wedervraag. “Stel dat jij een eigen advocatenkantoor begint en je krijgt een zaak tegen een van jouw oude partners?” Een wat raadselachtige glimlach om de mond. Pretogen.
Toen ik appte dat ik hem voor deze column wilde spreken, vroeg hij zich af of het wel handig zou zijn om wederom een column over een persoon te schrijven. Of ik het niet beter kon hebben over het niet verlengen van het contract met Pieter Mulders, trainer van de Uien. Ondanks promotie naar de Tweede Divisie en de huidige toppositie in die moeilijke klasse.
Ik bedien hem op zijn wenken en stel de vraag die spelers en supporters alweer even bezighoudt. “We hebben een visie. Rijnsburg moet terug naar de top. Met aantrekkelijk en herkenbaar voetbal. Daar hoort een ander soort trainer en een ander systeem bij.”
Ik werp tegen dat Pieter Mulders toch bravoure en vooral vertrouwen in eigen kunnen bij de Uien heeft teruggebracht waar het hen lang aan ontbrak.
“Pieter is een uitstekende trainer”, zegt Dennis Jan. “Ik weet zeker dat hij de juiste club vindt.” Opnieuw die ondoorgrondelijke glimlach. Alsof hij iets weet waar ik nog niet van op de hoogte ben.
We zitten naast elkaar op de tribune van de Middelmors. In de eerste twintig minuten speelt een frivool en beweeglijk FC Lisse de Uien compleet zoek. De 0-1 is daarom niet meer dan logisch. Dennis Jan legt het me allemaal uit. Over lopers, passers en controleurs op het middenveld. Ik doe alsof ik hem begrijp.
Dan grijpt de scheidsrechter in. Magiër Martin van Eeuwijk krijgt volslagen onterecht rood. Met tien man en een portie pech is FC Lisse niet bestand tegen het energieke enthousiasme van de thuisploeg, die me af en toe aan een stelletje blije, losgelaten jonge honden doet denken.
Rijnsburg wint met 2-1 en klimt naar een tweede plek achter (jawel) Katwijk. De harde kern viert een feestje met de spelers.
Dennis Jan kijkt ernaar en zwijgt.
Ik vraag me af wat er in zijn onpeilbare brein omgaat.
Ik stel mij voor dat hij in gedachten een bestseller voorbereidt. Een thriller. Een Katwijkse Da Vinci Code. Geschreven in Rijnsburg. Onder het pseudoniem Dennis Brown.
Ik kijk naar boven en zie een ster boven de tribune stralen. Ik weet het zeker. Het is een aanwijzing voor een Happy End.
Als ik mij omdraai is Dennis Jan verdwenen.
