Nieuwe bezems vegen schoon
19 December 2015. Rijnsburgse Boys – DVS ’33 0-4. Ons vlaggenschip doolt. Een serie van dan drie maanden zonder thuisoverwinning snijdt door de geel-zwarte ziel. Het spel is meestentijds heel matig, de tegengoals vallen te makkelijk en kapitein Oosterlee, in het bezit van de mondelinge toezegging dat hij mag blijven, kan het schip niet richting de tropen sturen. Waar toentertijd veel supporters al om vroegen gebeurde, ook al schokte het de kapitein zelf. Niek Oosterlee kreeg te horen dat Rijnsburgse Boys niet met hem door zou gaan. Seizoen afmaken en dan bedanken voor bewezen diensten.
Ik weet nog goed dat er in de kantine door sommigen gejuicht werd vanwege het vertrek van Niek. Ik was zelf lang tegenstander van een vertrek. Een wisseling van veel spelers leek me eerder geijkt dan een trainerswissel om de boel vlot te trekken. De weerstand tegen Niek was echter voor Rijnsburgse Boys maatstaven behoorlijk groot. Al enkele seizoenen teerde het elftal, wat geen echt team meer was, op de exceptionele kwaliteiten van godheid Raily Ignacio. Dat ging een tijd goed, maar op een gegeven moment ging het bergafwaarts. Het nieuws van het afscheid van Niek deed me pijn. Vanaf 2013 kreeg ik met hem te maken, met name na wedstrijden om een quote van de oefenmeester voor het wedstrijdverslag. Niek was altijd ontzettend sympathiek en toegankelijk. Complimenteus zelfs. Een vent om meteen in je hart te sluiten. Om zo iemand weggestuurd te zien worden, dat deed wat met het gevoel. En ik ga eerlijk zijn, na GVVV uit in dat seizoen, na de laatste wedstrijd toen duidelijk werd dat we de boot misten, had ik moeite mijn ogen droog te houden, puur vanwege hem. Zijn praatje na afloop kwam recht uit het hart. Je voelde de pijn van iemand die zich niet rechtvaardig behandeld voelde.
Mensen vechten hun hele leven tussen ratio en gevoel. Soms moeten er beslissingen genomen worden die je haat. Maar het moet. Omdat Rijnsburgse Boys allang geen amateurcluppie meer is, maar een een enorm bedrijf met 1500 leden, moet soms de bezem worden gepakt om de boel weer op orde te brengen. De beslissing om dat te doen zal zelden de schoonheidsprijs krijgen. Om je hoofdproduct weer te laten scoren, zal je moeten ingrijpen. En anderhalf jaar later mogen we concluderen dat dat – de manier waarop laat ik buiten beschouwing, ben er niet bij geweest – een hele goede beslissing is geweest.
Het had natuurlijk allemaal wel een flinke aanloop nodig. Pieter Mulders had gepresteerd bij HFC maar garanties hebben we tot de deur. En een berg nieuwe spelers, ook al zitten daar toppers bij, geven nooit zekerheden. Misschien is het seizoen in de Derde Divisie wel goed geweest, gewoon om te bouwen. Het werd een knettergek jaar eigenlijk. Met de traditie om matig te starten werd niet gebroken, maar dat was afgelopen seizoen goed verklaarbaar. Spelers hadden tijd nodig om het evangelie van Pietje te gaan prediken. Dat ging soms heel aardig, maar ook zat keer rampzalig. Sommige wedstrijden waren complete tegenpolen van elkaar. Van de briljante wedstrijd in de voorbereiding uit bij Hercules, tot de draak in diezelfde periode bij HBS. En ASWH uit – waar we Pieter echt even heel vertwijfeld zagen – stond in schril contrast met Quick Boys thuis. Wat je wel vaker ziet is dat het net wat anders afstellen van de radertjes een geweldig effect kan geven. Joël Tillema als komende man op het middenveld bleek een greep uit de toverdoos. De meeste spelers gingen beter spelen, het geloof kwam erin en geen achterstand bleek te groot. Het was zonder meer spectaculair. De wedstrijden tegen onze blauw-witte buren staan in goud gegoten, de Vogels thuis was legendarisch. En er waren liefst dertien competitiewedstrijden waarin Rijnsburgse Boys minimaal vier keer scoorde. De teller in de (na)competitie eindigde op maar liefst vijfennegentig goals. In één woord: geweldig.
Maar maakt dit Pieter nu zo’n goede trainer en Niek zo’n slechte ? Nou nee. In je leven heb je wel vaker dat je denkt: het was gewoon tijd. Iedere trainer heeft een houdbaarheid, alles bestaat uit cycli. Het was in 2015 – sommigen vinden eerder – tijd voor verandering. Veel andere spelers, een andere trainer, meer behoefte aan een strakke lijn. Het kon gewoon zo niet langer. Het maakt Niek geen mindere vakman en Pieter geen wonderdokter. Net zoals dingen in en om je huis na een tijd niet meer zo werken, zo gaat dat ook in de sport. Pieter heeft met zijn mannen de Tweede Divisie gehaald en dat is echt een topprestatie, zeker gezien de aanloop. Maar Niek heeft ook heel veel gepresteerd met zijn elftallen. Ook Niek is een Ui en hoort bij de geel-zwarte familie. Daarom Niek, je bent niet meer op de Middelmors geweest sinds je vertrek, maar kom aanstaand seizoen gewoon lekker langs. Hopend op een nieuwe mooie club voor hem, zou ik dat persoonlijk heel mooi vinden.
We zitten weer in de lift, maar er is nog ontzettend veel werk te verrichten voordat we weer echt aan de top kunnen staan. Pieter blijkt een goede liftmonteur, maar Niek is geen liftsaboteur. De kabels waren gewoon dunner geworden en aan vervanging toe. Net zoals Pieter in het komend seizoen vast ook wel eens op het verkeerde knopje drukt en de lift even vastloopt. Uiteindelijk gaat ie wel weer omhoog.
Een fijne zomervakantie toegewenst allemaal. En tot gauw op de Middelmors. Tegen… ‘I can see clearly now, the scale has gone’ … [lol].
