Dinsdag was alweer de laatste dag van het trainingskamp in Torremolinos. Waar de vertrekdag normaal gesproken een dag van inpakken en vroeg wegwezen is, was er nu voor een programma gekozen waarbij pas om 18.00 uur het hotel werd verlaten. Genoeg tijd om nog het een en ander te kunnen doen met elkaar dus. Het ontbijt werd geopend met het zingen voor de jarige keeper Roy Tijsterman. Het had er alle schijn van dat hij zelf vergeten was dat hij jarig was, maar uiteraard zijn er genoeg oplettende lieden die de groep hier even aan herinneren. De traktatie van Roy zien we wel weer in Nederland. Als cadeautje had Hans Schot voor Roy nog wel een paar afgemeten ballen in de kruising in petto, want we gingen nog aan de bak op het trainingsveld.
Op hetzelfde veld waar we maandag ook trainden, werd de laatste training van dit trainingskamp afgewerkt. Omdat trainer Pieter Mulders op maandag de training eenzijdig verlengd had tot een duur van dik 2 uur, terwijl het veld eigenlijk maar voor anderhalf uur geboekt was, moest Jaco Heemskerk deze dinsdag de vredespijp roken met de beheerder van het complex. Deze beheerder kreeg een mooi RBB shirt als aandenken, welke hij direct boven zijn bed ging hangen om tijdens zijn Siësta naar te kijken. Als een kind zo blij trok hij een lelijk blauw wit gestreept shirt van de muur af en verving dit door ons geelzwarte exemplaar. Daarna was het ineens ook geen probleem meer om ook de dinsdag training met een half uur te verlengen, we kregen alle ruimte. Wederom een bevestiging dat vliegen niet worden gevangen met azijn.
Zoals gezegd, nog even 2 uurtjes aan de bak op het trainingsveld. Met een 3×15 minuten durend 11 tegen 11 partijspel werd deze intensieve training afgesloten. Dit partijspel kende een bizarre ontknoping in de dying seconds. Waar Marc Magan op magistrale wijze ploeg zwart op voorsprong bracht in de laatste minuut, was het toch nog Tjoek die vanuit een hoekschop in de laatste seconden ploeg geel nog in vervoering bracht.
Teruggekomen in het hotel was het na de lunch nog een paar uurtjes ontspannen geblazen, alvorens we konden inpakken en uitchecken. De vliegreis vanuit Malaga verliep geheel voorspoedig, ook al keken een aantal mensen in het vliegtuig bevreemdend naar Donny Verdam. Het was onduidelijk waarom de middenvelder, ongeveer de kleinste man in het toestel, van Transavia een lange benen plaats kreeg toebedeeld bij de nooduitgang. Zijn opgevouwen achterbuurman van 1,95 meter had het dus logischerwijs niet zo naar zijn zin tijdens de vlucht.
Teruggekomen in Nederland werden op Schiphol alle meegereisde sponsors door de spelers en staf bedankt. Immers, de trainingskampen die Rijnsburgse Boys ieder jaar organiseert, zijn niet mogelijk zonder deze mensen. Rond 01.00 uur teruggekomen op Middelmors, konden we terugkijken op een nuttig trainingskamp in de aanloop naar de hervatting van de competitie in en tegen Huizen.
