Schoenverhalen
U wist al dat mijn laatste voetbalkicksen bewaard worden in een doos op zolder. In diezelfde doos zitten ook alle exemplaren van zoon Steven; van DSO F jeugd t/m 1e jaar senioren. Op zoek naar bruikbare exemplaren, de reden waarom komt verderop in dit relaas, komen de vroege zaterdagochtend- langs- de- lijn- herinneringen weer boven. Kleine blauwe Pumaatjes bij RKAVV en met veel te grote broeken alle ballen naar voren knallen. Toen kwamen de zwarte Lottootjes en de zwarte Asics terwijl het voetbal van een mierenhoop naar meer structuur ging. De rooie Reeboks waren de 1e op de linksback plek en de grijze Nikes ruiken daarna ook aan het middenveld. Zwarte Nikes en grijze Pumaas maakten legendarische toernooien mee in Duitsland en België. Adidas predators met een winnende kogel in de kruising van ver bij Jodan Boys op het hoofdveld in de laatste seconden van de wedstrijd. Die predators gingen ook mee naar Schotland op een prestigieus, en gewonnen, toernooi in de buurt van Glasgow. In de overgang van jeugd naar senioren kwamen de aloude Adidas Copa Mundial en Worldcup. Die laatste paren waren een erfenis van Dennis Groot die er na WKE uit nooit meer op wilde spelen.
Terug naar de reden van de zoektocht want doorgaan met verhalen wordt oneindig als je niet oppast. Op de zaak vroeg collega Jean Paul naar oude bruikbare voetbalschoenen in alle maten voor een hulpproject bij weeskinderen in Malawi, Zuid Afrika. Wetende dat er op Rijnsburg nog een grote blauwe plastic zak met ongebruikte exemplaren stond in de annex bij fysio Henk Jan reageerde ik direct. Jean Paul vond het prima om die mee te nemen. Wie weet waren het nog schoenen van Djuric, Damiano, Martijn en Raymond, de allergrootsten moeten natuurlijk van Joost geweest zijn. Na een kwaliteitsproef is de blauwe zak verder gevuld met oude exemplaren bij mij thuis, niet alles uit de zolderdoos want fysieke herinneringen zijn ook wat waard. Vervolgens is die blauwe zak naar Malawi verhuisd waar er dankbaar gebruik van is gemaakt.
Ik citeer Jean Paul uit zijn verslag van het verblijf daar in oktober:
“De kids uit het weeshuis waren (zoals verwacht) erg blij met de mooie voetbalschoenen. Uiteindelijk heb ik met hulp van Rijnsburgse Boys en Odin ’59 meer dan 50 paar voetbalschoenen bij elkaar gekregen. Nadat we de schoenen overhandigd hadden, mochten alle kinderen die regelmatig voetballen een paar uitkiezen en werd er gelijk een wedstrijd tegen de jongens uit het aangrenzende dorp georganiseerd. Ook de jongens uit het dorpsteam, die nog geen voetbalschoenen hadden, mochten voor deze wedstrijd een paar uitkiezen. Nogmaals dank voor alle ingezamelde voetbalschoenen. Het was echt de moeite waard om te zien hoe trots ze waren op hun nieuwe voetbalschoenen en hoeveel plezier ze nog kunnen hebben met een paar oude voetbalschoenen.”
Ik kreeg er kippenvel van en direct vielen mij 3 woorden op in zijn belevingen: dankbaarheid, trots en plezier. Op de foto’s zie ik lachende gezichten met blinkend witte tanden en onderaan onze schoenen in alle kleuren en maten. Ik heb Jean Paul voorgesteld een volgende keer mee te gaan voor een paar keeperclinics. Geen gras of kunstgras maar een zand/kleivlakte en een doel van kale boomstammen en een doorhangende dwarslat-tak; gewoon terug naar de basis van het spel met plezier en samenspelen.
.
Schoenen hebben verhalen en geven in dit geval stof tot nadenken voor ons hoe je blij, enthousiast en gelukkig kunt maar vooral moet zijn; juist van kleine dingen.
